tag:blogger.com,1999:blog-39215442468271861722024-03-13T13:30:00.191-07:00Where do we go now?Σκεψεις. Περιπετειες. Γνωμες.All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.comBlogger143125tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-8444238827632564072017-12-08T18:03:00.001-08:002017-12-08T18:03:15.506-08:00Δεν ηρθες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Σε ενα μεγαλο τραπεζι, εσυ καθεσαι στην ακρη.<br />
Ολα ηταν στα ασπρα. Εσυ ειχες την παλια σου οψη.<br />
Αλλαξες και ηθελα να σε δω μαλλον οπως ησουν παλια.<br />
<br />
-Το ξεκινημα μιας νεας εποχης-<br />
<br />
-Δεν μου αρεσουν οι νεες εποχες-<br />
<br />
Ηρθα κοντα σου. Φοραγες τα παλια σου στρογγυλα γυαλια.<br />
Τα μουσια σου πυκνα.<br />
<br />
Ονειρευτηκα την μυρωδια σου και μαλλον σε μυρισα,<br />
<br />
Δεν θυμαμαι τι σου ειπα.<br />
Εφερα το προσωπο μου κοντα στο δικο σου και καταλαβα οτι θα με φιλαγες.<br />
Ελεγες τους παλιους σου στιχους λιγο πριν φιληθουμε.<br />
<br />
Προσπαθω να θυμηθω πως ηταν το φιλι σου. Αλλα δεν μπορω.<br />
Γιατι ποτε δεν φιληθηκαμε.<br />
<br />
Ξυπνησα και ηθελα να κλαψω.</div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-50736358909471333402017-07-13T18:47:00.000-07:002017-07-13T18:47:30.775-07:00Did you find yourself?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Νομιζω θα ξεκινησω το γραψιμο παλι.<br />
<br />
Για πολυ καιρο μπαινω και διαβαζω τα παλια μου "γραπτα" (?) και σκεφτομαι ποσο εχω αλλαξει απο τοτε.<br />
<br />
Ε να μην παει μπροστα και το μπλογκ;<br />
<br />
ΧΧ</div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-19765858577400605502017-03-13T17:12:00.001-07:002017-03-13T17:12:16.346-07:00Oh<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Nice to meet you stranger,<br />
<br />
I know you for years, but I've never talked to you.<br />
<br />
The way that you put the words next to each other made me accept you in my life.<br />
<br />
You talk about movies that I have never seen before. Images and sounds, so unique that I didn't want to see and hear.<br />
<br />
One day we talked. Your voice was calm and happy.<br />
<br />
Italian accent, vivid laugh. Indeed you are unique, like the sounds and the images that you've talked about.<br />
<br />
Then I've heard you whisper: Oh, lemonpie, my sweet sweet lemonpie.<br />
<br />
I laughed. I pictured yourself in your office. Your face was calm and your lips was craving for something.<br />
<br />
Oh, my sweet lemonpie, I want to eat you whole.<br />
<br />
Oh lemonpie! Lemonpie!<br />
<br />
I felt different that day stranger. Do you know me? Have you seen my face?<br />
<br />
I do not want to meet you stranger.<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-112758745596328522016-11-06T16:51:00.000-08:002016-11-06T16:51:03.255-08:00.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Κι αν τελικα ειναι λαθος ολο αυτο;<div>
Ισως η ωριμοτητα να ειναι απλα ενα πεπλο και να κρυβει την παιδικοτητα που εχει χαθει.</div>
<div>
Και να πρεπει να νιωθεις και ωραια γι αυτο.</div>
<div>
Και τι ειναι αυτο που εχεις αναγκη τελικα;</div>
<div>
Μια στιγμη αναβιωσης των παλαιων εποχων η απλα ενα νεο κεφαλαιο στην ζωη σου;</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Μπερδεμενες σκεψεις με κανενα νοημα.</div>
<div>
Μου ελειψε να πινω, μου ελειψε να ειμαι λιγοτερο πνιγμενη με υποχρεωσεις.</div>
<div>
Τα καταφερνω καλα και το ξερω.</div>
<div>
Απλα δεν μπορω αλλο.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Τοτε ειχε αλλο νοημα ολο αυτο. Τοτε δεν ηταν ετσι.</div>
<div>
Ο κοσμος ειναι ασχημος και δεν υπαρχει καμια ενδειξη βελτιωσης των πραγματων.</div>
<div>
Που σταματαει η κατρακυλα και ο βοθρος;</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-25611572211129405432016-09-13T08:40:00.002-07:002016-09-13T08:40:18.729-07:00κοντρολ φρικ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
θελω να μιλησω σε καποιον<br />
να του πω τι αισθανομαι<br />
τι σκεφτομαι.<br />
<br />
νιωθω χαμενη σε αυτον τον κοσμο<br />
δεν ξερω πλεον τι θελω να κανω στην ζωη μου.<br />
<br />
δεν μπορω να με φανταστω να εργαζομαι<br />
φοβαμαι οτι δε θα τα καταφερω ποτε.<br />
<br />
θελω καποιον να του πω τους φοβους μου.<br />
να κατσω ενα βραδυ ολοκληρο κ να αναλυω για πρωτη φορα τα δικα μου προβληματα<br />
<br />
και αγχη<br />
<br />
και τους φοβους μου.<br />
<br />
θελω να μπω στον ρολο του αλλου<br />
να σταματησω να ειμαι ο ακροατης για μια φορα.<br />
<br />
να μην χρειαστει να δωσω συμβουλη σε καποιον<br />
να βγαλω τον πονο μου εξω<br />
<br />
θελω απλα να μιλησω.<br />
<br />
<br /></div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-48658018702158548642016-08-12T10:07:00.001-07:002016-08-12T10:07:55.855-07:00κανω καμπακ;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Γεια σας φιλοι, αποφασισα να γραψω κατι σημερα.<br />
<br />
Αυγουστος, μονη στην Αθηνα και αντι να κατσω να παρταρω καθομαι σπιτι μου. Τοση ησυχια εχω να ακουσω στο σπιτι κανα χρονο τετοια εποχη. Μην εχοντας τι να κανω, ειπα να διαβασω παλια κειμενα μου. Εκτος του οτι βρηκα απιστευτα αστειο τον τροπο γραφης μου (νταξει ησουν 17-18) συνειδητοποιησα ποσο αλλαξα.<br />
<br />
Ολη αυτη η επιμονη αναζητηση του εαυτου μου, ολες εκεινες οι εκρηξεις συναισθηματων που δεν μπορουσα να κρατησω μεσα μου, ειτε εκρηξεις χαρας ειτε λυπης, πλεον φαινονται πολυ μακρινες σε μενα. Πολλα απο αυτα τα γεγονοτα που ειχα αναφερει εδω τα ειχα ξεχασει.<br />
<br />
Βλεπω ποσο πιο ωρημη εχω γινει, ποσο πιο λογικη. Αλλα υπαρχει ενα ερωτημα.<br />
<br />
Σταματησα να φιλοσοφω την ζωη γιατι μεγαλωσα η εχω γινει υπερβολικα ρεαλιστρια και ορθολογιστρια (sic);<br />
<br />
Δεν μπαινω πια στο μαιντ-τριπ να προσπαθησω να δω τι εχω γινει τελικα, το μονο σιγουρο ειναι οτι επειδη κανω πολλα πραγματα ταυτοχρονα, και επειδη τα κανω συνεχεια αρα γινονται μηχανικα καποια απο αυτα, εχω σταματησει να υπεραναλυω τα πραγματα που συμβαινουν στην ζωη μου.<br />
<br />
5-6 χρονια αργοτερα ειμαι σε καποια ισως καλυτερη κατασταση απ οτι περιεγραφα τοτε. Προφανως και παιζει πολυ μεγαλο ρολο το νεαρο της ηλικιας μου που τα διογκωνα ολα και τα εκανα τοσο τραγικα, αλλα δεν περασα και λιγα.<br />
<br />
Ειμαι χαρουμενη με καποια κομματια της ζωης μου πλεον, καποια αλλα ειναι αντερ κονστραξιον αλλα γι αυτο υπαρχει και ο χρονος. Και ποσο γρηγορα περναει ο γαμημενος χρονος. Ανοιγοκλεινεις τα ματια σου και εισαι 23, κοιταζεις πισω τις αναμνησεις σου και ειναι σαν να περασαν 1 το πολυ 2 χρονια.<br />
<br />
Ανθρωποι περασαν κ εφυγαν απο την ζωη, επιστρεψανε, ξαναφυγανε. Το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν γυριζω πισω.<br />
<br />
Ειμαι στο πτυχιο και γενικα ειναι το μονο πραγμα το οποιο πρεπει να εχει το 100% της προσοχης μου φετος και θα το εχει. Πολλες φορες σκεφτομαι την επιλογη μου να σπουδασω ψυχολογια αλλα σε εκεινη τη φαση η ζωη με εφερε εκει. Και ξερετε, αν δεν της πας εσυ την ζωη σου εκει που θες σε παει αυτη εκει που θελει. Εμενα με εφερε εδω που ειμαι τωρα. Δεν ξερω βεβαια αν με εφερε αυτη η αν την πηγα εγω αλλα γιου γκετ μαι ποιντ.<br />
<br />
Οταν ημουν πιο μικρη εγραφα λογω της μοναξιας μου, και δεν ηθελα να μοιραζομαι σκεψεις φεης του φεης με ανθρωπους (αλλο που διαβαζοντουσαν εδω). Ακομη δε θελω να μοιραζομαι τα συναισθηματα μου και τους προβληματισμους μου γιατι οπως ειχα πει, πιστευω οτι φαινομαι αδυναμη. Τωρα γραφω γιατι ειδα πως εδω μεσα ηταν κ κατι σαν ημερολογιο, το φιλαρακι μου, και μου ελειψε ισως λιγο αυτο.<br />
<br />
Για ποσο θα αποφευγω τους ανθρωπους και τις συζητησεις περι προβληματισμων και ζωης; Δεν ξερω αλλα αυτο θα γυρισει μπουμερανγκ.<br />
<br />
Μαρουλακι ειδα το ποστ σου και με εκανες να αναρωτηθω πολλα. </div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-68620814125287272712016-02-22T16:42:00.001-08:002016-02-22T16:42:31.634-08:00Είκοσι τρεις Φλεβάρη δύο χιλιάδες δεκαέξι. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Είναι πλέον γνωστό ότι η έμπνευση-ή αλλιώς η ανάγκη να γράψεις κάτι- σε χτυπάει τις στιγμές που δεν είσαι καλά. Τόσο γνωστό που καταντάει από μόνο του προβλέψιμο.<br />
Όλον αυτόν τον καιρό όταν το άγχος μου χτύπαγε κόκκινο ή όταν κάτι δυσάρεστο συνέβαινε στη ζωή μου έλεγα "σήμερα θα μπω να γράψω" άλλα πάντα το μετάνιωνα.<br />
<br />
Χρόνια με τα χρόνια κλείστηκα πιο πολύ. Δεν ήθελα να με ξέρει κόσμος και δεν ήθελα να γράφω εδώ για να μην εκθέτω συναισθηματικά τον εαυτό μου. Το να γράφω και να μιλάω για τα συναισθήματα μου και τα προβλήματα μου το αποφεύγω. Το αποφεύγω γιατί νοιώθω πως αν τα πω τότε φαίνομαι αδύναμη, τρωτή. Δεν θέλω οι άλλοι να ξέρουν τις αδυναμίες μου, τα sensitive spots μου που μπορούν άνετα να καταχραστούν όποτε το θελήσουν.<br />
<br />
Έτσι τόσο καιρό, μπορεί να σκάω, να τρελαίνομαι, να αγχώνομαι, αλλά δεν το λέω πουθενά. Ούτε στους πιο κοντινούς μου ανθρώπους. Επειδή όμως οι εκφράσεις που παίρνω μπορούν να με μαρτυρήσουν, τότε αναγκάζομαι να λέω γρήγορα το 1/3 από αυτό που με απασχολεί για να περαστεί στο ντούκου και να πάμε παρακάτω.<br />
<br />
Ένας μηχανισμός άμυνας. Αυτό είναι όλο. Δίνω συμβουλές και λύνω προβλήματα άλλων για να μην χρειαστεί να μιλήσω για τα δικά μου. Ναι, δεν είμαι αλτρουίστρια, δεν το κάνω από την καλή μου την καρδιά.<br />
<br />
Ανοιχτό βιβλίο είμαι μόνο για έναν άνθρωπο. Και αυτός δεν ξέρω αν απλά με γνωρίζει καλά ή επειδή είναι η φύση του επαγγέλματος τέτοια που το κάνει πιο εύκολο. Αλλά είναι ο μόνος άνθρωπος που δεν προσπαθώ να κρυφτώ. Πάω σε αυτόν όταν όλα γύρω μου αρχίζουν να καταρρέουν. Αλλά μόνο τότε, όχι πιο πριν.<br />
<br />
Σήμερα.<br />
Έχω φτάσει σε ένα σημείο που μπορώ να πω ότι έχω αποκτήσει γνώσεις και έχω κάνει και κάνα δυο αξιόλογα πράγματα. Οι άνθρωποι που μιλάω πραγματικά μαζί τους είναι λίγοι και καλοί. Απλά μόλις συνειδητοποίησα ότι ήρθα πάλι εδώ επειδή πάλι απογοητεύτηκα από κάποιον.<br />
<br />
Όλα μια συνήθεια είναι, όλοι σε απογοητεύουν ή εσύ απογοητεύεις αυτούς. Είπα πολλά σήμερα. Δεν ξέρω αν θα το κρατήσω το άρθρο, αλλά σίγουρα είπα πολλά.<br />
<br /></div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-13105408166518692642015-01-07T15:08:00.000-08:002015-01-08T11:34:59.991-08:00In this world you won´t get missed<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η απογοήτευση με πνίγει. Πλέον είναι γνωστό ποιοι είναι αυτοί που αξίζουν και ποιοι όχι. Αυτοί που αξίζουν την αγάπη μου, την προσοχή μου, την υπομονή μου και τον σεβασμό μου. Αυτούς που δεν αντέχω περισσότερο απ' όλους είναι τους δειλούς. Αυτοί που προτιμούν να μην σου ξαναμιλήσουν από το να κάτσουν να σου εξηγήσουν τι τους ενοχλεί.<br />
Και όσες ευκαιρίες τους δώσεις για να επανορθώσουν θα κάνουν πάλι το ίδιο. Θα σε προδώσουν με τον ίδιο απαίσιο τρόπο και μετά από χρόνια θα έρθουν να σου πουν πόσο αναπολούν το ένδοξο παρελθόν. Θα απαξιώσουν τα συναισθήματα σου και θα σε αφήσουν πάλι να αναρωτιέσαι τι φταίει. Και όλα αυτά γιατί "δε θέλουν φασαρίες", "οι εντάσεις δεν είναι γι αυτούς". Και όλα αυτά γιατί είναι δειλοί. Δεν έχουν κότσια, αρχίδια πως το λένε.<br />
Τους λυπάμαι. Τους λυπάμαι γιατί τους έδωσα αξία, επένδυσα συναισθήματα και χρόνο σε αυτούς και δεν το εκτίμησαν καν. Δεν μπορούσαν να έρθουν να σου πουν ότι δεν γουστάρουν τα μούτρα σου και πως τους ενοχλεί η αγάπη σου. Άβουλα ανθρωπάκια που ο ένας ενστερνίζεται την άποψη του άλλου αντί να κάνουν μια συζήτηση για να δούνε πραγματικά φταίει.<br />
Ξέρετε κάτι; Δεν χρειάζομαι πλέον καμία εξήγηση. Κατάλαβα, έστω και αργά, τι μικρόψυχοι άνθρωποι είστε, γι' αυτό αξίζετε ο ένας τον άλλον. Κατάλαβα ότι όλα αυτά τα λόγια ήταν της στιγμής, πως εγώ ήμουν σημαντική μόνο όταν βαριόσασταν ο ένας τον άλλον.<br />
Εγώ λοιπόν δεν δίνω άλλες ευκαιρίες σε δειλούς. Το ξέρω πως το διαβάζετε αυτή τη στιγμή και γελάτε, γι' αυτό θέλω να ξέρετε ότι εύχομαι να μην σας ξαναδώ ποτέ στην ζωή μου, να εξαφανιστείτε στην τρύπα σας σαν τα ποντίκια.<br />
<br />
Οι στίχοι αποκλειστικά για εσάς!! ;)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/lhXfiTQXRQg?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<br /></div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-79299665486172819612014-08-12T19:06:00.000-07:002014-08-12T19:06:58.573-07:00A mere Bagatelle<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Έσυρε πάλι εκείνες τις μπορντό αρβύλες μέχρι την στάση. Θα ερχόταν το λεωφορείο άραγε στην ώρα του? Έβγαλε να βάλει το κραγιόν της. Μπορντό κι αυτό για να ταιριάζει με τις αρβύλες, της άρεσε αυτό. Άναψε το τσιγάρο της και πασαλείφτηκε με το κραγιόν "Γαμώ το" ψιθύρισε. Πήρε το λεωφορείο για Πειραιά, σχεδόν άδειο. 12 Αυγούστου ήταν, δεν είχε μείνει καθόλου κόσμος στην Αθήνα.<br />
Μπήκε τρέχοντας στο τρένο. Κάθισε και έβγαλε το βιβλίο της. Το αγόρασε πριν τρεις μέρες και σχεδόν το τελείωνε. Έφτασε γρήγορα στην Ομόνοια. Περπάτησε την Πατησίων και έφτασε στην Κάνιγγος, Θεμιστοκλέους και μετά Μεσολογγίου.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ένας καφές και έντεκα τσιγάρα μετά και σκεφτόταν να ξεκινήσει πάλι συνεδρίες. "Δεν αντέχω άλλο σου λέω" είπε "Πότε θα φύγω, να μην έχω ανάγκη κανέναν;". Από μέσα της έκλαιγε. Σαν να αισθάνθηκε ότι δε θα έφευγε ποτέ. </div>
<div style="text-align: justify;">
Πήρε τον δρόμο του γυρισμού, πάλι τρένο, πάλι λεωφορείο, πάλι πίσω. Εκεί που δεν ήθελε να γυρίσει. Εκεί που πέρασε ένα μαρτυρικό βράδυ-και καθόλου δεν της άξιζε αυτό-αλλά είχε κακό προαίσθημα όλη μέρα. Η ανάσα βαριά και τα δάκρυα ποτάμι. Να δεις που αύριο θα είναι χειρότερα τα πράγματα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-21081282109360060732014-06-17T16:58:00.000-07:002014-06-17T16:58:14.185-07:00Η ματαιότητα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Τι θα μείνει λοιπόν από αυτήν την ρημαγμένη γενιά;<br />
Για να μείνει κάτι θα πρέπει να υπήρξε πρώτα.<br />
<br />
Πασχίζουν για την επιβίωση. Με νύχια και με δόντια.<br />
Ουρλιάζουν-όπως γαβγίζει ένα σκυλί τα μεσάνυχτα.<br />
Οι φωνές ένα σύννεφο που ακολουθεί τον καθένα.<br />
Δε το παρατηρεί κανείς όμως. Είναι εκεί, υπάρχει.<br />
Αλλά για να το δουν πρέπει να τους το δείξουν.<br />
<br />
Τι θα απομείνει από αυτούς;<br />
Γυμνά κόκαλα και μετά στάχτη.<br />
Και όλος αυτός ο σπαραγμός για μια καλύτερη ζωή.<br />
Μια ζωή που δε θα έχουν ίσως και ποτέ.<br />
<br />
Σε κάθε ανάσα η αποσύνθεση.<br />
Η ματαιότητα. </div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-21867983182344691322013-09-30T15:37:00.003-07:002013-09-30T15:37:46.835-07:00Ιούλιος '13<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Κάθε φορά που ανεβαίνω τις σκάλες τον βλέπω εκεί. Να στέκει ιδρωμένος και κουρασμένος κάτω από τον καυτό, ανυπόφορο ήλιο της Αθήνας.<br />
Μπορώ και καταλαβαίνω πόσο υποφέρει όταν βρίσκεται κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο.<br />
Τον τυφλώνει και αναγκάζεται να έχει μισόκλειστα τα πανέμορφα, μεγάλα του μάτια.<br />
<br />
Μια ζεστή αγκαλιά τον Ιούλιο. Γιατί κανείς δεν την αναζητά; Δεν την έχει βρει κανείς ποτέ. Αν την είχαν βρει και ήξεραν πως είναι, όλοι θα την αναζητούσαν.<br />
<br />
Εκείνος μου έκανε ένα δώρο. Ναι, εκείνος που λέγεται ότι ποτέ του δεν αγάπησε.<br />
Αν τον ήξεραν καλύτερα όμως, όλοι θα μπορούσαν να καταλάβουν ότι έχει πονέσει πολύ.<br />
Ότι ο έρωτας τον χτύπησε απανωτά με τα δυνατά του χέρια, μέχρι που κύλησαν εκατομμύρια δάκρυα από τα μάτια του.<br />
Ανέφερα πόσο πολύ όμορφα ήταν αυτά τα μάτια;<br />
<br />
Ανακάλυψα την ζεστή αγκαλιά του Ιουλίου. Είναι το δώρο μου.<br />
Δυο καυτά χέρια περιτριγυρίστηκαν στη μέση μου.<br />
Το ιδρωμένο σώμα κόλλησε πάνω μου.<br />
Η ζεστή ανάσα φύσαγε το στήθος μου.<br />
<br />
Ώσπου τα δυο σώματα έλιωσαν.<br />
Και οι δυο σπασμένες καρδιές, έγιναν μία.<br />
Και χτύπαγε μόνο για την δική μας αγάπη.<br />
<br />
Κάθε φορά που ανεβαίνω τις σκάλες τον βλέπω εκεί. Να στέκει ιδρωμένος και κουρασμένος κάτω από τον καυτό, ανυπόφορο ήλιο της Αθήνας.<br />
Κι αμέσως τρέχω στην ζεστή του αγκαλιά, που μας καίει και τους δυο μαζί.</div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-67736259911165559902013-04-01T16:10:00.002-07:002013-04-01T18:21:48.737-07:00Oh no, not again<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Σημερα καθισα απεναντι απο το σπιτι σου.<br />
Περιμενα να βγεις στο μπαλκονι, να με δεις, να με φωναξεις πανω.<br />
Εγω τυχαια βρεθηκα εκει θα σου πω.<br />
Δεν ξερω που ειναι το νεο σου σπιτι.<br />
<br />
Αναρωτιεμαι πως μπορει να μοιαζει. Να ναι γκρι; Ναι μαλλον. Οχι βασικα ασπρο.<br />
Να ειναι ακαταστατο; Με σκουπιδια για στολιδια; Μ αρεσει εμενα.<br />
<br />
Περιμενα να μου φωναξεις τον οροφο, για να ανεβω.<br />
Θα σου ελεγα οτι μ αρεσει πολυ να μυριζω τα νυχτολουλουδα τωρα που ανθισανε στην γειτονια σου. Η μηπως ειναι οι νερατζιες; Οι νερατζιες ειναι χαζη. Δεν υπαρχουν πορτοκαλιες στη γειτονια του, ουτε νυχτολουλουδα.<br />
<br />
Περιμενα ενω καπνιζα ενα ακομη τσιγαρο.<br />
Σιγοτραγουδωντας καποιους στιχους.<br />
Ashes to ashes, funk to funky...hitting an all-time low<br />
<br />
Δεν φανηκες γαμωτο. Μαλλον αυτην την ζεστη μερα εσυ κρυωνες και δεν βγηκες να μυρισεις τις νερατζιες. Μαλλον δεν ησουν καν σπιτι. Φως δεν υπηρχε πουθενα. Αλλα απο την αλλη σ αρεσει το σκοταδι.<br />
<br />
Εφυγα.<br />
Πηρα το τρενο.<br />
Εφτασα σπιτι τραγουδωντας.<br />
<span style="background-color: white; font-family: Georgia, 'Times New Roman', Times, serif; font-size: 14px; line-height: 21.328125px;">I'm stuck with a valuable friend</span></div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-84738007377169925162013-03-25T17:13:00.003-07:002013-03-25T17:13:40.059-07:00Κυριακατικο πρωινο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η σκια των ματιων μου να μεινει στο στηθος σου.<br />
<br />
Να δω τα ματια μου μουτζουρωμενα.<br />
<br />
Κοκκινα χειλη κατω απο τις μουτζουρες στο στηθος σου.<br />
Να ειχες, λεει, μια βασιλισσα αγκαλια ολο το βραδυ.<br />
<br />
Το πρωινο φως που μπαινει απο τα κλειστα πατζουρια<br />
να φωτιζει το κουτελο σου.<br />
Το οποιο θα στολιζει μια τουφα μαλλιων ατσουμπαλα.<br />
<br />
Ενα πρωινο στιγμιαιο φιλι.<br />
-Μυριζουν περιεργα τα στοματα το πρωι-<br />
<br />
Να φυγει, λεει, τρεχοντας.<br />
Ο χρονος την κυνηγαει.<br />
Και εκεινος σαν μια σκια να φευγει. Σαν την σκια των ματιων μου.<br />
Στο στηθος σου.<br />
<br />
ντρεπεται πολυ.<br />
<br /></div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-33244892032503640472013-03-11T16:04:00.003-07:002013-03-11T16:04:49.070-07:0020<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ενας χρονος ακομα.<br />
<div>
Ενα βημα πιο κοντα στον θανατο.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Μεγαλωνω.</div>
<div>
Οπως ενα φρουτο.</div>
<div>
Οπως ενα εντομο.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Μια γλυκια μελαγχολια με εχει τυλιξει σημερα.</div>
<div>
Ποτε δεν αισθανομουν ετσι στα γενεθλια μου.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Η πανεμορφη Anja μου κραταει συντροφια αυτην την νυχτα.</div>
<div>
Η μικρη Anja με το πιανο της και τις κρυφες της μελωδιες.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Αυτην την νυχτα το δωματιο ειναι αδειο.</div>
<div>
Και ισως να αδειασε για λιγο η ψυχη μου.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Μια απουσια με ποναει.</div>
<div>
Ισως να μην ειναι μονο μια.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Anja, τι λες;</div>
</div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-84617966126512470782013-02-18T05:59:00.000-08:002013-02-18T05:59:24.351-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Πολυ μαυριλα ρε γαμωτο.<br />
Ειναι βεβαια που πεθανε και η γιαγια, αλλα νταξει αυτη εφυγε ξεκουραστηκε.<br />
<br />
Εμεις να δουμε τι θα κανουμε σε αυτην την κολαση που εχουμε ονομασει γη/ζωη.<br />
Κακα τα ψεμματα δεν μπορω να χωνεψω οτι η Σεβινα εχει φυγει. Ειναι η μονη που με καταλαβαινει, η μονη με την οποια ταιριαζω τοσο.<br />
<br />
Ολο μπλεγμενες καταστασεις, τιποτα ξεκαθαρο.<br />
Κι αυτο το μυαλο δε σταματαει να κανει σεναρια.<br />
Δε σταματαει να με βασανιζει.<br />
<br />
Αμαν πια</div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-10317136576633138532013-02-11T12:27:00.000-08:002013-02-11T12:28:13.419-08:00τελεία <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
μα ειμαι μονη μου<br />
και μονη μου θρηνω<br />
<br />
το πενθος μου μεγαλο<br />
και κανεις δεν ειναι εδω για να το πω<br />
<br />
το δακρυ μου καυτο<br />
για ολο αυτον τον κοσμο<br />
<br />
μα κανεις δεν ξερει πως θρηνω<br />
<br />
πως πονω</div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-36720162448658149392013-01-08T15:44:00.000-08:002013-01-13T12:10:01.691-08:00"Να νιωσεις"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ανατριχιασα.<br />
Ενιωσα τα χερια σου να χαιδευουν τα ποδια μου.<br />
Ενιωσα τα χειλη σου πανω στα δικα μου.<br />
Ειδα τα ματια σου να με γδυνουν.<br />
Τα δοντια σου να λαμπουν καθως μου χαμογελαγες.<br />
<br />
Αυτα τα απαλα σου χερια.<br />
Το χρυσαφι σου προσωπο.<br />
<br />
Θελω με ενα σου χαδι να νιωσω την αγαπη.<br />
Να αδειασει το μυαλο σου.<br />
Να βλεπεις μονο εμενα.<br />
<br />
Τα καυτα σου δακρυα<br />
να πεφτουν στο δικο μου δερμα<br />
και να το καινε σαν να ειναι απο<br />
οξυ.<br />
<br />
Να μεινει η αγαπη σου χαραγμενη για παντα.<br />
<br /></div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-13992869550423439012012-12-19T15:51:00.002-08:002012-12-19T15:51:23.645-08:00Well I’m not worried about what you think<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Γενικα εχω μαθει πλεον να αγνοω τον κοσμο που με ενοχλει και να γελαω με αυτα που πλασαρουν για αποψεις τους.<br />
Δεν γινεται ομως να μην σε εξοργιζουν.<br />
Ολον αυτον τον καιρο εχω παρατηρησει πολλα πραγματα που με κανουν να θελω να βαρεσω το κεφαλι μου στο τραπεζι, απλα ειπα να το αφησω και να μην δωσω σημασια.<br />
Ελα ομως που η υπομονη εξαντλειται, οπως οταν ενα ποτηρι παραγεμιζεται με νερο και χυνεται.<br />
<br />
Κανονικα πλεον δε θα εδινα σημασια σε τιποτα.<br />
Κανονικα δε θα εγραφα αυτο εδω το κειμενο.<br />
<br />
Ελα ομως που αυτο με τρωει.<br />
Και το κακο ειναι οτι δεν ξερω απο που να αρχισω.<br />
<br />
Γενικα με ενοχλει οταν ο κοσμος το παιζει ανοιχτομυαλος, πολυ μπροστα, προχωου ρε παιδι μου.<br />
Ανωτερος και σκεπτομενος ανθρωπος, με γνωσεις και μαλακιες.<br />
Οταν βγαζεις ολα σου τα κομπλεξ πανω σε ανθρωπους που ουτε καν δεν εχεις γνωρισει, οταν η ελλειψη επιχειρηματων σε κανει να μειωνεις τον αλλον με τον χειροτερο τροπο, το να τον μειωνεις για θεματα ασχετα απο το θεμα που διαφωνειτε, τοτε εισαι απλα ενα κλειστομυαλο και καθολου καλλιεργημενο η μορφωμενο ατομο. Σε λεω απλα ανικανο στο να μπορεσεις να σκεφτεις.<br />
<br />
Επομενο.<br />
<br />
Δεν εχει σημασια που εχεις γνωρισει εναν ανθρωπο, σε μαγαζι η σε μια πλατεια.<br />
Το ατομο Χ ετυχε να βρισκεται στο συγκεκριμενο χωρο. Τον γνωρισες, τον συμπαθησες και γαμω τα παιδια ο Χ.<br />
Αυτο δεν σημαινει απαραιτητα οτι τον κανει καλο επειδη τον γνωρισες στο σημειο Ψ.<br />
Απλα τον πετυχες σε αυτο το σημειο.<br />
Θα μπορουσες να τον ειχες γνωρισει στο σημειο Υ και να ειχες ενθουσιαστει το ιδιο.<br />
Αυτο που θελω να πω ειναι οτι οταν εισαι προκατειλημμενος για τους ανθρωπους ενος μερους ποτε δεν θα τους γνωρισεις. Δηλαδη αν εμενα δε μ αρεσει ενα Χ μαγαζι και μ αρεσει να αραζω στο λιμανι του Πειραια-αν δεν τιμησεις το σπιτι σου θα πεσει να σε πλακωσει-δε θα γνωρισω τα ατομα που πανε εκει. Αν ομως τυχει να γνωρισω ενα ατομο στο λιμανι και πω και γαμω τα παιδια ο οποιος παει στο Χ μαγαζι τοτε πρεπει να παρεις ενα ψαρι και να μου ριξεις μια χαστουκα γιατι αν γνωριζα το ιδιο ατομο στο Χ μαγαζι θα ελεγα τι μαλακας.<br />
Το μερος δεν κανει τον ανθρωπο.<br />
<br />
Η επισης μπορει να αμφισβητεις τον αλλον επειδη δεν τον βλεπεις στο ταδε μαγαζι που πρεσβευει κατι, αρα να λες δεν ειναι τρου.<br />
Αν το Χ μαγαζι ομως εχει 20 ευρω εισοδο;<br />
Τι σε κανει να πιστευεις οτι ο αλλος δεν ερχεται επειδη δεν γουσταρει η επειδη δεν ειναι "γνησιος", μπορει απλα να μην εχει μια.<br />
<br />
Επομενο.<br />
<br />
Με ενοχλουν ο τυπος-ιστοριας.<br />
Ναι καλα καταλαβες, αυτος που το παιζει παλια καραβανα.<br />
Αυτος που ερχοτανε οταν πηγαινες.<br />
Αυτος που το εκανε πρωτος απο εσενα.<br />
Λες και αυτο τον κανει ανωτερο.<br />
Απλα ειναι θεμα χρονου. Πως αλλιως να σε πεισω ηλιθιε;<br />
<br />
Βεβαια εσας μπορει να σας ενοχλει ο εαυτος μου αλλα δε με νοιαζει καθολου ομως.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/bmhqT8NyRqs?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
</div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-14565016610288169292012-11-18T15:45:00.001-08:002012-11-18T15:45:31.224-08:00 behind my eyes<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ενα ζευγαρι ματια<div>
<br /></div>
<div>
καφε με πρασινο</div>
<div>
και χρυσαφι</div>
<div>
<br /></div>
<div>
πανω και κατω υψωνονται</div>
<div>
κονταρια</div>
<div>
αγκαθια μαυρα</div>
<div>
βλεφαρα</div>
<div>
<br /></div>
<div>
γυρω γυρω</div>
<div>
μαυροι κυκλοι θαρρω</div>
<div>
<br /></div>
<div>
μουτζουρωμενα ματια</div>
<div>
με μαυρες μπογιες</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ειναι φουρτουνιασμενα χωρις λογο</div>
<div>
και επειδη τα κυματα δεν ξεσπανε</div>
<div>
τα ματια αυτα θολωνουν</div>
<div>
<br /></div>
<div>
θολωνουν και μπερδευουν </div>
<div>
τις μορφες που βλεπουν</div>
<div>
<br /></div>
<div>
και αντι για κοσμο αγνωστο</div>
<div>
βλεπω παντα εσενα</div>
</div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-6243657757841291372012-11-11T07:09:00.003-08:002012-11-11T07:09:49.200-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
τζιζουζ κραιστ<br />
ο χριστος και η μανα του<br />
ελα παναγια μου<br />
<br />
πωπωωω</div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-88388555501590934522012-11-07T15:40:00.000-08:002012-11-07T15:40:02.088-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ειναι κατι μερες που με πιανει μια συνασθηματικη αναταραχη<br />
οπως σημερα.<br />
θελω να βγω εξω και να τραγουδαω<br />
να χορευω και να μεθαω<br />
να μιλαω με ολους<br />
και να γελαω.<br />
<br />
ειναι σαν καποιος να μου κανει μια ενεση με ενεργητικοτητα και<br />
χαρα.<br />
<br />
αυτο ειναι καλο<br />
<br />
αλλα οταν η επιδραση του φαρμακου αυτου<br />
-διοτι φαρμακο το ονομαζω-<br />
φυγει;<br />
<br />
τι θα γινει;<br />
τι θα μεινει;</div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-23773601074603881652012-11-06T15:17:00.000-08:002012-11-06T15:17:46.455-08:00Lucky 13<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μερικοι ανθρωποι ειναι γεννημενοι για να υποφερουν.<br />
Μερικοι ανθρωποι ειναι γεννημενοι για να περνανε καλα.<br />
<br />
α)Ειναι θεμα τυχης.<br />
<br />
Εγω πιστευω οτι ειναι θεμα τυχης.<br />
Μπορει να λενε οτι αυτοι που πιστευουν στην τυχη<br />
ειναι αυτοι που ειναι ανικανοι στο να αντιληφθουν<br />
τον φυσικο νομο των πιθανοτητων ως μια ιδιοτητα<br />
του συμπαντος.<br />
Δε με ενδιαφερει.<br />
Εγω δεν πιστευω ουτε σε λαγοποδαρα, ουτε σε<br />
τυχερα βρακια.<br />
Απλα καποιοι ανθρωποι εχουν τυχη, με εναν δικο μου<br />
ορισμο δηλαδη, το συμπαν τους ευνοει, μια δυναμη<br />
τους βοηθαει, εχουν τον Θεο στο πλαι τους και δεν ξερω εγω τι<br />
κ.ο.κ<br />
<br />
β)Ειναι θεμα επιλογης.<br />
<br />
Εκτος απο θεμα τυχης πολλα πραγματα ειναι<br />
και θεμα επιλογης.<br />
Η καθε επιλογη εχει και καποια συνεπεια, η οποια μπορει να ειναι<br />
ειτε θετικη ειτε αρνητικη, αυτο εχει να κανει με την<br />
πραξη η οποια εγινε.<br />
Αλλα πρεπει να εχεις και λιγη τυχη.<br />
<br />
Μια στατιστικη λεει οτι αν καποιος πιστευει οτι ειναι γκαντεμης<br />
εχει περισσοτερες πιθανοτητες να αποτυχει σε ενα συγκεκριμενο<br />
πραγμα απο αυτον που πιστευει οτι ειναι τυχερος.<br />
Γιατι αυτος που πιστευει οτι δεν εχει τυχη<br />
δεν θα προσπαθησει οσο καποιος που πιστευει οτι εχει<br />
και ετσι τα αποτελεσματα δε θα τον ευνοησουν.<br />
<br />
Σωστη, ξεσωστη η στατιστικη εχει καποια βαση.<br />
Δηλαδη με το να λεω οτι φταιει η γκαντεμια μου<br />
που δεν εγινε το ταδε η που μου ετυχε το χ/ψ πραγμα<br />
ειναι λαθος.<br />
Σε καποιες περιπτωσεις δεν εχω προσπαθησει εγω αρκετα<br />
σε καποιες αλλες ηταν οντως θεμα τυχης.<br />
<br />
Το θεμα ειναι οτι μερικα πραγματα δε θα τα εχεις ποτε<br />
και πως εχω να κανω μια εργασια 3000 λεξεων και δεν την εχω αρχισει καν.<br />
Και η τυχη δε θα με βοηθησει καθολου.<br />
Ειμαι μονη μου σ αυτο.<br />
<br />
-Και επισης πρεπει να εχω ξαναμιλησει για την τυχη σε παλιο ποστ-<br />
<br /></div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-90104824965856317872012-11-02T14:39:00.000-07:002012-11-02T14:39:14.783-07:00Όταν η απουσία δε σου χτυπά την πόρτα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i>Ερήμωσε το σπίτι σου καρδιά μου.</i><br />
<i>Έφυγες και η νύχτα δε φεύγει πια.</i><br />
<i>Τα φώτα στο σαλόνι δεν ανάβουν.</i><br />
<i><br /></i>
<i>Καρδιά μου είσαι μονάχος εκεί.</i><br />
<i>Και εγώ βλέπω τη σκιά σου </i><br />
<i>να με φωνάζει σαν και πριν.</i><br />
<i><br /></i>
<i>Τα λουλούδια μαράθηκαν ψυχή μου.</i><br />
<i>Λείπεις. Το νερό τους.</i><br />
<i>Μαράθηκαν ψυχή μου ακούς;</i><br />
<i><br /></i>
<i>(Όπως και η μικρή μου η καρδιά)</i></div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-53347880134960196732012-11-01T10:27:00.000-07:002012-11-01T10:27:53.644-07:00Hapiness is fragile<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Godless soul.<br />
Ηταν αρκετο ενα αγγιγμα της χορδης για να με κανει να δακρυσω.<br />
Δακρυ ευτυχιας.<br />
Γιατι ακουγα την αγγελικη φωνη του Garce.<br />
Γιατι οι μελωδιες των Sad Lovers and Giants γαληνευουν την ψυχη μου.<br />
Γιατι το σαξοφωνο μου μιλαγε.<br />
<br />
Τι πιο ομορφο απο το να βλεπεις μια μπαντα που εχει τοσα χρονια στην πλατη της<br />
να παιζει μπροστα σου.<br />
Με καθαρη φωνη, καθαρο ηχο, σαν να εισαι 20 χρονια πισω.<br />
<br />
Μονος σου απολαμβανεις καλυτερα μια τετοιου ειδους συναυλια.<br />
Μαλλον για καλο δεν μπορεσε κανενας να ερθει.<br />
<br />
Η ωρα περνουσε και δεν μπορουσες να πιστεψεις στα ματια σου.<br />
Δεν γινεται μια τετοια φωνη να διατηρειται τοσο καλα.<br />
Δεν γινεται.<br />
<br />
Το χιουμορ τους, τα λογια τους, η μουσικες τους, ο εξαλλος χορος του Garce και η καλοσυνη τους ηταν ενα πραγμα που δεν εχω ξαναδει σε συναυλια.<br />
<br />
Σε καποια στιγμη μοιραζαν τις μπυρες τους που τους ειχαν μεινει.<br />
Δεν ξερω τι να αλλο να πω, απλα δεν υπηρχαν λογια.<br />
<br /></div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3921544246827186172.post-80813801839759469122012-10-21T15:51:00.000-07:002012-10-21T15:53:35.711-07:00Το φαρμακο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i>Πλάσμα της φύσης που φοβάσαι το γήρας </i><br />
<div>
<i>Είσαι.</i></div>
<div>
<i>Τρέμεις σαν βλέπεις το τσαλακωμένο σου πρόσωπο.</i></div>
<div>
<i>Τα μάτια μίκρυναν.</i></div>
<div>
<i>Το στόμα γραμμή.</i></div>
<div>
<i>Ζάρες παντού που δε θέλεις να δεις.</i></div>
<div>
<i>"Το γήρασμα του σώματος και της μορφής μου είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι"</i></div>
<div>
<i>λες, όπως ο Ιάσονας του Καβάφη.</i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i>Και σαν πιοτό της νιότης εγώ</i></div>
<div>
<i>χαίρεσαι να με βλέπεις.</i></div>
<div>
<i>Κλεισμένη σε μια στενή φιάλη.</i></div>
<div>
<i>Το φάρμακο που σε κρατάει για λίγο νέο.</i></div>
<div>
<i>Αυτό που νέο θες να σε κάνει.</i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i>Πίνεις σιγά σιγά απ το μπουκάλι</i></div>
<div>
<i>γλύφεις τα χείλη τα πικραμένα.</i></div>
<div>
<i>Είμαι γλυκό πιοτό της νιότης που μαζί μου γίνεσαι ένα.</i></div>
<div>
<i>Το γήρας σταματάω, μα δεν το προσπερνάω.</i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i>και η φιάλη όλο και αδειάζει</i></div>
<div>
<i>μα δε θα ξαναγεμίσει </i><br />
<i><br /></i></div>
<div>
<i>και η νεότητα η δικιά μου </i></div>
<div>
<i>κάηκε και έφυγε μακριά μου.</i></div>
</div>
All you need is blood!http://www.blogger.com/profile/17175638576273277898noreply@blogger.com0