Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Φουξια

Δεν πινω πολυ πια. Το εχω κοψει το ποτο. Χτεςομως ασυναισθητα πηρα μαζι με την Ν. 4 μπουκαλια (του νερου) απο την καβα στα εξαρχεια.
Μου ειχε πει η Ειρηνη οτι εχει ωραιο κρασι και σε καλη τιμη, οποτε ειπα και εγω why not?
10:30 περιπου στη Μεσολογγιου με τα παιδια να συζηταμε και ταυτοχρονα χωρις να το παιρνω χαμπαρι να εχω πιει ενα μπουκαλακι μονη μου.
Διψουσα και το ηπια γρηγορα (λαθος 1) και με αδειο στομαχι-οσο και αν δεν το πιστευετε (λαθος 2)
Δεν περασε πολυ ωρα και ζαλιζομουν ελαφρα.
Ξερεις εκεινη η αισθηση της χαρας, βασικα της χαζοχαρουμενης χαρας που σε πιανει.
Ε μετα ηπια κ λιγο ακομα και ζαλιζομουν παρα πολυ.

Αποφασισα με την Ν. επειτα να παμε να φαμε κατι γιατι και οι δυο ειχαμε γινει ντεφια. 
Για να μην σας κουραζω με την αθλια περιγραφη μου κατσαμε σε κατι κουνιες και ψιλο-τρωγαμε βγαζοντας συναμα τα σωψυχα μας η μια στην αλλη.
Αρχισα εγω με τα δικα μου και εκεινη με τα δικα της.
Ηρθε ο Παναγιωτης και ο Οιωνας (δεν ξερω πως γραφεταια αλλα μου φαινεται ωραιο ετσι) να μας χαιρετησουν αλλα ημουν πολυ λιωμα και δε θυμαμαι τι ειπα.

Μετα πηρα το τραινο κ εφυγα. Στο δρομο με επιανε μια ανακατοσουρα (παλι καλα ειχα σακουλα μαζι) και στην Καλλιθεα κατεβηκα απο το τρενο γιατι θα εβγαζα στην κυριολεξια τα σωψυχα μου. Ε δεν αργησε. Ενα βημα εκανα και εγινε αυτο που περιμεναμε. Ηρεμισα λιγο και μετα πηρα το επομενο τρενο. Με τα πολλα εφτασα σπιτι σε αθλια κατασταση προσπαθωντας να φαινομαι φυσιολογικη στη μανα μου.

"Με πειραξε το σουβλακι μαμα" Κλασσικα.
Ε ξερασα αλλες 3 φορες και επεσα στο κρεβατι αφου πηγε να με παρει ο υπνος στην λεκανη.
Το πρωι συνειδητοποιησα οτι ειχα φουξια εμετους στα παπουτσια και την μλουζα μου. 
Και ολη μερα εχω ανα-γουλα.

Με τα πολλα απο χτες εχω καταλαβει οτι ειμαι χαμενη. Και εννοω loser. Ειμαι ακριβως αυτη η λεξη.
Ολα πανε κατα διαολου ολα.
Το μονο που με ηρεμει ειναι το οτι δε μου φαινεται.
Μια ψυχη μου ειπε οτι ειμαι καθε μερα χαρουμενη. Αμ δε ομως.
Καθε αλλο, αυτην την περιοδο ειμαι χωμα.
Δεν θα αρχισω να απαριθμω τους λογους. Φτανει που τους ξερω ξερω εγω.

Το μονο πραγμα που με κραταγε ζωντανη ησουν εσυ αλλα σε εχασα και εσενα.
Πραγμα που αρχιζω να χωνευω γιατι εχω αποφασισει οτι σε θελω στη ζωη μου με οποιοδηποτε τροπο.
"Εγινε η απωλεια συνηθεια μας" δε λενε τα κρινα?
Αυτο γινεται στην περιπτωση μου νομιζω.
Αλλα ακομα να εξακολουθω να ποναω.

Υ.Γ Δε θελω να ξαναπιω ΠΟΤΕ.
Υ.Γ2 Ο φουξια εμετος εχει πλακα σαν χρωμα.
Υ.Γ3 Δεν ξερω πια αλλη λεξη να γραψω αντι για εμετος συγγνωμη.
Υ.Γ4 Χτες και σημερα ειμαι πιο σκατα και απο σκατα, αλλα εγιναν 2 μικροπραγματα που μου ψιλοεφτιαξαν το κεφι, εστω και ας ειναι βλακειες:-)
Υ.Γ5 Γραφω σκατα αυτες τις μερες:-/


Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011

This is one for you.

Και ο μονος φοβος που μου ειχε μεινει να πραγματοποιηθει ηταν αυτο.
Στο ιδιο μερος που αρχισε εκει τελειωσε.
Ξερεις ποσο ποναω. Μπορει και παραπανω.
Και ο πονος αυτος που ηθελε να με σπασει για να βγει εξω, ξεσπασε.
Μονομιας με εκανε χιλια μικρα τοσοδουλια κομματακια, που δεν ξερω αν θα ξαναενωθουν.
Δεν μπορω να φανταστω οτι δε θα σε ξανακρατησω στα χερια μου.
Δεν μπορω να φανταστω οτι δε θα σε ξαναφιλησω.

Οταν τα φωτα σβηνουν, χιλιαδες δακρυα μουσκευουν το προσωπο μου.
Τη μερα ειμαι αναγκασμενη να παιζω θεατρο.
"Ναι ειμαι καλα"
Μα τι ψεμα.

Αυτα τα ματια που ποτε δε θα με κοιταξουν οπως με ειχανε κοιταξει εκεινο το βραδυ της Ογδοης Απριλιου.
Δυο ματια να λαμπυριζουν στο σκοταδι και δυο χερια να με παιρνουν και να με φερνουν πανω σου.
Σκηνες που δε θα ξαναζησω. Αγγιγμα που δε θα ξαναλαβω.
Και τωρα πια σε χανω μια για παντα.
Αυτο που παντα εψαχνα το εχασα ετσι ξαφνικα.
Ημουν ετοιμη να αφησω τα παντα για σενα και τα αφηνα.
Ημουν ετοιμη να αλλαξω για σενα και προσπαθησα.
Μα φαινεται δεν ηταν αρκετο για να διωξει τη θλιψη απ την καρδια σου, μια θλιψη που τωρα κυριεψε εμενα.
Δεν ηταν αρκετο για να σε κανει να παραμερισεις τα πρεπει σου.

Πως θα ζησω εγω τωρα; Πως θα συνεχισω;
Κανεις δεν ξερει και ουτε θελει.
Δεν ντρεπομαι ομως για την σπασμενη μου καρδια.
Χωρις εσενα ειμαι ενα τιποτα. Τριγυρναω στην πολη σαν τρελη. Σαν τρελη που ψαχνει την αγαπη σου.

Μακαρι να τανε και παλι να με θελεις.

Πρεπει ομως να φανω δυνατη. Μπορει να εχασα τη θεση στην καρδια σου, μια θεση που ποτε δεν ειχα, αλλα θα σε εχω κοντα μου σαν ενα πολυ αγαπημενο προσωπο. Δεν ειναι και βεβαια το ιδιο, αλλα απο το να σε εχανα τελειως το προτιμω

Εγω την θεση σου στην καρδια μου θα την φυλαξω, ακομα κι αν δεν ερθεις ποτε, να ξερεις οτι θα ειναι εδω και θα σε περιμενει.


Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

Και έτσι βυθίζομαι στην άβυσσο μ' απόγνωση αφού μακριά σου έτσι κι αλλιώς είμαι χαμένη

Τοσα προσωπα γυρω μου να δω, τοσα πραματα γυρω μου να αγκαλιασω με το βλεμμα μου, μα εγω εκει.  Με το βλεμμα καρφωμενο πανω σου, ακομα και οταν δε με κοιτας, ακομα και οταν δε με φιλας. Η ματια σου με μαγνητιζει, οι κινησεις σου με προκαλουν να σε κοιταξω. Απο την κινηση που κανει το χερι σου για να πιασει το ποτηρι μεχρι το χαδι που θα νιωσω στο ποδι μου.
Και σε βλεπω να γελας, ποσο ομορφο αυτο, να βλεπω το προσωπο να φωτιζεται.
 Μα ειναι καποιες ωρες που τα ματια κλεινω και σκεψεις τρελες γεμιζουν το μυαλο μου. Σκεψεις που βασανιζουν το μυαλο μου. Ειναι ομως αραγε αληθινες οι σκεψεις που ερχονται απο τα βαθη της ψυχης μου, απο την αβυσσο της ψυχης μου;; Η απλα ειναι κατασκευασματα της λογικης μου;
Τοσα πολλα που θελω να σου πω μα σαν σε βλεπω χανομαι.
Η ομορφια σου με θαμπωνει και ξεχναω ολες τις ασχημες σκεψεις, ολα τα ασχημα πραγματα.
Μα οταν φευγεις, τι μαρτυριο κι αυτο. Με δακρυα στα ματια ενας βουβος πονος με πιανει που θελει τοσο να ξεσπασει και να σκισει το στηθος μου. Και αφου βγει να τον συνοδευσει ενας βαθυς αναστεναγμος.
Της φωνης σου μονο η ηχω με καθησυχαζει και με στελνει εκει ψηλα
οπου θα μπορω να σε ονειρευτω και παλι. Να κοιτω το προσωπο σου και να σου χαιδευω τα μαλλια.

Και αυτο που με τρομαζει πιο πολυ ειναι το να σε χασω.
Δεν ξερω αν θα αντεξω.
Θα σπασω σαν κλαδι.
Θα σβησω σαν μολυβι.

Δε θελω να σε χασω.

Δε θελω.

Σάββατο 13 Αυγούστου 2011

The sky stirred, the lights of space flared

Μα δεν μπορω να καταλαβω τι σας εχει πιασει ολους με αυτην την πανσεληνο. Λες και δεν εχετε ξαναδει φεγγαρι στην ζωη σας.
Δεν εχει καμια διαφορα απλα ειναι πιο μεγαλο.
Να το κανονικο φεγγαρι, που κανεις δε το κανει μεγαλο θεμα οταν το βλεπει:

Και να το φεγγαρι οταν εχει πανσεληνο που ολοι το κανετε τοσο μεγαλο θεμα:

Εβαλα φωτο με την Ακροπολη γιατι βαζω στοιχημα πως θα εχουν παει εκει οσοι εχουν μεινει στην Αθηνα.

Ενταξει δε λεω ειναι εκθαμπωτικο, ειναι πορτοκαλι, ειναι μεγαλο και φυσικα οταν εισαι με το αμορε και το βλεπεις ειναι πολυ ρομαντικο και "γουτσου" ή με καποια παρεα και να πινεις μπιρες. ΟΥΑΟΥ λες και δεν μπορεις να πιεις μπιρες με την παρεα σου μια το ιδιο ωραια βραδια χωρις να μας τα πριζεις για το ποσο γαματη ειναι η πανσεληνος. Δεν νομιζω να περιμενεις την πανσεληνο για να κατσεις αγκαλια με το ταιρι σου εξω και να κοιτατε το φεγγαρι.

Παρτο και αλλιως. Η πανσεληνος σε κανει να νιωθεις καπως, μερικους τους κανει να νιωθουν καλα αλλους οχι, τους κανει τσαντισμενους λες και εχουν περιοδο ή να ειναι κλαψομουνιδες. Προφανως και δεν ειμαι σε καμια απο τις 2 (ή 3) κατηγοριες. Ειμαι καπου στο ενδιαμεσο.

Και ας το δουμε και απο την αλλη μερια. Γιατι το κανονικο το φεγγαρακι να βιωνει τοσο ρατσισμο; Ξερω μονο ΕΝΑ ατομο το οποιο μιλαει για το φεγγαρι οταν δεν ειναι μεγαλο ΚΑΙ πορτοκαλι. Γιατι σημερα το φεγγαρι να ειναι πιο ομορφο, δε καταλαβα. Δεν το λυπαται κανεις μα κανεις?

(Προφανως και το κειμενο προσπαθω να το κανω να ειναι χιουμοριστικο. Η πανσεληνος ειναι μια χαρα. Εκτος και αμα σε επηρεαζει αρνητικα, που δε ξερω κατα ποσο ισχυει. Και θα μου αρεσε να ειμαι μαζι με καποια συγκεκριμενα ατομα αυτη τη στιγμη αλλα αφου δε μπορω ας κατσω να μιζεριασω σπιτι να διαβασω κανα βιβλιο ή να κανω τιποτα μεχρι να νυσταξω και  να παω για υπνο.)

Και επισης αφου εμαθα απο τη φιλτατη Ειρηνη τον ερχομο των Amorphis θα σας παραθεσω αυτο:
Μακαρι να παιξουν αυτον τον δισκο.
Καληνυχτα σας και καλα να περασετε το υπεροχο αυτο βραδυ, με φιλους ή με ερωτες ή και μονοι σας:-) 

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011

Μπρρ κιτς κιτς

Λοιπον, μετα απο ενα μεγαλο χρονικο διαστημα ελλειψης ιντερνετ ηρθε η ωρα να ξανα αρχισω το γραψιμο.


Αυτη τη φορα θα ηθελα να θιξω το θεμα των μεταφορικων μεσων.

Ως γνωστον δεν εχει ολος ο ελληνικος πληθυσμος τη δυνατοτητα κατοχης προσωπικου οχηματος, βλεπε αμαξια, μηχανακια. Ειδικα σε μια τετοια περιοδο οικονομικης κρισης που αλλοι οχι να τα αγοραζουν αλλα να τα πουλανε θελουν. Ετσι και εμεις περιμενουμε να γινει κατι απο πλευρας των μεσων μαζικης μεταφορας.
Δε λεω να βαλεις βαρδιες ολη μερα, αλλα να λειτουργουν λεωφορεια, μετρο και ηλεκτρικος τις λογικες ωρες. Αυτη η κινηση ομως απο αυτους που τα κανονιζουν δεν γινεται ποτε.
Οκ οι ανθρωποι που εχουν τις δουλειες τους να εχουν ενα αμαξι να κανουν τη δουλεια τους, οι αλλοι ομως; Ποσοι 18χρονοι πια υπαρχουν με αμαξι ποσες γιαγιαδες ποσα παιδια. Πως περιμενεις να πανε στον προορισμο τους ολοι αυτοι. Πετωντας;

Το μετρο διευκολυνει παρα πολλους κατοικους της Αθηνας, αυτους ομως που ζουν κεντρο και γυρω γυρω. Στον Πειραια υπαρχει ενας ηλεκτρικος που κλεινει οποτε καβλωσει, χωρις καμια ανακοινωση χωρις τιποτα. Πας στον ηλεκτρικο και μενεις να κοιτας σαν χανος ενα κωλοχαρτο να λεει κλειστα. Τι κλειστα ρε φιλε και εγω πως θα παω τωρα στη ξαδερφη μου την Τουλα που πεθαινει στο ΚΑΤ παραδειγματος χαρη. Πως θα παω στη δουλεια μου αν δεν εχω αμαξι; Ειπαμε πετωντας δεν γινεται.

ΑΑΑ ναι τα λεωφορεια. Που περνανε καθε μιση και ωρα που αμα το χασεις μενεις με το πουλι στο χερι. Που τα λεωφορεια του Πειραια προς κατευθυνση μερη τυπου Βυρωνα περνανε καθε 3ωρο και αν;; Θυμαμαι μια μερα περιμενα με τον Σταθη το 232 για Βυρωνα μαζι με εναν φουκαρα που ειχε την δουλεια του εκει περασε ακριβως 1,30 ωρα χωρις να περασει ενα λεωφορειο και δεν αντεξε πηρε ταξι. Μπορει ο αλλος ρε να δινει 20αρες στα ταξι;; Και αμα δεν ειχε καθολου λεφτα και αργουσε θα του δεινανε ποδι; Σαν να λεμε χωριο ο Πειραιας.

Σημερα περιμενα να παω Πειραια απο Κερατσινι/Χαραυγη οπου μενω. Το θεμα ειναι απλο. Εχουμε 3 λεωφορεια: το 832, το 833 και το 875. Αυτα που περνανε καθε 30 λεπτα ειναι το 32-33. Το 75 μονο πολυ πρωι (5 πμ λογου χαρη). Και τι κανανε τωρα. Κοψανε το 833 και το τελευταιο δρομολογιο τις Κυριακες θα ειναι 9:20 το καλοκαιρι και 8 το χειμωνα. Τελειο;; Περναγαν που περναγαν καθε 3/4 δε θα μπορεις να βγεις και απο το σπιτι σου. Ειδικα τωρα με τις απεργιες των ταξι που ενας Θεος ξερει ποτε σκατα θα το διαλυσουνε. Εντελει εκανα μια ωρα να φτασω στον προορισμο μου και για να γυρισω πηρα λεωφορειο αλλης περιοχης γιατι τα δικα μου δεν περναγαν και δεν ειχε ταξι.

Και μετα σου λεει Αθηνα.
Ενα μεγαλο χωριο ρεε.