Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Well I’m not worried about what you think

Γενικα εχω μαθει πλεον να αγνοω τον κοσμο που με ενοχλει και να γελαω με αυτα που πλασαρουν για αποψεις τους.
Δεν γινεται ομως να μην σε εξοργιζουν.
Ολον αυτον τον καιρο εχω παρατηρησει πολλα πραγματα που με κανουν να θελω να βαρεσω το κεφαλι μου στο τραπεζι, απλα ειπα να το αφησω και να μην δωσω σημασια.
Ελα ομως που η υπομονη εξαντλειται, οπως οταν ενα ποτηρι παραγεμιζεται με νερο και χυνεται.

Κανονικα πλεον δε θα εδινα σημασια σε τιποτα.
Κανονικα δε θα εγραφα αυτο εδω το κειμενο.

Ελα ομως που αυτο με τρωει.
Και το κακο ειναι οτι δεν ξερω απο που να αρχισω.

Γενικα με ενοχλει οταν ο κοσμος το παιζει ανοιχτομυαλος, πολυ μπροστα, προχωου ρε παιδι μου.
Ανωτερος και σκεπτομενος ανθρωπος, με γνωσεις και μαλακιες.
Οταν βγαζεις ολα σου τα κομπλεξ πανω σε ανθρωπους που ουτε καν δεν εχεις γνωρισει, οταν η ελλειψη επιχειρηματων σε κανει να μειωνεις τον αλλον με τον χειροτερο τροπο, το να τον μειωνεις για θεματα ασχετα απο το θεμα που διαφωνειτε, τοτε εισαι απλα ενα κλειστομυαλο και καθολου καλλιεργημενο η μορφωμενο ατομο. Σε λεω απλα ανικανο στο να μπορεσεις να σκεφτεις.

Επομενο.

Δεν εχει σημασια που εχεις γνωρισει εναν ανθρωπο, σε μαγαζι η σε μια πλατεια.
Το ατομο Χ ετυχε να βρισκεται στο συγκεκριμενο χωρο. Τον γνωρισες, τον συμπαθησες και γαμω τα παιδια ο Χ.
Αυτο δεν σημαινει απαραιτητα οτι τον κανει καλο επειδη τον γνωρισες στο σημειο Ψ.
Απλα τον πετυχες σε αυτο το σημειο.
Θα μπορουσες να τον ειχες γνωρισει στο σημειο Υ και να ειχες ενθουσιαστει το ιδιο.
Αυτο που θελω να πω ειναι οτι οταν εισαι προκατειλημμενος για τους ανθρωπους ενος μερους ποτε δεν θα τους γνωρισεις. Δηλαδη αν εμενα δε μ αρεσει ενα Χ μαγαζι και μ αρεσει να αραζω στο λιμανι του Πειραια-αν δεν τιμησεις το σπιτι σου θα πεσει να σε πλακωσει-δε θα γνωρισω τα ατομα που πανε εκει. Αν ομως τυχει να γνωρισω ενα ατομο στο λιμανι και πω και γαμω τα παιδια ο οποιος παει στο Χ μαγαζι τοτε πρεπει να παρεις ενα ψαρι και να μου ριξεις μια χαστουκα γιατι αν γνωριζα το ιδιο ατομο στο Χ μαγαζι θα ελεγα τι μαλακας.
Το μερος δεν κανει τον ανθρωπο.

Η επισης μπορει να αμφισβητεις τον αλλον επειδη δεν τον βλεπεις στο ταδε μαγαζι που πρεσβευει κατι, αρα να λες δεν ειναι τρου.
Αν το Χ μαγαζι ομως εχει 20 ευρω εισοδο;
Τι σε κανει να πιστευεις οτι ο αλλος δεν ερχεται επειδη δεν γουσταρει η επειδη δεν ειναι "γνησιος", μπορει απλα να μην εχει μια.

Επομενο.

Με ενοχλουν ο τυπος-ιστοριας.
Ναι καλα καταλαβες, αυτος που το παιζει παλια καραβανα.
Αυτος που ερχοτανε οταν πηγαινες.
Αυτος που το εκανε πρωτος απο εσενα.
Λες και αυτο τον κανει ανωτερο.
Απλα ειναι θεμα χρονου. Πως αλλιως να σε πεισω ηλιθιε;

Βεβαια εσας μπορει να σας ενοχλει ο εαυτος μου αλλα δε με νοιαζει καθολου ομως.

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

behind my eyes

Ενα ζευγαρι ματια

καφε με πρασινο
και χρυσαφι

πανω και κατω υψωνονται
κονταρια
αγκαθια μαυρα
βλεφαρα

γυρω γυρω
μαυροι κυκλοι θαρρω

μουτζουρωμενα ματια
με μαυρες μπογιες

ειναι φουρτουνιασμενα χωρις λογο
και επειδη τα κυματα δεν ξεσπανε
τα ματια αυτα θολωνουν

θολωνουν και μπερδευουν 
τις μορφες που βλεπουν

και αντι για κοσμο αγνωστο
βλεπω παντα εσενα

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

τζιζουζ κραιστ
ο χριστος και η μανα του
ελα παναγια μου

πωπωωω

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

Ειναι κατι μερες που με πιανει μια συνασθηματικη αναταραχη
οπως σημερα.
θελω να βγω εξω και να τραγουδαω
να χορευω και να μεθαω
να μιλαω με ολους
και να γελαω.

ειναι σαν καποιος να μου κανει μια ενεση με ενεργητικοτητα και
χαρα.

αυτο ειναι καλο

αλλα οταν η επιδραση του φαρμακου αυτου
-διοτι φαρμακο το ονομαζω-
φυγει;

τι θα γινει;
τι θα μεινει;

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

Lucky 13

Μερικοι ανθρωποι ειναι γεννημενοι για να υποφερουν.
Μερικοι ανθρωποι ειναι γεννημενοι για να περνανε καλα.

α)Ειναι θεμα τυχης.

Εγω πιστευω οτι ειναι θεμα τυχης.
Μπορει να λενε οτι αυτοι που πιστευουν στην τυχη
ειναι αυτοι που ειναι ανικανοι στο να αντιληφθουν
τον φυσικο νομο των πιθανοτητων ως μια ιδιοτητα
του συμπαντος.
Δε με ενδιαφερει.
Εγω δεν πιστευω ουτε σε λαγοποδαρα, ουτε σε
τυχερα βρακια.
Απλα καποιοι ανθρωποι εχουν τυχη, με εναν δικο μου
ορισμο δηλαδη, το συμπαν τους ευνοει, μια δυναμη
τους βοηθαει, εχουν τον Θεο στο πλαι τους και δεν ξερω εγω τι
κ.ο.κ

β)Ειναι θεμα επιλογης.

Εκτος απο θεμα τυχης πολλα πραγματα ειναι
και θεμα επιλογης.
Η καθε επιλογη εχει και καποια συνεπεια, η οποια μπορει να ειναι
ειτε θετικη ειτε αρνητικη, αυτο εχει να κανει με την
πραξη η οποια εγινε.
Αλλα πρεπει να εχεις και λιγη τυχη.

Μια στατιστικη λεει οτι αν καποιος πιστευει οτι ειναι γκαντεμης
εχει περισσοτερες πιθανοτητες να αποτυχει σε ενα συγκεκριμενο
πραγμα απο αυτον που πιστευει οτι ειναι τυχερος.
Γιατι αυτος που πιστευει οτι δεν εχει τυχη
δεν θα προσπαθησει οσο καποιος που πιστευει οτι εχει
και ετσι τα αποτελεσματα δε θα τον ευνοησουν.

Σωστη, ξεσωστη η στατιστικη εχει καποια βαση.
Δηλαδη με το να λεω οτι φταιει η γκαντεμια μου
που δεν εγινε το ταδε η που μου ετυχε το χ/ψ πραγμα
ειναι λαθος.
Σε καποιες περιπτωσεις δεν εχω προσπαθησει εγω αρκετα
σε καποιες αλλες ηταν οντως θεμα τυχης.

Το θεμα ειναι οτι μερικα πραγματα δε θα τα εχεις ποτε
και πως εχω να κανω μια εργασια 3000 λεξεων και δεν την εχω αρχισει καν.
Και η τυχη δε θα με βοηθησει καθολου.
Ειμαι μονη μου σ αυτο.

-Και επισης πρεπει να εχω ξαναμιλησει για την τυχη σε παλιο ποστ-

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Όταν η απουσία δε σου χτυπά την πόρτα

Ερήμωσε το σπίτι σου καρδιά μου.
Έφυγες και η νύχτα δε φεύγει πια.
Τα φώτα στο σαλόνι δεν ανάβουν.

Καρδιά μου είσαι μονάχος εκεί.
Και εγώ βλέπω τη σκιά σου 
να με φωνάζει σαν και πριν.

Τα λουλούδια μαράθηκαν ψυχή μου.
Λείπεις. Το νερό τους.
Μαράθηκαν ψυχή μου ακούς;

(Όπως και η μικρή μου η καρδιά)

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

Hapiness is fragile

Godless soul.
Ηταν αρκετο ενα αγγιγμα της χορδης για να με κανει να δακρυσω.
Δακρυ ευτυχιας.
Γιατι ακουγα την αγγελικη φωνη του Garce.
Γιατι οι μελωδιες των Sad Lovers and Giants γαληνευουν την ψυχη μου.
Γιατι το σαξοφωνο μου μιλαγε.

Τι πιο ομορφο απο το να βλεπεις μια μπαντα που εχει τοσα χρονια στην πλατη της
να παιζει μπροστα σου.
Με καθαρη φωνη, καθαρο ηχο, σαν να εισαι 20 χρονια πισω.

Μονος σου απολαμβανεις καλυτερα μια τετοιου ειδους συναυλια.
Μαλλον για καλο δεν μπορεσε κανενας να ερθει.

Η ωρα περνουσε και δεν μπορουσες να πιστεψεις στα ματια σου.
Δεν γινεται μια τετοια φωνη να διατηρειται τοσο καλα.
Δεν γινεται.

Το χιουμορ τους, τα λογια τους, η μουσικες τους, ο εξαλλος χορος του Garce και η καλοσυνη τους ηταν ενα πραγμα που δεν εχω ξαναδει σε συναυλια.

Σε καποια στιγμη μοιραζαν τις μπυρες τους που τους ειχαν μεινει.
Δεν ξερω τι να αλλο να πω, απλα δεν υπηρχαν λογια.

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Το φαρμακο

Πλάσμα της φύσης που φοβάσαι το γήρας 
Είσαι.
Τρέμεις σαν βλέπεις το τσαλακωμένο σου πρόσωπο.
Τα μάτια μίκρυναν.
Το στόμα γραμμή.
Ζάρες παντού που δε θέλεις να δεις.
"Το γήρασμα του σώματος και της μορφής μου είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι"
λες, όπως ο Ιάσονας του Καβάφη.

Και σαν πιοτό της νιότης εγώ
χαίρεσαι να με βλέπεις.
Κλεισμένη σε μια στενή φιάλη.
Το φάρμακο που σε κρατάει για λίγο νέο.
Αυτό που νέο θες να σε κάνει.

Πίνεις σιγά σιγά απ το μπουκάλι
γλύφεις τα χείλη τα πικραμένα.
Είμαι γλυκό πιοτό της νιότης που μαζί μου γίνεσαι ένα.
Το γήρας σταματάω, μα δεν το προσπερνάω.

και η φιάλη όλο και αδειάζει
μα δε θα ξαναγεμίσει 

και η νεότητα η δικιά μου 
κάηκε και έφυγε μακριά μου.

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Its a long way down

Και οπως γυρναγα στα στενα του St Pauli σκεφτομουν και σκεφτομουν και σκεφτομουν.
Οπως περναγα αναμεσα απο τους κουκλους Γερμανους σκεφτομουν και σκεφτομουν.
Και οπως με χτυπαγε ο υπεροχος αυτος αερας πηγαινοντας στο Onkel Otto για να θυμηθω την υπεροχη προηγουμενη βραδια σκεφτομουνα.
Θα γυρισω Αθηνα και θα τους αφησω ολους.
Δε θελω κανεναν.
Να πανε ολοι απο εκει που ηρθαν.

Θελω να μεινω μονη μου για να ηρεμισω.
Δε θελω αλλες ψευτιες, δε θελω αλλα μπερδεματα, θελω την ησυχια μου.
Μονο τους ανθρωπους που αξιζουν.
Και τους εχω.

Απλα θελω να γυρισω και να πω σε καποια ατομα
ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΨΟΦΗΣΤΕ 
αλλα οχι.

Η ζωη μου ειναι καλυτερη απο ποτε.
Δε με νοιαζουν πια αυτα τα ατομα απλα θελω να τα βγαλω μια για παντα απο τη ζωη μου.

Αχ και να γυριζα πισω στη Γερμανια.
Να ημουν εκει για παντα.
Χωρις κανεναν μαλακα.

Τσους
Πι. Ες. Αυτο το τραγουδι οποτε το ακουω θελω να διαολοστειλω καποιον αλλα εχω παντα ενα χαμογελο χαρας και εκδικησης στο προσωπο μου :)
Πι. Ες.2 Το επομενο ποστ θα ειναι σοβαρο το ορκιζομαι

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Η μασκα που φοραει

Αυτη η πολη.  Δεν τον χωραει αλλο. Τον απωθει και τον ελκυει.
Θελει να φυγει αλλα μπορει και οχι.

Ολοι οσοι τον ενδιαφερουν εφυγαν.
Οι φιλοι του, η κοπελα του.

Πλεον δεν κοιταει τους ανθρωπους με το ιδιο ενδιαφερον.
Τους κοιταει μονο και μονο για να μαντευει τις κακες τους πραξεις.

Κρυβεται πισω απο τη μασκα του.
Οι κοπελες δεν τον θελουν.
Ουτε ο Θεος. Ουτε η τυχη.

"Ειναι καλη η Αθηνα, μονο οταν φευγεις απο αυτην 
για μερικες μερες" ετσι λεει.
Να δουμε τι θα κανει οταν δε θα μπορει να ταξιδευει.

Ολα τον διωχνουν. Δεν εχει και πολλα εδω.
Απο τη μια δε θελει να μεινει, απο την αλλη του αρεσει 
αυτη η αποσυνθεση, αυτη η σαπιλα του πεζοδρομιου,
η βρωμα της πλατειας Εξαρχειων 
και οι κακοι ανθρωποι.

Αν δεν του αρεσαν θα τους ειχε σκοτωσει με τα ιδια του τα χερια.
Με τα δοντια του θα εσκιζε τις φωνητικες τους χορδες για να μην ξαναπουν αλλα ψεμματα.
Με τα ποδια του θα τσακιζε το μυαλο τους
γιατι δεν αξιζουν να σκεφτονται αυτες τις μαλακιες, οπως λεει εκεινος.

Αλλα μετα τα ξεχναει ολα και χαμογελαει με τους ιδιους ανθρωπους.
Με αυτους που θελει να σκοτωσει.
Χαμογελαει γιατι μια μερα θα πεταξει αυτη τη μασκα την οποια ολο αναφερει στα γραπτα του.
Και θα βγει αυτη απο μεσα του.

Ποτε ομως;

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

A strange day

Παντα εμπιστευομουν τους ανθρωπους και παντα θα τους εμπιστευομαι γιατι ετσι ειμαι.
Οσες φορες και αν με ριξουν κατω εγω θα σηκωθω.
Οσες φορες και αν τους δω να κυλανε μεσα στο βουρκο θα τους δωσω το χερι μου οτι κι αν μου εχουν κανει-το αν θα το πιασουν ειναι δικο τους θεμα-
Ποτε δε θα χασω την πιστη μου στους ανθρωπους κι ας με απογοητευουν συνεχως.

Ειναι κριμα.
Ειναι πολυ κριμα να βαζεις ολους τους ανθρωπους σε ενα τσουβαλι μονο και μονο επειδη σε εχουν απογοητευσει καποια ατομα.
Απλα ξερεις, καθε φορα που ξαναγινεται αυτο, καθε φορα που σε χτυπανε κι εσυ δεν κανεις τιποτα, πονας ακομα πιο πολυ, γιατι παθαινεις αλλα δε μαθαινεις.
Απλα τα τειχη που υψωνεις δεν μπορουν να ειναι τα ιδια σε καθε ανθρωπο.

Μπορεις να με πεις αφελη.
Δε με πειραζει.

Απλα μ αρεσει να αγαπαω τους αλλους, και αυτο ειναι το προβλημα.
Οτι οι αλλοι δε θελουν αγαπη.

Και ειναι αδικο και ειναι κριμα.

Μια μερα θα τα παρατησω ολα μα ολα και θα φυγω μονη μου στη Γερμανια.
Να μενω στους δρομους και στα σπιτια πανκιδων που δεν γνωριζω.
Να συναντιεμαι με αγνωστους και να με κυνηγανε τρελοι.

Βασικα μπορω απλα να σταματησω να υπαρχω.
Γιατι να μην με καταλαβαινει κανεις
Ουτε καν οι λεξεις που γραφω δεν μπορουν να πουν τι αισθανομαι.

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

H ζωη

Ειμαι ερωτευμενη με τον δρομο.
Ειμαι ερωτευμενη με την Ακροπολη.
Ειμαι ερωτευμενη με τη μουσικη.
Ειμαι ερωτευμενη με τον χορο.
Ειμαι ερωτευμενη με τα βλεμματα.
Ειμαι ερωτευμενη με τα γυμνα σωματα.
Ειμαι ερωτευμενη με το σκοταδι.
Ειμαι ερωτευμενη με τον αερα.
Ειμαι ερωτευμενη με τη θαλασσα.
Ειμαι ερωτευμενη με τη ζωη.

Την λατρευω τη ζωη.

Τοσο μικρη.
Τοσο γλυκεια.
Τοσο πικρη.
Τοσο λαμπερη.
Τοσο απλη.
Τοσο ωραια.
Τοσο ανεξελεγκτη.

Ειναι ολα χαρα.
Ειναι ολα φως.
Ειναι ολα πονος.
Ειναι ολα χορος.

Και τωρα φωναξε ποσο αγαπας τη ζωη.
Και πες παρακαλω.
Και εκτιμησε την.

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

Παντα παταω το "Νεα αναρτηση" και παντω γραφω μια φραση πολλες φορες και τιποτα και μετα το κλεινω.
Δεν ξερω γιατι δεν μπορω να γραψω.
Ισως πρεπει να πονεσω ξανα για να βγει κατι καλο.
Γιατι παντα απο τον πονο βγαινουν τα καλυτερα πραγματα.
πφφ

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Dry the tears from your eyes, lets don't let a good thing die.

Εχει περασει ηδη μια βδομαδα αφοτου γυρισα απο τις καλοκαιρινες μου διακοπες.

Ειπα λοιπον να ξαναπροσαρμοστω στους ρυθμους της Αθηνας και μετα να σας αφηγηθω πως περασα (δηλαδη να γραψω παλι σκορπιες λεξεις που εσεις δε θα πιασετε, και λογικο μου φαινεται)

Πραγματα που δεν θα ξεχασω ποτε:
  • Που πας καραβακι; Στα τσακιδια.
  • Την υπερτατη λεμονοπιτα.
  • Την ομαδα Α. (Αρχιτεκτονας και Αντωνης Κανακης)
  • Το paduk και την bella.
  • Την παρα πολυ καυτη αμμο.
  • Την υπεροχη θαλασσα.
  • Το ωτοστοπ με την καροτσα.
  • Τον "ωραιο χερια" που παντα εμφανιζοταν μπροστα μου.
  • Την σαλατα με το κριθαρι απαπαπα.
  • Τους χορους που ριξαμε στο μυλο και στις μαντρες.
  • Im gonna send him to outer space to find another race.
  • Μια μικροπαντρεμμενη κορη ξανθη-the passion of lovers is for death said she
  • Την σαγιοναρααα... (ντουυυφ)
  • Μα ειναι κριμα.
  • Σεβινα θελω να μιλησω στον εβρο-σκασεεεεε.
  • Τις τσιμπλιτσες.
  • Το στριτ πανκ.
  • Το μπαφαλο κλαμπ.
  • Τον ουρανο.
  • Την ορειβασια και τη σαβουρα στην κατηφορα.
  • Το σπασμενο νυχι στην Καταλειματσα.
  • Τον μπαστάρδο.
  • Κρατας κρυμμενα μυστικα και ντοκουμεντα.
  • Τον Ερμη να διαβαζει κοσμοπολιταν.
  • Τον επαφη.
  • Το κλαμμα με μια μπυρα στο χερι και ενα κομπολοι.
  • Τον γειτονα τον Μητσο και τον γειτωνα τον Γιωργο.
  • Τον συζηγο μου τον Γιαννη.
  • Τους κωστακης.
  • Λεφη φυγε κανουν την ιερη πραξη.
  • Τα οτι να ναι τσιγαρα.
  • Ειμαι bisexual απο τα 18 μου γι αυτο ακουω και cure.
  • Τα νησιοντελικ.
  • Την ελευθερια.
  • Το πιο χαλαρα κι απο Σαλονικη.
  • Τον υπεροχο Γιαννη γειτονα.
  • Αυτες ακουνε πανκ.
  • Το υπεροχο τζιν ζακετακι-rip-
  • Λεσβιες λεσβιες στο ρουκουνααα.


Και πολλα πολλα αλλα πραμγατα που πραγματικα δεν μπορω να σκεφτω.
Χαιρομαι πραγματικα που γνωρισα ολους αυτους τους υπεροχους ανθρωπους.
Για μενα η Αναφη ειναι το πιο τελειο μερος στον κοσμο και μακαρι να μπορω να πηγαινω συνεχεια.

Και δεν μπορω να αντεξω την Αθηνα πια.

Τετάρτη 8 Αυγούστου 2012

Λες;

Και εκει ειναι που δεν μπορουσα να με καταλαβω.
Εκλαιγα για εκεινον η απλα πιεζα τον εαυτο μου να αισθανθει.
Να ξανα αισθανθει μαλλον.
Ειχα σταματησει να αισθανομαι για να μην ειμαι οπως παλια.

Ειναι ομως τουτα δακρυα για σενα;
Η απλα μια πλανη;
Ενα πειραμα για να με δοκιμασω;

Πανω απο 3 δακρυα δεν επεσαν.
Ηταν ο φοβος που με εμποδισε αραγε να κλαψω;
Η απλα η πετρινη θηκη της καρδιας μου ειναι αδιαπεραστη;
Τοσο αδιαπεραστη που μεχρι κι εγω δεν μπορω να ακουμπησω το μαυρο πηχτο αιμα της καρδιας μου.
Τα κρυφα μου συναισθηματα που τα εχω μονο για μενα.

Λες να κλειδωθηκα εξω απο την καρδια μου;
Λες να εχω γινει αλλη;
Λες να μην ξανακλαψω ποτε;

Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

We share some moments but thats really all

Ειχα στο ψυγειο μου μια μπυρα.
Την ειχα φυλαξει για εσενα.
Μονο για εσενα.
Περιμενα να ερθεις οπως μου ειχες πει.
Οπως μου ειχες υποσχεθει με ενα φιλι
σε εκεινο το μπαλκονακι με θεα ολο τον
κοσμο.

Ειχα στο ραφι μου ενα τσιγαρο.
Το ειχα φυλαξει για εσενα.
Μονο για εσενα.
Να ερθεις να καπνισουμε μαζι,
οπως καναμε πριν καιρο.

Τελικα δε φανηκες.
Ισως και να μη φανεις για καιρο.
Ισως να επαθες κατι.

Δεν μπορω να κανω κατι.
Ισως να μην νοιαζομαι και καθολου τωρα που το σκεφτομαι.
Αλλα αν σε ξαναδω θα ειναι ωραια.

Και τελικα την μπυρα την εδωσα αλλου.

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

. Οταν εφυγες

Πολλα εχουν γραφτει για εκεινους
που δεν μειναν.
Λεξεις, στιχακια, ποιηματα.

Σου γραφω λοιπον γραμμες 
πονεμενες και πικρες
Γιατι σημερα ενας
αγγελος πηγε στο σπιτι του.

Ξανθομαλλουσα κορη
με τα γαλαζια ματια
λειπεις λιγες ωρες και εχουν
ολοι τρελαθει.

Σε πηρε απο τουτο τον κοσμο
ο Θεος γιατι η ασχημια της γης
δεν ειναι μερος για πλασματα 
σαν κι εσενα.

Δεν ησουν γι'αυτον 
τον κοσμο.
Γι'αυτο εφυγες
πριν καλα καλα
μεινεις.

Μια τετοια καλοκαιρινη μερα 
με φως και καθαρο ουρανο 
ειπες να μας αφησεις.

Μια τετοια μερα 
μια μανα κλαιει
ενας πατερας πασχιζει να αντεξει
ενας αδερφος συντριβεται 
μια οικογενεια θρηνει.
Θρηνει οπως ολος ο κοσμος
αφουν ησουν παντου αγαπητη.

Γι αυτο καλο ταξιδι δε θα πω
γιατι εισαι ακομα εδω.
Και θα εισαι για παντα στις καρδιες 
των αγαπημενων σου.

Ειναι καλυτερα εκει πανω ε; Γι'αυτο φευγετε ολοι.

Τι θα κανεις;

Τι γινεται οταν αποφασιζεις να κρατησεις αποστασεις;
Να γινεις σκληρος και απομακρος;
Να χτισεις εναν τοιχο αμυνας ο οποιος θα σε προστατευει;
Να μην θες να αισθανθεις;

Απλα ολα αυτα που θες να καταπνιξεις σε πνιγουν με τον καιρο μονα τους.
Οσο και να θες να μην δειχνεις συναισθηματικος οσο και να προσπαθεις να μην νοιαζεσαι τοσο πιο πολυ θα σε τρωει.

Δεν μπορεις τοσο ευκολα να θαψεις τον ευαισθητο εαυτο σου και να παψεις να ενδιαφερεσαι.
Απο τη μια δεν μπορεις απο την αλλη δε θες.
Γιατι να σταματησεις να εισαι ενας ανθρωπος με συναισθηματα;
Γιατι πρεπει να γινεις σαν τους αλλους; Για να μην πληγωνεσαι;
Δεν πληγωνεσαι τωρα με το να γινεσαι ενα με αυτους;
Δεν λυπασαι τον εαυτο σου που θελει να γινει σαν τους αλλους για να μην σπαει καθε λιγο και λιγακι την ηδη τσακισμενη σου καρδια;

Τι θα κανεις;

Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

και σ αγαπω και εσυ δεν το ξερεις
μα ειμαι εδω για παντα
σχεδον ενας χρονος

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

You used to have all the answers and you, you still have them too

Και εκεινη συμφωνησε. Ειπε να αλλαξει, προσπαθησει να σκεφτεται αλλιως.
Και εκεινος τη βοηθησε.
Και δενοντουσαν.
Ωσπου την προδωσε κι αυτος.
Δεν της ειχε υποσχεθει οτι θα εμενε ετσι και αλλιως.
Απλα αυτη πιστευε οτι ειχαν κατι ιδιαιτερο.
Κατι μοναδικο.
Ισως τελικα να μην ηταν και τιποτα.
Ισως στην προσπαθεια της να θαψει τα συναισθηματα της τελικα τα καταπιεσε
και ετσι πεταχτηκανε ολα εξω.
Ισως να καταπιεσε τον εαυτο της και να εχασε παλι τον ελεγχο.

Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012

well οχι οτι νιαζει και κανεναν αλλα βγηκαν τα αποτελεσματα των εξετασεων
η αναρτηση αυτη μπορει και να απευθυνεται μονο στην behind blue eyes by the way.
μιας και ειναι ειναι απο τα απειροελαχιστα ατομα που τους ενιαξε αυτο.
ειμαι καλα, τα αποτελεσματα βγηκαν καλα
ο γιατρος μου αλλαξε βεβαια χαπια και μου εδωσε και διατροφη
-μα δε θελω να αδυνατισω-
και εχασα και ενα ολοκληρο κιλο -πως?!?!-
η μαλακια ειναι οτι η διαιτα αυτη ειναι για 15 μερες και το σαββατο φευγουν ολοι απο το σπιτι
τουτεστιν μονη για 2 βδομαδες με αυτην την απαισια διατροφη και χωρις αλκοολ γιατι δεν κανει
κακο.

τουλαχιστον θα μπορω να καπνιζω
ευχαριστω μπιχαιντ μπλου αις
xx

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

she eyes me like a Pisces when I am weak,

Εχοντας περασει αρκετα χρονια με ατακα το "υγεια πανω απ ολα"
μια ατακα που πραγματικα πιστευω μια ατακα που δεν ειναι ατακα ειναι ενα μοτο ενας τροπος ζωης
πιστευω και εγω οτι τουλαχιστον σε αυτον τον τομεα θα ειμαι τυχερη
οτι θα εχω την υγεια μου για να μπορεσω να κανω καποτε ολα αυτα τα πραγματα που δεν μπορω να κανω τωρα
να πετυχω τους στοχους μου.

και μετα απ ολα τα σκατα που μου εχουν τυχει στη μεχρι τωρα ζωη μου
πιστευα οτι εστω την υγεια μου την εχω.
ε τελικα δεν εχω ουτε και αυτη.
φοβερα αστειο!

Υ.Γ. θα αναρωτιεστε που κολλαει ο τιττλος ε;

Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Και εμείς ξεκινάμε μαζί...για τον εφιάλτη




Η κυρια στο τρενο. Η κουραση. Η καθυστερηση.
Grill πετριδης. Η ζεστη.
Ο περιεργος υπνος. Το ωραιο πρωινο. Οι μπουγατσες.
Το topino. Η cherry και η παραλια.
Οι συζητησεις. Η Μαρια. Το ακριβο τσαι.
Το the web και ο κερασμενος καφες.
Οι Χατ-τρικ. Οι chinese basement. Η Χριστινα και η εκτη αισθηση.
Εγνατια-Ανω τουμπα μια ωρα με τα ποδια.
Η μεση 15 εκατοστων.
Η Αγια Σοφια. Το στοιχειωμενο κτηριο. Η χαμηλη μπαταρια.
Το Μαρουλι. Το σπιτι του Μαρουλιου.
Το τελειο τιτσου. Η Ροτοντα.
Η Σοφια και οι γατες που πανε αναποδα.
Τα ποτα.
Η Katy perry.
Το pride. Tα βυζια. Τα μακαρονια.
Τα πανεπιστημια. Ενα ξερο γαμησι θα γεμιζε τη νυχτα μου.
Ο μαλακας. Η ζεστη μπυρα.
Ο αποχαιρετισμος.
Το Lemonpie και η βροχη.
Το τρενο.
Το ευχαριστω.

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Κι ομως

Στις πρωτες εκλογες του 2012 οταν μπηκε η Χ.Α στη βουλη ολοι ελεγαν οτι ο κοσμος το εκανε απο αντιδραση, οτι δεν ηξερε τι ψηφιζε, οτι ψηφισανε ετσι για πλακα.

Το διαστημα λοιπον που χωριζε τις πρωτες με τις δευτερες εκλογες γινανε αρκετα γεγονοτα που θεωρησα οτι θα εδειχνε σε αυτους που ψηφισαν την Χ.Α οτι κανανε λαθος.
Απο την πρωτη κιολας στιγμη εδειξαν το προσωπο τους σε αυτους που δεν το ειχαν δει
ειτε με το κλασσικο "εγερθητι", ειτε με μαζικες επιθεσεις προς τους μεταναστες ανα περιοχη, ειτε με τις μπουνιες που εριξαν στην Κανελλη ειτε ειτε ειτε.

Λεω κι εγω ε αφου τα δειξανε και στην τηλεοραση θα δει ο κοσμος που δεν ασχολειται με τα ιντερνετς (!) θα τα δει ο παππους και η γιαγια στο χωριο, θα το δει ο ανιδεος απολιτικ που ειπε να ριξει μια οτι να ναι ψηφο γιατι δεν τον ενδιαφερει θα μαθουνε τι ψηφισανε και θα μουτζωνουν ανα 5 λεπτα τον εαυτο τους.
Και εκπομπη δειξανε γι αυτους και σε καναλια τους καλεσανε και ρεζιλευτηκανε και λεω στανταρ ο κοσμος δε θα τους ξαναψηφισει αφου τα μαθανε.

(Και εδω να πω οτι περιμενα οτι θα ξαναμπει η Χ.Α στη βουλη αλλα με μικροτερο ποσοστο.)

Και ερχονται οι εκλογες και βλεπεις οτι Χ.Α οχι μονο μπαινει στη βουλη αλλα μπαινει και με το ιδιο ποσοστο.
Και να σκεφτομαι τωρα εγω οτι ο κοσμος δεν παει καλα, οτι εχει τα μυαλα πανω απο τα κεφαλια τους.

Λοιπον οποιος γυρισει και ξαναπει οτι αυτοι που τους ψηφισανε δεν ξερανε και καλα, θα φαει χαστουκι.
Κανανε την πρωτη φορα την πατατα, ειδανε, μαθανε, ακουσανε και την ξανακανουν.
Απλα πρεπει να το αποδεχτουμε οτι στην Ελλαδα, στην μικρη αυτη χωρα αυτο το 7% που παρεμεινε και στις δευτερες εκλογες ειναι πως να το πω... φασιστες!
Ναι ναι φασιστες, βαραει ασχημα η λεξη ε; Ειναι σκληρο να καταλαβαινεις οτι τοσες χιλιαδες κοσμος ζει με αυτες τις απαρχαιομενες αντιληψεις που πρεσβευει το κομμα αυτο.
Ειναι ασχημο να ξερεις οτι τοσος κοσμος "σκεφτεται" ετσι.

Κι ομως ειναι αληθεια.

Αλλα αυτο που με πειραξε ποιο πολυ σε αυτες τις εκλογες δεν ηταν η Χ.Α, μαλλον γιατι με ειχε πειραξει πολυ στις προηγουμενες, αυτο που με πειραξε ειναι που για ακομη μια φορα οι Ελληνες ψηφισανε τους προδοτες, αυτους που τους κανανε να ζουν μεσα στη φτωχεια, αυτους που τους φερανε σε απογνωση.
Μονο και μονο απο φοβο και ηλιθιοτητα.
Ε και ειπανε ας μην ψηφισουμε ΠΑΣΟΚ, ας μην ψηφισουμε ΣΥΡΙΖΑ γιατι θα μας πεταξουν απο το ευρω, λες και που εισαι κατι σου κανει, ας το ριξουμε παλι στη ΝΔ να βγει ο γλοιωδης ο Σαμαρας να μας παει γαμιωντας για ακομη μια 4ετηα.

Ηλιθιοι.



Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

Like when you fall in love in your dreams and that feeling stays with you the day after.

Ησουνα εκει.
Τα γκριζα σου μαλλια επεφταν στο προσωπο σου και εγω προσπαθουσα να δω τα ματια σου.
Δεν μπορω να θυμηθω πολλα.
Μονο εσενα θυμαμαι να με παιρνεις αγκαλια
και μπροστα μας ενα κοκκινο βασιλειο να προβαλει.
Να μου χαιδευεις το μαγουλο και να μου τραγουδας
τραγουδια αγνωστα, τραγουδια δικα σου.

Ξαφνου χαθηκαν ολα.
Ονειρο ηταν κι εφυγε.

Ξυπνια πλεον να αισθανομαι περιεργα.
Να αισθανομαι οτι ερωτευτηκα αλλα να μη θυμαμαι ποτε και ποιον.
Και το συναισθημα αυτο να μην περναει.
Και αυτο το πλασμα που με εκανε να αισθανομαι ετσι ισως να μην υπαρχει.
Ισως να υπαρχει σε αλλον πλανητη, ισως να ειναι δημιουργημα της φαντασιας μου.

Ηρθε μονο για να με κανει να αισθανθω και μετα να φυγει.
Να περασω μια στιγμη και ετσι να χαθει.

Αλλα πλεον η μαγεια αυτη εχει φυγει.
Χανεται στο τελος της μερας, δεν κραταει.
Δε θα το θυμαμαι καν σε δυο μερες.


Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Χειμωνα σε αγαπω!!

Χειμωνας


Εξω κανει κρυο, φυσαει, βρεχει, χιονιζει, ο ηλιος ειναι κρυμμενος πισω απο τα συννεφα.
Εσυ κρυωνεις βαζεις μακρυμανικο μπλουζακι, μπουφαν αντε παλτο.
Κασκολ, γαντια, εξτρα καλτσες και σκουφι. Γενικα μπορεις να καταπολεμησεις το κρυο.

Στα λεωφορεια εχει φουλ ζεστη λογω κλιματισμου πραγμα που σε κανει να χαιρεσαι.
Γενικα στα μεσα υπαρχει καποια ζεστασια. Ετσι οι μεταφορες ειναι καλυτερες.

Μου σπαει τα νευρα ο χειμωνας επειδη δεν μου αρεσουν τα χοντρα ρουχα και φοραω κοντομανικα μεσα απο το παλτο για αυτο κρυωνω αλλα ενταξει μπορω να το ανεχτω.
Μπορει η βροχη να με κανει λουτσα και να μοιαζω με λετσο αλλα το ανεχομαι και αυτο.
Και ο αερας να μου κανει τα μαλλια σφουγγαριστρα αλλα δε βαριεσαι το προσπερναω

Παρ ολα αυτα ο χειμωνας ειναι ωραιος. Εχει μια αλλη ατμοσφαιρα.
Η πολη ειναι πιο μελαγχολικη και πιο ρομαντικη.

Καλοκαιρι


Ηλιος απο το πρωι μεχρι το βραδυ, καθολου αερας.
Ζεσταινεσαι και δεν ξερεις τι να φορεσεις. Οτι και να βαλεις σκας, γυμνος δεν μπορεις να βγεις εξω
(πηρες κιλακια το χειμωνα).
Και με μαγιο να εισαι παλι θα ζεσταινεσαι.
Την πετσα σου δεν μπορεις να την βγαλεις.

Τα μεσα δεν παλευονται, ο ηλεκτρικος εχει τοσο κοσμο που και να κλιματιζεται νομιζεις οτι εισαι στη Σαχαρα. Οποτε μπαινεις στο βαγονι λιωνεις. Μονο τα λεωφορεια ειναι μια χαρα κρυα.

Οπως και να το δεις το καλοκαιρι ειναι μαλακια. Ιδρωνεις, το μακιγιαζ τρεχει απ ολο σου το προσωπο, τα μαλλια σου κολλανε στο δερμα σου, πεθαινεις στην κυριολεξια.
Κουνουπια οπου σταθεις και οπου βρεθεις και εσυ να εισαι μεσα στα νευρα.
Αν εισαι τυχερος θα βρεις καποιο μαγαζι με κλιματιστικο σε καταλληλη θερμοκρασια και οχι παγετο που χρειαζεται να εχεις μαζι σου παλτο απο δερμα αρκουδας.

Η πολη ειναι ζεστη, καυτη. Βρωμανε τα σκουπιδια και νυχτωνει αργα.
Ξημερωνει και νωρις και εισαι αναγκασμενος να τρως τον ηλιο στη μαπα.
Ασε που δε θελω να πλησιαζω ανθρωπο.  (ουτε αυτοι θελουν ετσι κι αλλιως)

Δε μ αρεσει το καλοκαιρι. Το καλοκαιρι υποφερω.
Χειμωνας και παλι χειμωνας.
Να μην μπορω ουτε μια αναρτηση να γραψω εδω μεσα γιατι ζεσταινομαι.
Λιωνω-σβηνω-χανομαι.

Μηπως να παω σε καμια αλλη ήπειρο που θα εχει χειμωνα;

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

Things are easy

(Επιτελους σταθηκα τυχερη και ο διαλυμενος μου υπολογιστης ανοιξε.
Ετσι γραφω αυτο με μια ελπιδα να μην κλεισει την ωρα που γραφω)

Ειναι μεγαλη χαζομαρα να μην πιστευεις στον εαυτο σου.
Πραγματικα το λεω τωρα και σκεφτομαι οτι τοσα χρονια δεν ειχα ποτε πιστη σε εμενα.
Βλεπουμε ολοι τα αποτελεσματα.

Τωρα πια που ξερω τι αξιζω, που ξερω τι μπορω να κανω και που εχω αρχισει να πιστευω σε εμενα μπορω να πω οτι τα πραγματα πανε καλυτερα.
Πλεον ξερω οτι μπορω να κανω πολλα, να πραγματοποιησω τα ονειρα μου, χωρις να εχει σημασια ο χρονος.
Τωρα πια μπορω να ειμαι εγω και να μην ντρεπομαι.
Μπορω να να μην ειμαι συνεχεια λυπημενη, κι επισης καταφερα να σταματησω τα διαφανα κρινα.
(εστω και προσωρινα)

Απλα οταν γνωριζω ανθρωπους χωρις αυτοπεποιθηση και με μεγαλα κομπλεξ νευριαζω λιγο.
Ολοι αξιζουν, ολοι ειναι ομορφοι και ικανοι.
Το θεμα ειναι κατα ποσο πιστευεις στις δυναμεις σου και κατα ποσο εχεις ορεξη για να κανεις αυτα που θες. Τωρα αμα σου φαινεται καλη ιδεα το να κλαψουριζεις μια ζωη αντι να κανεις κατι για να εισαι καλα, τοτε καντο.

Τελος παντων δεν πιστευω οτι εχει καποιο νοημα αυτη η αναρτηση, αλλα ευχαριστω τους ανθρωπους που με κανανε να πιστεψω σε εμενα, που μαλλιασε η γλωσσα τους για να μου λενε ποσο λαθος ειμαι.

Αντε νυχτες.

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

He knows so much about these things

Χαμογελασα κοιτωντας τον ηλιο μεσα απο τα γυαλια μου.

Απο τοτε που φορεσα τα γυαλια αυτα δε θελω να τα βγαλω.
Μαλλον επειδη ολα φαινονται καλυτερα μεσα απο αυτα.
Πιο χρωματιστα, πιο εντονα, πιο απο αλλη εποχη.

Ενιωσα τον ηλιο να με χαιδευει στο μαγουλο κι εγω του ξαναχαμογελασα
καθως κοιταγα τον γαλαζιο ουρανο.
Ετσι σκεφτηκα τι ωραια που ειναι η ζωη
κι ας κοιταγα εκεινη την ωρα το απαισιο κτιριο απεναντι.
Αλλα χαμογελασα και σ αυτο, γιατι μου φανηκε ομορφο.

Επειτα περασε ενας παππους, τοσο καλος.
Του χαμογελασα.
Μετα ειδα δυο παιδακια να περιμενουν τη μαμα τους.
Τους χαμογελασα.
Στη συνεχεια ειδα εμενα.
Μου χαμογελασα. Μου φανηκα ομορφη.

Εγειρα λιγο πισω και ξανακοιταξα τον ηλιο ακουγοντας
ενα αγαπημενο τραγουδι.
Σαν να ξαναρχισα τη ζωη μου απο την αρχη.
Σαν να εξαφανιστηκαν ολα τα προβληματα.

Και ολα αυτα γιατι κοιταξα τον ηλιο, το φως, την ελπιδα.
Ολα θα γινουν, ο ηλιος ξερει καλυτερα, γι αυτο θα τον κοιταω πιο συχνα.

Θα του χαμογελαω.

Τρίτη 22 Μαΐου 2012

Εγω με εμενα και τον εαυτο μου

Σπανια περναω καλα με τον εαυτο μου, ομως σημερα καταλαβα οτι δεν χρειαζεσαι πολλα ατομα για να περνας καλα.
Μπορει η μοναξια να ειναι ασχημο πραγμα, την εχω ζησει στο πετσι μου, δε θυμαμαι να ζω χωρις αυτην αλλα εχεις την ευκαιρια να γνωριστεις με εσενα.
Εγω μεχρι σημερα δεν μπορω να πω οτι με ηξερα τοσο καλα.
Αλλα συνειδητοποιησα οτι δεν ειναι ασχημο και να μην εχεις καποιον.
Αρχικα εχω φιλους και οικογενεια στους οποιους μπορω να επενδυσω και εχω επενδυσει συναισθηματα, οποτε μεχρι ενα σημειο δεν μπορω να πω οτι χρειαζομαι καποιον.
Η αγαπη ειναι σημαντικο να υπαρχει αλλα απο τη στιγμη που δεν ειναι διατεθειμενος  να στη δωσει κανεις, μιλωντας για συντροφους παντα, καλυτερα να κοιτας να περνας καλα με φιλους που ξερεις οτι θα ειναι εκει.

Δεν ξερω αν φταιει το οτι ειμαι "ελευθερη" η το οτι προσπαθω να δωσω-επιτελους- μια ευχαριστη νοτα στη μοναξια μου, αλλα γραφοντας αυτα δεν αισθανομαι λυπημενη.
Την μοναξια ολη την περνανε, απλα ειναι καλο να την εκμεταλλευεσαι.

Ναι τωρα μπορω να πω στον εαυτο μου μην στεναχωριεσαι και να το κανω. Δεν ξερω τι φταιει, ισως η ανεβασμενη αυτοπεποιθηση- καλα αυτο δεν ξερω αμα ισχυει η αν ειναι ψευδαισθηση- ισως οι συζητησεις με πολυ κοσμο, εφτασα τελος παντων σε ενα σημειο να σιχαινομαι τον εαυτο μου απο την τοσο καταθλιπτικη συμπεριφορα μου και την κλαψα μου.

Γαμω ειμαι 19 χρονων.

Γιατι να μην περναω κι εγω καλα;

(Βεβαια ολο αυτο μπορει και να ειναι μια αμυνα που προσπαθω να χτισω αλλα δε βαριεσαι οτι κανει κανεις καλο ειναι)

Υ.Γ. Παντως ποτε δε θα παψω να πιστευω στην αγαπη, δεστυχως η ευτυχως ειμαι αρκετα ονειροπολα, αλλα ποιος ειπε οτι ειναι και κακο;

Κυριακή 20 Μαΐου 2012

το παιχνιδι των πλασματων της νυχτας

Δημιουργημα της νυχτας, χανεσαι σαν σκια μεσα στους δρομους.
Δεν σε νοιαζει που θα πας.

Δεν μπορω να σε γνωρισω.
Δεν μπορω να σε καταλαβω.

Απ τη μια σε μισουν, απ την αλλη σε λατρευουν.
Φορας την ομορφη σου μασκα αραγε για να ξεγελας τους αλλους;

Θελω να σε γνωρισω.
Θελω να σε καταλαβω.

Τα λογια σου ισχυουν μονο για ενα βραδυ, μετα χανονται καθως ξημερωνει.
Λογια-πουλια πετανε μακρια.

Μα εγω τα λογια σου δε θελω να πιστεψω, αν τα πιστεψω χανονται με μιας
πετανε.
Και οταν θελω να τα πιστεψω δεν το κανω, γιατι το μυαλο μου βασανιζω.

Ειναι προβλεψιμες οι κινησεις σου ξερεις και μπορω να τις μαντεψω.
Και το παιχνιδι που παιζεις ειναι βρωμικο και δε θελω να το παιξω.

Ξερεις ειναι επικινδυνο να παιζεις με καρδιες;

Σάββατο 12 Μαΐου 2012

take my hand take my whole life too

α ρε ελβις τι κανεις βραδιατικα

Κυριακή 6 Μαΐου 2012

Η δικη μου εμπειρια απο τις εκλογες.

Το οτι θα εμπαινε η χρυση αυγη στη βουλη ηταν σιγουρο και υπηρχε στο πισω η στο μπροστα μερος του κεφαλιου μου, απλα δεν ηθελα να πιστεψω οτι η ηλιθιοτητα του ελληνα φτανει μεχρι εκει.
Μπορει να μην βγηκε πρωτο κομμα αλλα πηρε ενα μεγαλο ποσοστο το οποιο το βοηθησε να προχωρησει και να πετυχει τον μεχρι τωρα στοχο του. Ειναι παραξενο το πως καποιοι ανθρωποι σκεφτονται ετσι. Αντι να σωσουν την χωρα τους την χαντακωνουν περισσοτερο. Αδιορθωτοι.

Θυμαμαι πιο μικρη οτι δεν εβλεπα χρυσαυγιτες, επειτα ελαχιστους και πλεον απειρους. Καποτε οι φασιστες κρυβανε οτι ειναι φασιστες. Πλεον εκτος του οτι το διατυμπανιζουνε μεσω απιθανων συνθηματων θελουν να μας το κανουν ακομα πιο ορατο. Μπλουζακια, καπελακια, καρφιτσουλες και αλλα τοσα hot αξεσουαρ ηρθαν για να επιταξουν (και) τη μοδα. Δεν ντρεπονται ουτε στο ελαχιστο, αντιθετα καμαρωνουν.

Σημερα λοιπον ψηφισα για πρωτη φορα και οπως παντα για να κανω κατι εγω πρεπει να μου βγει η πιστη. Δυο εκλογικα κεντρα διπλα μου και με στελνουν σε αλλη περιοχη. Αντε να το καταπιω.
 Με το που μπαινω στο εκλογικο τμημα βλεπω σινάμενο κουναμενο ενα αγορι μικρης ηλικιας με ενα απο τα παραπανω hot αξεσουαρ και δεν εννοω τα φωσφοριζε μπλουζακια που φορανε πλεον ολες αλλα τα υπεροχα σχεδιασμενα μπλουζακια της χρυσης αυγης. Παρατηρησα σαφως μια ηλεκτρισμενη ατμοσφαιρα και προχωρησα να δω τι γινεται μιας και ηταν η σειρα μου.

Ο εν λογω ανθρωπος (?) τραμπουκιζε φανερα μια γυναικα, την ειχε στησει εξω απο το παραβαν παρα τις ενστασεις των υπευθυνων ενω της ειχε παρει τα  περισσοτερα ψηφοδελτια αφηνοντας της το υπεροχο ψηφοδελτιο του εν λογω κομματος. Η γυναικα βγηκε εβαλε την ψηφο στην καλπη κλαιγοντας και προχωρησε εξω με τον τυπο ο οποιος γυρισε και της ειπε "Ειδες ρε μανα δεν ηταν δυσκολο". Ναι ηταν ο γιος της!! Ακουγοταν η φωνη της να λεει "στη μανα σου ρε;" δεν προλαβαινω να γυρισω το κεφαλι μου και ο τυπος την κολλησε σε μια γωνεια σπρωχνοντας την, επειτα την εριξε κατω κι αυτη μετα αρχισε να τρεχει.

Καλεσαν τους αστυνομικους οι οποιοι ειχαν δουλεια πινωντας καφεδακι υποθετω στο προαυλιο, για να επιβαλουν την ταξη, οι οποιοι δε νοιαστηκαν καθολου αφου καθοντουσαν διπλα του χωρις να κανουν τιποτα. Δε θυμαμαι τι ελεγε ο τυπος στους μπατσους αλλα ειπε σε καποια φαση "ρε μαμα τα παιδια δεν ξερουν τι κανουμε σπιτια μας" η κατι τετοιο τελος παντων.

Πολυ μεγαλη η ιστορια μου αλλα πραγματικα με ταραξε παρα πολυ.

Δεν εβαλαν μονο οι ηλικιωμενοι την χ.α στη βουλη αλλα και οι ανιδεοι νεοι. Νεοι χωρις να ξερουν τι ψηφιζουν, νεοι που τους καναν να πιστεψουν οτι οι μεταναστες φταινε που δεν εχουν δουλεια. Δεν φταιει ο μεταναστης αγαπητε φταει το οτι εισαι  αχρηστος και δεν σπουδασες και το οτι εισαι ακαταδεκτος και δε θελεις μια οτι κι οτι δουλεια. Ντρεπεσαι να πας να γινεις εργατης, ντρεπεσαι να πας να δουλεψεις σε χωραφια. Αυτο ομως που δεν εχεις καταλαβει ειναι το οτι δεν εχουν θεμα μονο με τους ξενους αλλα και με τους ελληνες. Αριστερους, αναρχικους, δεξιους, απολιτικ, αυτους που απλα δε γουσταρουν τη μουρη τους. Οποτε μην εκπλαγεις αν σε βρουν καμια φορα και σε πλακωσουνε. Αλλωστε αμα δε γουσταρουν τη μουρη σου γιατι να μην σε δειρουν;
Σου κανουν πλυση εγκεφαλου γιατι δεν ανοιξες ενα βιβλιο να δεις τι εκανε ο φιλος σου ο χιτλερ και αλλοι τοσοι νεοναζι.

Οσο για τον γενικο γραμματεα τους το μονο που εχω να πω ειναι το οτι ειναι τοσο δειλος που για να κυκλοφορησει παιρνει και τα τσιρακια του μαζι, τους φουσκωτουλιδες. Επειδη ξερει οτι αμα τον βρουν θα φαει ξυλο μεχρι θανατου.

Η μικρη σας νικη δε σας κανει και τοσο δυνατους, γι αυτο μαζευτειτε. Με το που τελειωσε η φαση με τις εκλογες πηρατε σβαρνα τους δρομους γιατι; Για να "ξεβρωμισει" η ελλαδα;
Κατι ατομα σαν κι εσας πρεπει να αυτοκτονησουν για να ξεβρωμισει η ελλαδα.
Και το χειροτερο ειναι οτι μερικοι θα κοιμηθουν ησυχοι με αυτο που ψηφισαν και δε μιλαω μονο για την χ.α.
Θα κλεισω λοιπον με το κλασσικο: Φασιστες κουφαλες ερχονται κρεμαλες.

Κυριακή 15 Απριλίου 2012

την κυριακη νεκρη

και παντα μονη εγω θα μενω μεσα σε ενα κελι, περιτριγυρισμενη απο διαφανα καγκελα.
μπορει να μην τα βλεπω αλλα υπαρχουν γι αυτο ολοι τρεχουν μακρια.
δεν μπαινει κανεις στον κοπο να σπασει αυτα τα δεσμα που με κρατανε πισω στη ζωη μου
και οσο ολοι προχωρανε
εγω μενω εδω
μεσα στα σκατα
μεσα στα σκοταδια της ψυχης μου
να γραφω ασυναρτησιες για να ξεγελαω τους αλλους
λεξεις ασυνδετες μεταξυ τους που δε βγαζουν νοημα
ετσι για να αισθανομαι οτι κατι κανω.
παντα εδω περιμενοντας καποιον να με ελευθερωσει
καποιον που ποτε δε θα ερθει

μονη σε ενα κοσμο που δεν καταλαβαινει
μονη αναμεσα σε χιλιαδες ανθρωπους
να μεθαω για να περναω καλα, να ναρκωνεται το σωμα μου απο το αλκοολ
για να βρισκει η ψυχη μου αγαλιαση για μερικες στιγμες

Τρίτη 10 Απριλίου 2012

Ο κυκλος.

Μπορει απλα να γεννηθηκε ετσι.
Μεγαλο, λυπημενο και ευαισθητο.

Μπορει να μην ειναι διαφορετικο,
αλλα πειραζει κι αν ειναι;

Δεν αναγνωριζει κανενας την ομορφια του λουλουδιου αυτου
κι αυτο απαισιοδοξο κοιταει ολο τις ριζες του, τα χωματα και τις λασπες.

Δεν μπορει να το δει ο ηλιος εκει που φυτρωσε.
Σε ενα βαλτο με τεραστια, ογκωδη δεντρα,
με σαπιους κορμους πεταμενους δεξια και αριστερα
και με πολλα αγρια χορτα τριγυρω.

Οταν ποτε ποτε φυσαει και τα κλαδια των δεντρων χορευουν στον ανεμο
καποια ηλιαχτιδα πεφτει πανω σε αυτο το λουλουδι.
Το ζεσταινει, του δινει ενα ζωντανο κατακοκκινο χρωμα
σαν το αιμα που κυλαει στις φλεβες σου.
Και εκεινο χαιρεται και χορευει κι αυτο
αλλα οχι για πολυ.

Σε μερικα λεπτα ο ηλιος ξαναχανεται
και το λουλουδι γυρναει στο βουρκο και στην σκοτεινια
εκει οπου ποτε δεν εφυγε.
Να κοιταει απο μακρυα τα καταπρασινα λιβαδια
και να ζηλευει
καταδικασμενο να μενει στο βαλτο για παντα.

Μπορει απλα να γεννηθηκε ετσι.
Ατυχο να κανει κυκλους.

Σάββατο 7 Απριλίου 2012

ο ρε φιλε παλι αισθανομαι οτι μου γαμιεται η ψυχη και ενω δεν πρεπει να γραφω αλλο εδω το κανω. γαμωτο γιατι ακουσα σαντ λοβερς παλι γιατι αφου ξερω οτι με κανουνε σκατα, περασα μεγαλο διαστημα με δαυτους να κλαιω στα πατωματα. ας γινει κατι καλο ρε πουστη.οχι αλλο πατο 

Δευτέρα 2 Απριλίου 2012

εχε γεια

Θα σταματησω να γραφω, τουλαχιστον εδω. Δεν ξερω αλλα νομιζω οτι οταν γραφω περιπλεκω τον εαυτο μου σε καταστασεις που αρχικα θελω να αποφυγω αλλα τελικα τον μπλεκω περισσοτερο. Το να βασανιζω τον εαυτο μου αναλυοντας καταστασεις, γεγονοτα και συναισθηματα δε μου κανει καλο. Ισως ειναι και καποια φαση που περναω. Απλα αυτη μπορει και να ειναι η τελευταια αναρτηση αυτου του μπλογκ. Μου ειχαν πει οταν καποιος περναει πολλα γινεται δημιουργικος, ειτε με την ζωγραφικη ειτε με το γραψιμο ειτε με οτι αλλο θες. Δεν συμφωνω. Αν ειναι ετσι τοτε οταν καποιος ειναι ευτυχισμενος δεν ασχολειται με τιποτα. Τελος παντων δε θα κατσω να το αναλυσω περαιτερω γιατι δε θελω να καταληξω στο να αναρωτιεμαι αν ειμαι η οχι ευτυχισμενη. Απλα τελος. Ειτε προσωρινα ειτε οχι.

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

Δεν το εχω σημερα, ξυπνησα στραβα, με πονοκεφαλο απο τα περιεργα ονειρα. Δεν αισθανομαι καλα, δεν ξερω τι εχω παλι. Αισθανομαι οτι δεν ειμαι εγω αυτη η κοπελα. 

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Ισως να μην ειμαι ετοιμη για σενα, ισως και να μην εισαι εσυ ετοιμος για εμενα.
Δυστυχως.

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

Λοβ λοβ λοβ

Κανεις δεν ειναι προθυμος να το κανει αυτο. Να αγαπησει αληθινα χωρις να τον ενδιαφερουν τα ελατωμματα του αλλου. Να ζησει εναν εξιδανικευμενο ερωτα. Να αφησει τον εαυτο του να μεταμορφωθει και να ζησει μεσα απο την αγαπη του αλλου. Γιατι κανεις δεν πεταει τις ανασφαλειες του στα σκουπιδια.
Αγαπη ρε εσεις. Αγαπη.
Να δεχεσαι τον αλλον με τα κακα του γιατι εκει κολλαμε οι πιο πολλοι.
Να πεθανεις γλυκα ξεροντας οτι εχεις αγαπησει στη ζωη σου, οτι καταφερες να αισθανθεις το συναισθημα αυτο, και ναι ο θανατος θα ειναι γλυκος αν το ξερεις αυτο.

Δεν μπορω να διανοηθω πως ο κοσμος ζει χωρις αγαπη.
Ολοι ξαφνικα θελουν κατι ευκαιριακο.

Πραγματικα, πειτε οτι ειμαι εγω αναποδη, πειτε οτι δεν βρισκω καποιον που να με αντεχει, πειτε οτι ειμαι καταθληπτικια και απελπισμενη για αγαπη, αλλα δε με νοιαζει.

Ειναι ωραιο να εχεις βρει την αληθινη αγαπη, ακομα και αν δεν την εχεις πια.
Τελος.
Υ.Γ Δεν ειμαι χιπισσα.

Im talking about you and you and you and you

Και ναι πλεον 19 στα 20.
Μου φαινεται τοσο μεγαλο ο αριθμος.

Χτες ηταν τα καλυτερα γενεθλια που εχω κανει ποτε. Με ατομα που αγαπαω, με ατομα που εκτιμω.
Τελεια μουσικη, ωραιο περιβαλλον, καλοι ανθρωποι.

Ποτε δε θα ξεχασω το συναισθημα που ειχα οταν επαιξε το τραγουδι μου και μπηκε μεσα η τουρτα.
Δακρυα χαρας, μπορει και λυπης, αλλα κυριως χαρας γεμισαν το προσωπο μου.

Πραγματικα σας ευχαριστω, ειστε τοσο ομορφοι ανθρωποι.
Και ενα συγνωμη που ημουν τοσο τυφλα.
Αλλα οπως λεει και ενας φιλος, οταν πινεις φευγουν οι αναστολες σου. Και εμενα μου εφυγαν μερικες χτες, ειπαμε μη ξεφτυλιστουμε τελειως :Ρ

Αχ με συγκινησατε ρε παιδια.


Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

μου λειπεις τοσο πολυ.
ακομα ποναω.

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

χρονος 1ος

Σε μια ωρα θα ειναι σαν να ακους ξανα του πυροβολισμους.
Ολη αυτη η μαυριλα και η διχονοια που περσυ ακριβως την ιδια μερα κυριευσαν τον τοπο αυτο θα επιστρεψουν.
Θα επιστρεψουν με την μασκα των αναμνησιων, που ποτε δεν εφυγαν, αλλα επαναπαυονταν κατω απο το χρονο.

Ο χρονος κυλαει σαν νερο. Ειναι ενα ποταμι που παρασερνει ολες τις κακες εμπειριες που εχεις περασει, ενα ποταμι που καθαριζει το μυαλο και την ψυχη σου. Ετσι γρηγορα οπως τρεχει το νερο ετσι ξεχνας και καποια πραγματα με τον καιρο. Μονο που αυτο δεν γινεται παντα.
Το ποταμι που λεγεται χρονος με τη ροη του φερνει τις αναμνησεις, τις παρασερνει και τις ξαναεμφανιζει σε εσενα. Γιατι το νερο δεν καταφερνει παντα να παρασυρει ολα τα συντριμμια της βουλιαγμενης βαρκας.
Ετσι οτι εχει μεινει σιγα σιγα ξαναερχεται στην επιφανεια.

Αυτες οι αναμνησεις σε κανουν να πονας, αλλα μεσα απο αυτες γινεσαι πιο δυνατος. Αναπλαθεται ο χαρακτηρας σου, γινεσαι διαφορετικος.

Το ποταμι το δικο μου δεν εχει πολυ νερο. Το κουφαρι αυτης της σαπιας βαρκας θα βρισκεται για παντα εκει να στοιχειωνει το ποταμι μου.
Απλα ειναι που εχω αποδεχτει την κατασταση αυτη και ζω μαζι της σαν να μην ειναι τιποτα ασυνηθιστο.


Να ειστε καλα εκει πανω.

Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

Kiss off

"I need someone a person to talk to
Someone who'd care to love 
Could it be you could it be you
Situation gets rough then I start to panic
It's not enough it's just a habit
Hey kid your sick well darling this is it
You can all just kiss off into the air
Behind my back I can see them stare
They'll hurt me bad but I won't mind
They'll hurt me bad they do it all the time
Yeah yeah they do it all the time
Yeah yeah they do it all the time
Yeah yeah they do it all the time
Yeah yeah they do it all the time
I hope you know this will go down 
On your permanent record
Oh yeah well don't get so distressed 
Did I happen to mention that I'm impressed
I take one one one cause you left me and 
Two two two for my family and 
3 3 3 for my heartache and 
4 4 4 for my headaches and 
5 5 5 for my lonely and 
6 6 6 for my sorrow and 
7 7 for no tomorrow and
8 8 I forget what 8 was for and 
9 9 9 for a lost god and
10 10 10 10 for everything everything everything everything"





ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ.
ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ!!!

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

Θελω τοσο πολυ να βγω και να περασω καλα.
Εχει πολυ καιρο να γινει αυτο, βασικα απο τοτε στη Θεσ/νικη με το zombie riot/απολυτο κακο.
Ηταν τελεια, ηθελα λιγο περισσοτερο αλκοολ βεβαια αλλα περασε τοσο γρηγορα η ωρα που για ποτε βρεθηκαμε παλι στο τρενο ουτε που το καταλαβα.

Θελω να πιω, να μεθυσω πολυ, παρα πολυ.
Να γινω πιτα. Να χαζογελαω και να τραγουδαω ξενοιαστη.

Να παω σε ενα μερος που θελω, να μιλησω, να χορεψω.
Το θελω τοσο απεγνωσμενα.

Ειμαι λιγο χαμενη αυτο το διαστημα, καλα το καταλαβε εκεινη.
Ισως φταιει που περναει τοσο γρηγορα ο καιρος.
Νευριαζω αρκετα τωρα τελευταια. Αλλα δεν ειναι δικο μου το φταιξιμο.

Φαση ειναι κ αυτη θα περασει.
Και οπως παντα αυτη η αδρανεια με σκοτωνει.


Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

να βετζετεριαν κανεις ή να μην βετζετεριαν;

αρχικα σημερα σκεφτηκα να κοψω το κρεας.
σε αυτην μου την αποφαση με επηρεασε η ιωαννα, χωρις να με πιεσει η να μου πει γινε και εσυ.
μου φαινεται καλη ιδεα.
αρχικα σκεφτηκα να ξεκινησω ως πολο-χορτοφαγος δηλαδη τρως μονο κοτοπουλο και λαχανικα, ουτε γαλακτοκομικα ουτε αυγα.
επειτα να συνεχισω ως λακτο-ωο-χορτοφαλος δηλαδη τρως λαχανικα, γαλακτοκομικα και αυγα και τελος να γινω βεγκαν.

φαινεται αρκετα δυσκολο, αλλα δεν χανω και τιποτα.
θα εχει πλακα.
γι αυτο καθε 10 μερες θα γραφω και μια προοδο για το πως τα παω.

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

μια τοσο ηλιολουστη μερα μα μια τοσο σκατα διαθεση.
ολα στραβα και δυσκολα για μενα

μονη.

Πως και πως την περιμενω τη μερα που θα ξυπνησω σε ενα δικο μου σπιτι.
Να πινω καφε ακουγοντας μουσικη και να καπνιζω ελευθερα.
Να μην ειναι κανενας ανεπιθυμητος μεσα, Κανενας.
Να μην ακουω κανενος τη φωνη.

Να μη με ενδιαφερει αν θα πρεπει να πλυνω τα πιατα εκεινη την ωρα, να μη με νοιαζει ποτε θα βαλω σκουπα.
Θελω να ξυπνησω σε ενα δικο μου σπιτι, οχι απαραιτητα μεγαλο. Απλα να ειναι δικο μου και να ειμαι  μονη μου.

Να κλαιω τη στιγμη που θελω να κλαψω, να ακουω τερμα μουσικη, να φερνω ολους τους φιλους μου.

Απλα να ειμαι μονη μου. μονη μου.
Μονη ειμαι και τωρα βεβαια, αλλα οχι με τον τροπο που θελω.


Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Μεσα στου υπνου σου τη ζαλη προσπαθεις να βρεις ζωη.

Αυτες τις νυχτες τις μισεις.
Ολα αυτα που σε απασχολουν βραζουν.
Βραζουν και ξεχιλιζουν.
Και ετσι σε κλαματα ξεσπας και σε λυγμους και νομιζεις οτι θα πεθανεις κενος, χωρις να εχεις κατακτησει ολα αυτα που αναζητας.

Θες να πνιξεις τον πονο σου, θες να τον σκοτωσεις για να μην σε βασανιζει αλλο.
Αλλα δεν μπορεις, δεν ξερεις τον τροπο.
Υπαρχουν μονο οι αποτυχημενες αυτες προσπαθειες.
Και οταν προσπαθεις να κοιμηθεις ολα απο την αρχη αγριευουν.

Δεν ειναι απο τις νυχτες που θα βγεις, θα πιεις, θα ξεχαστεις.
Γιατι δεν μπορεις να ξεχασεις ποτε.
Γιατι οταν εχεις ενα βαρος στη ψυχη τιποτα δεν μπορει να σε κανει καλα.
Μονο εκεινα τα ονειρα που εχεις φτιαξει σαν ταινια μεσα στο μυαλο σου.
Μια ταινια που την βλεπεις καθε βραδυ ξανα και ξανα για να σε παρει ο υπνος χαρουμενο.
Για να δεις κι αλλα ονειρα που θα προσθεσεις σε αλλη ταινια.

Μαλλον γι αυτο εισαι τοσο μιζερος, γιατι ζεις με ονειρα και καταδικασμενες ελπιδες.
Γιατι ξεγελιεσαι.
Γιατι νομιζεις οτι θα ξυπνησεις και θα ειναι η πραγματικοτητα σαν την ταινια σου

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

να μπορουσε να γινει

Να μπορουσα να σπασω τα πιατα, να σκισω τα σεντονια, να λερωσω τους τοιχους με μπογιες.
Να μπορουσα να βγω εξω και να βαλω φωτια εκει που θελω.
Κανεις να μην μπορει να με σταματησει.
Να σπαω τα παντα και να φωναζω.
Μονο που εσεις δε θα με ακουτε οπως παντα.

Να σε βρω κρυμμενο σε ενα δωματιο μισογκρεμισμενο να σε σηκωσω και να σε φιλησω.
Να κοκκινησουν τα χειλη σου.
Να θες οτι θελω.

Να σταματησει ο χρονος, εμεις ομως να κινουμαστε.
Οι σκιες μας να συμβαδιζουν.


Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Ειναι και αυτη η βρωμια που τοσο θελω να βγαλω απο πανω μου.
Ομως οσο νερο κι αν πεσει δε θα φυγει ποτε.
Τα σημαδια ειναι εδω πανω μου χαραγμενα και θα μεινουν για καιρο.
Κλαις;
Γιατι;
Γιατι;

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

There's No Place Like Hogwarts

Αποφασιστηκε λοιπον να γινει ο μαραθωνιος Χαρι Ποτερ. Τις μερες που δεν ειχε μεσα λοιπον τι καναμε; Απλα περασαμε τρεις μη παραγωγικες αλλα οχι ασχημες μερες.(ενω η αθηνα καιγοτανε)
Αρχισαμε Παρασκευη, τελειωσαμε Κυριακη.
Δυστυχως δεν γινοταν να τα δουμε σε μια μερα.

Καθως εβλεπα τις ταινιες σκεφτομουν το ποσο εχω μεγαλωσει, μεσα σε αυτα τα χρονια (απο το χαρι ποτερ 1 μεχρι το 7).
Απο οταν ημουν παιδακι και ειχα κατα χαρει με τον μαγο κυριο ποτερ και οταν ενηλικη πια συγκινηθηκα με το τελος.
Ενταξει δεν εχουν και τα τρελα νοηματα αυτες οι ταινιες, αλλα ειναι σαν παραμυθια, ιστοριουλες με -μαγους, δρακους, καλους-κακους. Πραγματα ωραια κατ εμε και αθωα.

Τρεις μερες λοιπον καηκαν τα κεφαλια μας. Εξι και εφτα ωρες πανω απο μια οθονη, φαγητο και μετα σπιτι.

Εννοειται πως οταν ξαναβλεπεις κατι παρατηρεις πιο πολλες λεπτομερειες και αυτο γεμισε τα κενα που ισως να ειχα πιο παλια.

Και θα πω και κατι που μπορει να ακουστει γελοιο.
Σπαραξα οταν εβλεπα τις αναμνησεις του Σνεηπ.
Απλα ο ανθρωπος ειναι μορφη.
και δε σηκωνω και κουβεντα και κανω και σαν παιδακι και στο κατω κατω there is no place like hogwarts

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

φανερα απεγνωσμενη γραφω αυτες εδω τις λεξεις.
ενω η αθηνα καιγεται μεταφορικα αλλα και κυριολεκτικα.
λυπαμαι για ολα αυτα.
αγνωστο το μελλον.
δεν ξερω τι να κανω.
απογνωση και παρακμη παντου.
δεν ξερω αν μπορω να δω μια "ηλιαχτιδα" μεσα σε αυτο το συννεφο καπνου.
ειμαι ανησυχη.
δεν μπορω να γνωριζω τα στημενα παιχνιδια που παιζονται.
φοβαμαι οτι τα ονειρα θα παραμεινουν ονειρα.
οτι δε θα καταφερω τιποτα.
οτι θα χαθω οπως τοσοι αλλοι.
οτι η κατασταση εχει ξεφυγει.
οτι αυτη ειναι μονο η αρχη.
για το μετα δεν ξερει κανεις.
κανεις;

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

αυστραλια μερια

Ειναι απλο.
Αν δεν σου αρεσουν τα μουτρα μου απλα μην τα κοιτας, αν δεν σου αρεσει το σωμα μου απλα μην το κοιτας.
Δε βρισκω λογο να προσβαλεις (η τουλαχιστον να προσπαθεις, αφου δεν το κανεις με επιτυχια) καποιον αγνωστο στο δρομο.
Ο καθενας ειναι ετσι οπως ειναι γιατι ετσι διαλεξε να ειναι. Με αυτα τα ρουχα, με αυτα τα μουτρα, με αυτο το σωμα, με αυτην την προσωπικοτητα.
Αν δεν μπορεις να συμβιβαστεις με αυτο βρες ενα μερος με ανθρωπους σαν εσενα. Δε νομιζω βεβαια να αντεξετε ο ενας τον αλλο.
Και εγω δε γουσταρω να βλεπω τα ηλιθια μουτρα σας, τα ηλιθια μαλλια σας, δε μ αρεσει ο τροπος σκεψης σας και ουτε αυτα που κανετε για να δειξετε υπεροχοι και ανωτεροι απο τους αλλους.
Δεν σας προσβαλω ομως. Απλα δε σας δινω σημασια γιατι δεν εχετε κατι με το οποιο θελω ή πρεπει να ασχοληθω. Το ξερω ειναι δυσκολο να συμβιωσεις με τοσους εκαντοταδες χιλιαδες ανθρωπους αλλα ποιος σου ειπε οτι πρεπει να εχεις σχεση με ολους;
Απο τη στιγμη που ο αλλος δε σε ενοχλει γιατι να μπεις στον κοπο να ασχοληθεις μαζι του.
Ποιος λεει οτι το διαφορετικο ειναι αυτοματως και κακο;
Μαλλον δεν ξερετε τι ειναι διαφορετικο γιατι ειστε ολοι ιδιοι. Και οχι στην εξωτερικη εμφανιση, αλλα στον τροπο συμπεροφορας και στον χαρακτηρα.
.-

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

What holds your hope together, make sure it's strong enough

Έχω συνειδητοποιήσει ότι στη ζωή πρέπει να παλέψεις πολύ σκληρά για να αποκτήσεις αυτό που θες.
Απλα πρεπει να ξερεις τι θες.

Αρχικα ενω προσπαθεις για κατι και αρχιζεις να το κανεις δικο σου εισαι πανευτυχης. Επειτα ομως κατι θα συμβει και θα χαλασει. Ειναι ο κυκλος της ζωης και το νοημα της. Δεν μπορεις να εχεις ολα αυτα που θες και να εισαι καλα γιατι στην ουσια δε θα εισαι καλα. Η καπως ετσι προσπαθω να εξηγησω τα σκαμπανεβασματα που εχει η ζωη μου.

Αν εχεις αυτο που θες πρεπει καθε μερα να το κατακτας και αν νομιζεις οτι εχεις κανει αρκετα για να μεινει μαζι σου για λιγο καιρο, κατι σαν περιοδο χαριτος, κανεις λαθος, γιατι θα φυγει και δε θα το παρεις και χαμπαρι. Απλα πρεπει να εισαι ευχαριστημενος για οσο καιρο εχεις αυτο που θες. Αν φυγει η εσυ δεν προσπαθουσες αρκετα η δεν ηταν απο την αρχη γραφτο να το εχεις.

Ετσι παει και ετσι θα πηγαινει γιατι πολυ απλα οταν χανεις κατι προσπαθεις να το ξανακερδισεις η να κερδισεις κατι αλλο διαφορετικο. Που και για αυτο θα γινει οτι εγινε με το προηγουμενο.

Στο τελος ομως παντα μενεις με την απορια.
Και τοτε συνειδητοποιεις οτι δεν υπαρχει προσπαθεια. Η ειναι η δεν ειναι.
Δεν υπαρχει κατι ενδιαμεσο και δεν θα εισαι ευχαριστημενος με το ενδιαμεσο γιατι το ενδιαμεσο ειναι κατι το μετριο. Ουτε πολυ καλο ουτε πολυ κακο.
Η απλα ειμαι εγω των ακρων.

Παντως εγω θα την παταω συνεχεια ετσι.


Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

γιατι δε με νοιαζει

Ζω σε μια "ελευθερη" χωρα και εχω την "ελευθερια" της εκφρασης της αποψης μου και της φωνης μου επισης.
Κι ομως δεν μπορω να πω ολα οσα θελω δεν μπορω να γραψω αυτα που θελω.
Σαν να υπαρχει ενας αορατος διευθυντης και να με καταπιεζει.
Να καταπιεζει τις σκεψεις μου. Σαν να μου λεει, οχι δεν πρεπει να γραψεις αυτο και φτιαξε εκεινο το σημειο κλπ.

Να το παλι.

Απλα θελω να ειμαι ελευθερη στην σελιδα ΜΟΥ.
Να γραψω οτι μου αρεσει χωρις αναστολες.
Χωρις να με ενδιαφερει αν καποιος θα προσβληθει ή θα εχει αντιθετη αποψη απο τη δικια μου.

Αυτο το μπλογκ ειναι κατι δικο μου και θα γραφω για εμενα.
Θα γραφω για τη μουσικη, για τα ψυχολογικα μου, για τη χαρα μου, για τη λυπη μου, για τον ερωτα μου, για το ρατσισμο και για οτι θελω.

Και αμα δε σ αρεσει δε με νοιαζει.

Ημουν χωρις υπολογιστη για ενα μηνα σχεδον οποτε δε με νοιαζει δε με νοιαζει.

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

I wanna have more

(Μεσα σε μια αιθουσα με τοσο κοσμο βρεθηκα και εγω να γραφω σε αυτο εδω το blog.
Με ενα σωρο μαθητες και εναν καθηγητη που κανεις δεν προσεχει.)

Ειχα να σε δω τοσο καιρο.
Μου ελειψες πολυ.
Οταν σε βλεπω με μιας το κεφι μου φτιαχνει..

Γιατι να ειναι ετσι τα πραματα;
Γιατι να μην μπορω να σου μιλησω;

Το ξερω οτι δεν υπαρχει μελλον για εμας.
Το ξερω οτι δεν μπορω να ελπιζω για εμας.
Ποσο φρικτο.

Σε ενα αγγιγμα σου η φαντασια μου τρεχει.
Παει σε εικονες που ποτε δε θα γνωρισω απο κοντα.
Και εγω τοτε προσπαθω να σε κοιταξω χωρις να με δεις.

Παντα θα κρυβομαι απο εσενα πισω απο μια μασκα.
Αν και ξερεις πως αισθανομαι.

Και οι δυο μας ξερουμε.
Αλλα δεν υπαρχει μελλον για εμας.

Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

Gonna hold ya. Gonna kiss ya in my arms.

Ειναι τοσο ωραιο να λες αυτο που αισθανεσαι στον ανθρωπο που αγαπας.
Και να σ αγαπαει κι αυτος.

Το παιδι που καθοταν πισω μου στο πουλμαν κοιμοτανε και οταν το κινητο χτυπησε και ηταν εκεινη το σηκωσε αμεσως.
Μιλαγανε ωρα, αυτος με πολυ χαμηλη φωνη.
Φανταζομουνα το προσωπο του καθως της μιλαγε.
Της εδινε συμβουλες για διαφορα θεματα.
Και μετα ακουσα ενα "Κι εγω μωρο μου".

Χαμογελασα αμεσως.

Επειτα της ελεγε ποσο την αγαπαει και ποσο του λειπει.
Ξερω σε πολλους δεν αρεσουν.
Αλλα... Ηταν τοσο ωραιο.
Μου θυμιζε παλιες αγαπες και οχι αυτα τα τωρινα.

Ζηλεψα.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

She said, hello mister
Pleased to meet ya
I wanna hold her
I wanna kiss her
She smelled of daisies
She smelled of daisies
She drive me crazy
She drive me crazy

Gonna take her for a ride on a big jet plane

Be my lover
My lady river
Can I take ya
Take ya higher

Gonna take her for a ride on a big jet plane

Gonna hold ya,
Gonna kiss ya in my arms
Gonna take ya,
Away from harm

Gonna take her for a ride on a big jet plane


Ενα τραγουδι που με εκανε να κλαψω.
Και ειχα πολυ καιρο. Τοσο που νομιζα οτι ειχα ξεχασει πως ειναι γιατι πλεον η απαισιοδοξια και η απογοητευση με εχουν κυριευσει.