Κυριακή 15 Απριλίου 2012

την κυριακη νεκρη

και παντα μονη εγω θα μενω μεσα σε ενα κελι, περιτριγυρισμενη απο διαφανα καγκελα.
μπορει να μην τα βλεπω αλλα υπαρχουν γι αυτο ολοι τρεχουν μακρια.
δεν μπαινει κανεις στον κοπο να σπασει αυτα τα δεσμα που με κρατανε πισω στη ζωη μου
και οσο ολοι προχωρανε
εγω μενω εδω
μεσα στα σκατα
μεσα στα σκοταδια της ψυχης μου
να γραφω ασυναρτησιες για να ξεγελαω τους αλλους
λεξεις ασυνδετες μεταξυ τους που δε βγαζουν νοημα
ετσι για να αισθανομαι οτι κατι κανω.
παντα εδω περιμενοντας καποιον να με ελευθερωσει
καποιον που ποτε δε θα ερθει

μονη σε ενα κοσμο που δεν καταλαβαινει
μονη αναμεσα σε χιλιαδες ανθρωπους
να μεθαω για να περναω καλα, να ναρκωνεται το σωμα μου απο το αλκοολ
για να βρισκει η ψυχη μου αγαλιαση για μερικες στιγμες

Τρίτη 10 Απριλίου 2012

Ο κυκλος.

Μπορει απλα να γεννηθηκε ετσι.
Μεγαλο, λυπημενο και ευαισθητο.

Μπορει να μην ειναι διαφορετικο,
αλλα πειραζει κι αν ειναι;

Δεν αναγνωριζει κανενας την ομορφια του λουλουδιου αυτου
κι αυτο απαισιοδοξο κοιταει ολο τις ριζες του, τα χωματα και τις λασπες.

Δεν μπορει να το δει ο ηλιος εκει που φυτρωσε.
Σε ενα βαλτο με τεραστια, ογκωδη δεντρα,
με σαπιους κορμους πεταμενους δεξια και αριστερα
και με πολλα αγρια χορτα τριγυρω.

Οταν ποτε ποτε φυσαει και τα κλαδια των δεντρων χορευουν στον ανεμο
καποια ηλιαχτιδα πεφτει πανω σε αυτο το λουλουδι.
Το ζεσταινει, του δινει ενα ζωντανο κατακοκκινο χρωμα
σαν το αιμα που κυλαει στις φλεβες σου.
Και εκεινο χαιρεται και χορευει κι αυτο
αλλα οχι για πολυ.

Σε μερικα λεπτα ο ηλιος ξαναχανεται
και το λουλουδι γυρναει στο βουρκο και στην σκοτεινια
εκει οπου ποτε δεν εφυγε.
Να κοιταει απο μακρυα τα καταπρασινα λιβαδια
και να ζηλευει
καταδικασμενο να μενει στο βαλτο για παντα.

Μπορει απλα να γεννηθηκε ετσι.
Ατυχο να κανει κυκλους.

Σάββατο 7 Απριλίου 2012

ο ρε φιλε παλι αισθανομαι οτι μου γαμιεται η ψυχη και ενω δεν πρεπει να γραφω αλλο εδω το κανω. γαμωτο γιατι ακουσα σαντ λοβερς παλι γιατι αφου ξερω οτι με κανουνε σκατα, περασα μεγαλο διαστημα με δαυτους να κλαιω στα πατωματα. ας γινει κατι καλο ρε πουστη.οχι αλλο πατο 

Δευτέρα 2 Απριλίου 2012

εχε γεια

Θα σταματησω να γραφω, τουλαχιστον εδω. Δεν ξερω αλλα νομιζω οτι οταν γραφω περιπλεκω τον εαυτο μου σε καταστασεις που αρχικα θελω να αποφυγω αλλα τελικα τον μπλεκω περισσοτερο. Το να βασανιζω τον εαυτο μου αναλυοντας καταστασεις, γεγονοτα και συναισθηματα δε μου κανει καλο. Ισως ειναι και καποια φαση που περναω. Απλα αυτη μπορει και να ειναι η τελευταια αναρτηση αυτου του μπλογκ. Μου ειχαν πει οταν καποιος περναει πολλα γινεται δημιουργικος, ειτε με την ζωγραφικη ειτε με το γραψιμο ειτε με οτι αλλο θες. Δεν συμφωνω. Αν ειναι ετσι τοτε οταν καποιος ειναι ευτυχισμενος δεν ασχολειται με τιποτα. Τελος παντων δε θα κατσω να το αναλυσω περαιτερω γιατι δε θελω να καταληξω στο να αναρωτιεμαι αν ειμαι η οχι ευτυχισμενη. Απλα τελος. Ειτε προσωρινα ειτε οχι.