Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Το χωνευτηρι


(Θελω σε αυτο το κειμενο να κρατησω την ψυχραιμια μου και να μην αφησω την οργη που εχω αυτην την στιγμη μεσα μου να αποτυπωθει εδω, αλλα δυστυχως θα γινει.)


 Ανοιγω πριν 2 περιπου ωρες το κουτι που ονομαζεται τηλεοραση και βλεπω:
50 νεκροι απο πλημμυρα, κατεστραμμενα σπιτια κλπ
Επομενο θεμα:
Σεισμος κατεστρεψε ολοκληρη πολη, αγνοουνται δεκαδες ασιατες μαθητες αγγλικης σχολης, τρομος παντου, κλαμματα, νεκροι.
Επομενο θεμα:
Η Μελετη χωρισε με τον Γιαννη.
ΟΠΑ.
Εδω γινονται τοσες καταστροφες καθε μερα, πεθαινουν τοσοι και εμεις πρεπει να ενδιαφερθουμε για ενα ακομη σκουπιδι της τηλεορασης και για τον χωρισμο της;;
ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ;;;
Η φυση γυρναει εναντιον μας εξαιτιας της ανευθυνοτητας μας και εμεις θα κατσουμε να κλαψουμε για τη Μελετη.
Με λιγα λογια, εδω καραβια χανονται βαρκουλες αρμενιζουν.
                                                         Ρε δεν παμε καλα, αληθεια.

 Ξεφυλλιζω τη Χρηση ευκαιρια και βλεπω 6 σελιδες με αγγελιες για σερβιτορες κλπ. και αυτο που παρατηρησα ειναι οτι ΟΛΕΣ οι αγγελιες ζηταγαν εμφανισημες κοπελες.
Γιατι ρε μαλακα οι ασχημες δεν μπορουν να δουλεψουν;;;;
Θα τις πεταξουμε στον Καιαδα;;; Ή μηπως να κλειστουν σπιτια τους;;;
Αμα το σκεφτεις ολες οι γκομενες που δουλευουν σε καφετεριες ειναι ομορφες.
ΕΧΕΙΣ ΔΕΙ ΚΑΜΙΑ ΧΟΝΤΡΗ ΚΑΙ ΑΣΧΗΜΗ;;;;;;;
Οχι.
Ρατσιστες Ε ρατσιστες. Εσεις εχετε καλυτερη μουρη ρε;;;



 Αυτα τα παιδια απο την ταξη μου τα εχω βαρεθει αληθεια.
Ολοι οι σκυλαδες και οι wannabe σκυλαδες (ωω ναι υπαρχουν και αυτοι) εδω μαζευτηκαν.
Οταν ο αλλος λεει Σαββοπουλος και ακουει Ζαζοπουλο πρεπει να κλαις και οχι να γελας.
Αυτοι χαρακτηριζουν τη μουσικη που ακουνε λαικη μουσικη. Ελα ομως που δεν ειναι. Ειναι μια εμπορικη μαλακια. Σκυλαδικο δηλαδη.
Για δες τι βρηκα μολις τωρα σε ενα blog:

ΣΚΥΛΑΔΙΚΟ

Η ΑΥΘΕΝΤΙΚΉ ΚΑΙ ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΈΝΗ ΛΑΪΚΉ ΜΟΥΣΙΚΉ



Πρεπει να με δουλευεις τωρα ΕΤΣΙ;;;;;;;

Και αυτοι που ακουνε τετοια κανουν και ΜΠΑΜ.
Μπορεις να καταλαβεις και εσυ ποιοι ειναι.
Φορουν γυαλια αρνετ και φωναζει ο ενας τον αλλον αρχοντα, μεγαλε και το best off κορωνι!!
Περπατανε σαν χεσμενοι με ανοιχτα τα ποδια (γιατι ειναι πολυ γυμνασμενοι και ντουκια ρε παιδι μου)
Η νεα μοδα τους θελει να φορανε (οι αντρες παντα) φορμες-βρακες μαρκας dsquared μαζι με ασημι παπουτσι (το χρυσο ειναι για τις κοπελες)(ή οχι;;;)
Δεν μπορεις να καταλαβεις τι λενε γιατι μιλανε ποδαανα (αναποδα) ειναι πολυ γαματο γιατι νομιζουν οτι δεν τους καταλαβαινει κανεις :O 
Τωρα εχουν ανακατεψει και το σαικεντελικ.
Φορανε μανιταρια (τα καπνιζουν κιολας) και κολιεδακια με τα αρχικα psy
Το hot αξεσουαρ του καλοκαιριου ηταν το ροζαριο που το συνδιαζαν με φανελακι τιραντακι ασπρο.
Το μαλλι ή ξυρισμενο γουλι ή ορθιο σαν καγκελο.
                                                                Τελος παντων

 Το να ευτελιζεις κατι το οποιο ειναι ενα αριστουργημα ειναι μεγαλο εγκλημα.
Παρε παραδειγμα μια καλη ταινια ή ενα καλο βιβλιο ή ενα συγκροτημα.
Καποιοι ανθρωποι δεν σεβονται ουτε την τεχνη ουτε τιποτα.
Ρε παιδι μου ειναι να μη νευριαζεις οταν η Λαμπιρη μετα απο την καθε καρακατινα που εχει ως πρωτο θεμα, να κανει "ρεπορταζ" για τον κυνοδοντα;;;;

Ναι, ολοι ξερουμε ποιος ειναι πλεον, (εκτος απο τους vegas που τους ρωτησανε τι ειναι και ειπανε το δοντι εδω αριστερα.)
Φυσικα και δε βαζω στο ιδιο καζανι ολο τον κοσμο που εχει δει την ταινια αυτη, γιατι οντως υπαρχουν ατομα που ψαχνονται στη μουσικη ή στον κινηματογραφω κ.ο.κ. Αλλα οταν σου λεει η top σκυλου για τον κυνοδοντα θες να της ριξεις πολυ ευγενικα μια χλεπα στη μουρη :)
Και παιρνω ως παραδειγμα αυτο γιατι ειναι το πιο επικαιρο.
(Ας μην αναφερθω σε βιβλια που καταστρεφονται απο σηριαλ)
 Αμ το αλλο που η Βανδη εγινε glam rock που το πας;;;;
Ειναι μερικα πραγματα που ακους και σου πεφτουν τα μαλλια ρε παιδι μου. Τα παιρνουν ολα σβαρνα, τα ισοπεδωνουν (ολα τα σφαζουν ολα τα μαχαιρωνουν που λεμε)

 Αυτο που θελω να πω με λιγα λογια ειναι οτι πρεπει να σεβομαστε μερικα πραγματα και να μην τα κανουμε σαν τα μουτρα μας, ο κοσμος να μην ειναι ενα ΧΩΝΕΥΤΗΡΙ.
Ολα αυτα θα μου πεις που κολλανε. Μια χαρα κολλανε. Σκεψου οτι αυτο ηταν ενα δελτιο ειδησεων του ΣΤΑΡ ή του ΑΛΦΑ.

Ειδες που κολλανε;;;;


(Αυτα παθαινει κανεις οταν κανει 6 ωρες μαθημα χωρις να ειναι ο Τεο σχολειο, να εχεις κουκια για φαγητο την Τσικνοπεμπτη και να διακατεχεσαι απο φοβο για το θανατο απο χτες το βραδυ)

Περαστικα μας λοιπον.















Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

Feel the same

                         εσυ,
                         εσυ.
                         Εσυ.
                         ΕΣΥ.
                         Μου γεμισες αμεσως την ανεκπληρωτη ζωη.
                         Δεν μπορω να εκφραστω με λογια.
                         Αλλα και ουτε με πραξεις, υπαρχει ενα εμποδιο.
                         Ντροπη ονομαζεται, το ξερεις και εσυ.
                         Εγω οπως παντα υπερβολικη σου γραφω.
                         Σου γραφω.
                         Καλημερα.
                         Καλησπερα.
                         Καθε μερα σκεφτομαι εσενα.
                         εσενα.
                         Εσενα.
                         ΕΣΕΝΑ.

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Το σπιτι



Απο μικρη οταν περνουσα απο αυτο το σπιτι, μου προκαλουσε παντα δεος.
Ηταν ενα σπιτι με μουντα χρωματα ενω στην επιφανεια του απλωνοταν ενας πρασινος κισσος και καθε φορα που το εβλεπα μου εκανε εντυπωση, στεκομουν και το κοιταζα μεσα στη μεση του δρομου.
Μερικα δευτερολεπτα αρκουσαν για να παρατηρησω ολο το σπιτι.
Οταν ομως το ξαναεβλεπα ειχα παντα κατι νεο να δω.
Τα τζαμια ηταν παντα στολισμενα με χριστουγεννιατικα λαμπιονια αν και ηταν παντα σβηστα.
Ηταν πολυ διαφορετικο απο τις πολυκατοικιες. Ηταν σαν πυργος που ειχε βγει απο βικτωριανη εποχη.
Ανεκαθεν ειχα την εντυπωση οτι αυτο το σπιτι ηταν εγκαταλελειμενο.
Δεν ειχα δει ποτε καποιον να μπαινει μεσα ή να βγαινει.
Τοσο ομορφο, τοσο μεγαλοπρεπο, τοσο ξεχωριστο.

(Αυτες τις μερες ο πατερας μου μετακομισε και πηγε σε ενα σπιτι οχι πολυ μακρια απο αυτο το αξιοθαυμαστο σπιτι. Δεν ηθελα να μετακομισει γιατι το προηγουμενο σπιτι ηταν πιο κοντα στο φροντιστηριο μου και ετσι μπορουσα να περασω να πω ενα γεια, να φαω, να παρω χρηματα, να κατσω για λιγες ωρες και μετα να φυγω.)

Την επομενη βδομαδα περναγα απο το δρομο που βρισκεται το σπιτι και ξαφνικα φτανω στη γωνια χωρις να το εχω δει.
Γυρναω το κεφαλι μου και ξαφνικα στη θεση του βλεπω μια γκρι τσιμεντοκατασκευη πολυκατοικιας.
Μια απιστευτη θλιψη με γεμισε και με τον αερα κοντρα καταφερα να ψελλισω μοναχα 4 λεξεις:
ΟΧΙ ΡΕ ΓΑΜΩ ΤΟ!
Αλλο ενα απαισιο θηριο υψωνεται στη θεση ενος πραγματικου αριστουργηματος.

Ειμαι σιγουρη οτι λιγοι ειχαν παρατηρησει το σπιτι αυτο και οτι η απωλεια του λιγους θα θλιψει.
Εγω ομως πιστευα και πιστευω οτι αυτο το σπιτι ηταν το στολιδι αυτης της ανυποφορης περιοχης.
Δεν θα ξαναπερασω απο αυτον τον δρομο.


Αληθεια.


Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Remember?

    Η δασκαλα σημερα στην ορθογραφια μου εβαλε μπραβο και μου εδωσε και αυτοκολλητο. Ειναι πολυχρωμο και εχει σχημα αστεριου. Εχει κιτρινο, κοκκινο, πρασινο, μπλε. Πολυ ομορφο ειναι.
    Θυμασαι τη Μαρια; Παντα ηθελε να μοιραζομαστε το φαγητο και παντα επαιρνε το δικο μου. Με επαιρνε τηλεφωνο και μιλαγε πολλη ωρα και εγω βαριομουνααα.
    Πριν το Πασχα η κυρια Ζωη μου εδωσε την πασχαλιατικη προσευχη να τη μαθω και να την πω. Οταν ηρθε η ωρα για να την πω ειχα τοσο αγχος που την ελεγα απο μεσα μου για να μην την ξεχασω. Τελικα ομως δεν την ειπα μονη μου. Το ενα κομματι το ειπε ο Κωνσταντινος και το αλλο εγω.
    Καλο παιδι ειναι. Μια φορα που γραφαμε κριτηριο στη Γλωσσα του διορθωσα κατι λεξεις που ειχε λαθος και πηρε 10!
    Ω, θυμαμαι το παζαρι που καναμε με διαφορα πραγματα που φερναμε απο το σπιτι. Α, και την καντινα που διογανωναμε με σπιτικο φαγητο. Ηταν σαν ολοκληρη γιορτη τρωγαμε, πιναμε, τρεχαμε και ο κυριος Νικος μας εβαζε παντα μουσικη απο τα μεγαφωνα.
   Θυμαμαι και το βαγονι. Ηταν βιβλιοθηκη και ειχε και επιτραπεζια. Στα γενεθλια μου ειχα κερδισει τον Αντωνη στο σκακι και το θεωρησα μεγαλη τυχη!
   Επισης φυτευαμε και φυτα. Ο καθενας ειχε το δικο του. Μονο που δεν θυμαμαι τι ονομα ειχα δωσει στο δικο μου παντως ηταν το τεταρτο απο την δεξια γωνια.
   Θυμαμαι και την κυρια Φιλιω που ποτε δε μας εκανε καλλιτεχνικα γιατι ηθελε να κανουμε παραπανω μαθηματικα. Παντα 8 και 9 ειχα στην εκτη και στην πεμπτη εξαιτιας της. Εγω πηγαινα απο την πρωτη δημοτικου ζωγραφικη στο πολιτιστικο κεντρο -ηταν τελεια- και ηθελα να ζωγραφιζω. Αλλα ποτε δεν γινοταν αυτο εξαιτιας της.
   Μια μερα ζωγραφιζαμε (στην τεταρτη δημοτικου) και ειχα ζωγραφισει τον Οσαμα Μπιν Λαντεν σε μια σπηλια και δεν ηξερα πως γραφεται το ονομα του και μου λεει ο Γιαννης: "Δεν τολμας να ρωτησεις την κυρια". Εγω φυσικα πηγα στην κυρια Ζωη και την ρωτησα. "Δεν ειναι πραγματα αυτα που ζωγραφιζεις Ελευθερια μου" μου ειπε και γελασε.
 
   Μακαρι να γυριζα το χρονο πισω... 

Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

4/02/2011

 "Κανει κρυο σημερα στο σταθμο στο Μοναστηρακι. Μπηκα στο βαγονι και βρηκα μια θεση να κατσω. Δεν ειχε πολυ κοσμο.
 Απεναντι μου μια γυναικα που ηταν ανυπομονη. Την παρατηρω εδω και ωρα. Χτυπαει τα ποδια της στο βρωμικο δαπεδο του τρενου και κουναει γρηγορα τα δαχτυλα της.
 Κουραστικη αυτη η μερα θα ελεγα. Ελπιζω να προλαβω το τελευταιο λεωφορειο. Ειναι τοσο βαρετη η διαδρομη, καλα που εχω τετραδιο και μολυβι μαζι μου.
 Με κοιτανε περιεργα, η φωνη ομως που ακουω στα αφτια μου με μαγευει τοσο πολυ που με κανει να αδιαφορω για τα αδιακριτα βλεμματα του κοσμου.
 Στεναχωριεμαι γιατι νιωθω οτι ποτε δε θα σε βρω.
 Εκτος απο το κρυο που με διαπερνα υπαρχει και ενα παραξενο συναισθημα μεσα μου. Δεν ντυθηκα καλα σημερα και κρυωνω. Απο καπου μπαινει κρυος αερας και χτυπαει στην πλατη μου.
 Καλλιθεα μεσα σε λιγα λεπτα.
 Λιγα λεπτα πριν η σελιδα ηταν αδεια και να που τωρα τελειωσα τη μια και συνεχιζω στη δευτερη, αν και δεν εχω καποιο θεμα να με προβληματιζει αυτη τη στιγμη.
 Τα γραμματα μου δεν ειναι ωραια. Σχεδον ολα πανω μου δεν ειναι ωραια αλλα ουτε αυτο με προβληματιζει ιδιαιτερα.
 Ο οδηγος κορναρε ενω φταναμε Μοσχατο. Τρομαξα, σηκωσα τα ματια μου για λιγα δευτερολεπτα.
Τωρα ξανα πισω στο χαρτι.
 Θα ηθελα να ησουν μαζι μου να μου τραγουδας και να παιζεις τη μουσικη σου. Να νιωσω αυτην την ανατριχιλα που νιωθω παντα οταν σε βλεπω.
 Η γυναικα απεναντι χαμογελαει καθως διαβαζει καποιο μηνυμα στο κινητο. Δε δειχνει τοσο ανυπομονη πια.
 Παμε προς Πειραια και εγω γεμιζω τη δευτερη σελιδα.
 ΝΑ ΤΟ! Σκεφτηκα οτι θα σταματησει το τρενο στη μεση του πουθενα οπως την προηγουμενη φορα και σταματησε!
 Ξεκινησαμε παλι και εγω πρεπει να σταματησω να γραφω για σημερα"

Τελικα δεν το προλαβα το λεωφορειο.

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

Follow the map

Αραχνιασαμε εδω μεσα.
Δεν εχω πολυ ορεξη αυτες τις μερες.
Σημερα παλι δεν ειμαι καλα.
Ακουω το follow the map και με πιανει μια νοσταλγια.
Για ποιο πραγμα ομως?
Δεν γνωριζω.
Θελω να χιονισει και να παω σε ενα δασος μονη μου.
Να κατσω μεχρι το βραδυ.
Να ακουω το βουητο του αερα οταν περναει απο τα γυμνα κλαδια των δεντρων.
Το κεφαλι μου πεφτει στο γραφειο.
Τοση αβεβαιοτητα για το αυριο.