Like when you fall in love in your dreams and that feeling stays with you the day after.

Ησουνα εκει.
Τα γκριζα σου μαλλια επεφταν στο προσωπο σου και εγω προσπαθουσα να δω τα ματια σου.
Δεν μπορω να θυμηθω πολλα.
Μονο εσενα θυμαμαι να με παιρνεις αγκαλια
και μπροστα μας ενα κοκκινο βασιλειο να προβαλει.
Να μου χαιδευεις το μαγουλο και να μου τραγουδας
τραγουδια αγνωστα, τραγουδια δικα σου.

Ξαφνου χαθηκαν ολα.
Ονειρο ηταν κι εφυγε.

Ξυπνια πλεον να αισθανομαι περιεργα.
Να αισθανομαι οτι ερωτευτηκα αλλα να μη θυμαμαι ποτε και ποιον.
Και το συναισθημα αυτο να μην περναει.
Και αυτο το πλασμα που με εκανε να αισθανομαι ετσι ισως να μην υπαρχει.
Ισως να υπαρχει σε αλλον πλανητη, ισως να ειναι δημιουργημα της φαντασιας μου.

Ηρθε μονο για να με κανει να αισθανθω και μετα να φυγει.
Να περασω μια στιγμη και ετσι να χαθει.

Αλλα πλεον η μαγεια αυτη εχει φυγει.
Χανεται στο τελος της μερας, δεν κραταει.
Δε θα το θυμαμαι καν σε δυο μερες.