Κυριακή 20 Μαΐου 2012

το παιχνιδι των πλασματων της νυχτας

Δημιουργημα της νυχτας, χανεσαι σαν σκια μεσα στους δρομους.
Δεν σε νοιαζει που θα πας.

Δεν μπορω να σε γνωρισω.
Δεν μπορω να σε καταλαβω.

Απ τη μια σε μισουν, απ την αλλη σε λατρευουν.
Φορας την ομορφη σου μασκα αραγε για να ξεγελας τους αλλους;

Θελω να σε γνωρισω.
Θελω να σε καταλαβω.

Τα λογια σου ισχυουν μονο για ενα βραδυ, μετα χανονται καθως ξημερωνει.
Λογια-πουλια πετανε μακρια.

Μα εγω τα λογια σου δε θελω να πιστεψω, αν τα πιστεψω χανονται με μιας
πετανε.
Και οταν θελω να τα πιστεψω δεν το κανω, γιατι το μυαλο μου βασανιζω.

Ειναι προβλεψιμες οι κινησεις σου ξερεις και μπορω να τις μαντεψω.
Και το παιχνιδι που παιζεις ειναι βρωμικο και δε θελω να το παιξω.

Ξερεις ειναι επικινδυνο να παιζεις με καρδιες;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου