Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Ιούλιος '13

Κάθε φορά που ανεβαίνω τις σκάλες τον βλέπω εκεί. Να στέκει ιδρωμένος και κουρασμένος κάτω από τον καυτό, ανυπόφορο ήλιο της Αθήνας.
Μπορώ και καταλαβαίνω πόσο υποφέρει όταν βρίσκεται κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο.
Τον τυφλώνει και αναγκάζεται να έχει μισόκλειστα τα πανέμορφα, μεγάλα του μάτια.

Μια ζεστή αγκαλιά τον Ιούλιο. Γιατί κανείς δεν την αναζητά; Δεν την έχει βρει κανείς ποτέ. Αν την είχαν βρει και ήξεραν πως είναι, όλοι θα την αναζητούσαν.

Εκείνος μου έκανε ένα δώρο. Ναι, εκείνος που λέγεται ότι ποτέ του δεν αγάπησε.
Αν τον ήξεραν καλύτερα όμως, όλοι θα μπορούσαν να καταλάβουν ότι έχει πονέσει πολύ.
Ότι ο έρωτας τον χτύπησε απανωτά με τα δυνατά του χέρια, μέχρι που κύλησαν εκατομμύρια δάκρυα από τα μάτια του.
Ανέφερα πόσο πολύ όμορφα ήταν αυτά τα μάτια;

Ανακάλυψα την ζεστή αγκαλιά του Ιουλίου. Είναι το δώρο μου.
Δυο καυτά χέρια περιτριγυρίστηκαν στη μέση μου.
Το ιδρωμένο σώμα κόλλησε πάνω μου.
Η ζεστή ανάσα φύσαγε το στήθος μου.

Ώσπου τα δυο σώματα έλιωσαν.
Και οι δυο σπασμένες καρδιές, έγιναν μία.
Και χτύπαγε μόνο για την δική μας αγάπη.

Κάθε φορά που ανεβαίνω τις σκάλες τον βλέπω εκεί. Να στέκει ιδρωμένος και κουρασμένος κάτω από τον καυτό, ανυπόφορο ήλιο της Αθήνας.
Κι αμέσως τρέχω στην ζεστή του αγκαλιά, που μας καίει και τους δυο μαζί.

Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Oh no, not again

Σημερα καθισα απεναντι απο το σπιτι σου.
Περιμενα να βγεις στο μπαλκονι, να με δεις, να με φωναξεις πανω.
Εγω τυχαια βρεθηκα εκει θα σου πω.
Δεν ξερω που ειναι το νεο σου σπιτι.

Αναρωτιεμαι πως μπορει να μοιαζει. Να ναι γκρι; Ναι μαλλον. Οχι βασικα ασπρο.
Να ειναι ακαταστατο; Με σκουπιδια για στολιδια; Μ αρεσει εμενα.

Περιμενα να μου φωναξεις τον οροφο, για να ανεβω.
Θα σου ελεγα οτι μ αρεσει πολυ να μυριζω τα νυχτολουλουδα τωρα που ανθισανε στην γειτονια σου. Η μηπως ειναι οι νερατζιες; Οι νερατζιες ειναι χαζη. Δεν υπαρχουν πορτοκαλιες στη γειτονια του, ουτε νυχτολουλουδα.

Περιμενα ενω καπνιζα ενα ακομη τσιγαρο.
Σιγοτραγουδωντας καποιους στιχους.
Ashes to ashes, funk to funky...hitting an all-time low

Δεν φανηκες γαμωτο. Μαλλον αυτην την ζεστη μερα εσυ κρυωνες και δεν βγηκες να μυρισεις τις νερατζιες. Μαλλον δεν ησουν καν σπιτι. Φως δεν υπηρχε πουθενα. Αλλα απο την αλλη σ αρεσει το σκοταδι.

Εφυγα.
Πηρα το τρενο.
Εφτασα σπιτι τραγουδωντας.
I'm stuck with a valuable friend

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Κυριακατικο πρωινο

Η σκια των ματιων μου να μεινει στο στηθος σου.

Να δω τα ματια μου μουτζουρωμενα.

Κοκκινα χειλη κατω απο τις μουτζουρες στο στηθος σου.
Να ειχες, λεει, μια βασιλισσα αγκαλια ολο το βραδυ.

Το πρωινο φως που μπαινει απο τα κλειστα πατζουρια
να φωτιζει το κουτελο σου.
Το οποιο θα στολιζει μια τουφα μαλλιων ατσουμπαλα.

Ενα πρωινο στιγμιαιο φιλι.
-Μυριζουν περιεργα τα στοματα το πρωι-

Να φυγει, λεει, τρεχοντας.
Ο χρονος την κυνηγαει.
Και εκεινος σαν μια σκια να φευγει. Σαν την σκια των ματιων μου.
Στο στηθος σου.

ντρεπεται πολυ.

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

20

Ενας χρονος ακομα.
Ενα βημα πιο κοντα στον θανατο.

Μεγαλωνω.
Οπως ενα φρουτο.
Οπως ενα εντομο.

Μια γλυκια μελαγχολια με εχει τυλιξει σημερα.
Ποτε δεν αισθανομουν ετσι στα γενεθλια μου.

Η πανεμορφη Anja μου κραταει συντροφια αυτην την νυχτα.
Η μικρη Anja με το πιανο της και τις κρυφες της μελωδιες.

Αυτην την νυχτα το δωματιο ειναι αδειο.
Και ισως να αδειασε για λιγο η ψυχη μου.

Μια απουσια με ποναει.
Ισως να μην ειναι μονο μια.

Anja, τι λες;

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

Πολυ μαυριλα ρε γαμωτο.
Ειναι βεβαια που πεθανε και η γιαγια, αλλα νταξει αυτη εφυγε ξεκουραστηκε.

Εμεις να δουμε τι θα κανουμε σε αυτην την κολαση που εχουμε ονομασει γη/ζωη.
Κακα τα ψεμματα δεν μπορω να χωνεψω οτι η Σεβινα εχει φυγει. Ειναι η μονη που με καταλαβαινει, η μονη με την οποια ταιριαζω τοσο.

Ολο μπλεγμενες καταστασεις, τιποτα ξεκαθαρο.
Κι αυτο το μυαλο δε σταματαει να κανει σεναρια.
Δε σταματαει να με βασανιζει.

Αμαν πια

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013

τελεία

μα ειμαι μονη μου
και μονη μου θρηνω

το πενθος μου μεγαλο
και κανεις δεν ειναι εδω για να το πω

το δακρυ μου καυτο
για ολο αυτον τον κοσμο

μα κανεις δεν ξερει πως θρηνω

πως πονω

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013

"Να νιωσεις"

Ανατριχιασα.
Ενιωσα τα χερια σου να χαιδευουν τα ποδια μου.
Ενιωσα τα χειλη σου πανω στα δικα μου.
Ειδα τα ματια σου να με γδυνουν.
Τα δοντια σου να λαμπουν καθως μου χαμογελαγες.

Αυτα τα απαλα σου χερια.
Το χρυσαφι σου προσωπο.

Θελω με ενα σου χαδι να νιωσω την αγαπη.
Να αδειασει το μυαλο σου.
Να βλεπεις μονο εμενα.

Τα καυτα σου δακρυα
να πεφτουν στο δικο μου δερμα
και να το καινε σαν να ειναι απο
οξυ.

Να μεινει η αγαπη σου χαραγμενη για παντα.