Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2015

In this world you won´t get missed

      Η απογοήτευση με πνίγει. Πλέον είναι γνωστό ποιοι είναι αυτοί που αξίζουν και ποιοι όχι. Αυτοί που αξίζουν την αγάπη μου, την προσοχή μου, την υπομονή μου και τον σεβασμό μου. Αυτούς που δεν αντέχω περισσότερο απ' όλους είναι τους δειλούς. Αυτοί που προτιμούν να μην σου ξαναμιλήσουν από το να κάτσουν να σου εξηγήσουν τι τους ενοχλεί.
      Και όσες ευκαιρίες τους δώσεις για να επανορθώσουν θα κάνουν πάλι το ίδιο. Θα σε προδώσουν με τον ίδιο απαίσιο τρόπο και μετά από χρόνια θα έρθουν να σου πουν πόσο αναπολούν το ένδοξο παρελθόν. Θα απαξιώσουν τα συναισθήματα σου και θα σε αφήσουν πάλι να αναρωτιέσαι τι φταίει. Και όλα αυτά γιατί "δε θέλουν φασαρίες", "οι εντάσεις δεν είναι γι αυτούς". Και όλα αυτά γιατί είναι δειλοί. Δεν έχουν κότσια, αρχίδια πως το λένε.
      Τους λυπάμαι. Τους λυπάμαι γιατί τους έδωσα αξία, επένδυσα συναισθήματα και χρόνο σε αυτούς και δεν το εκτίμησαν καν. Δεν μπορούσαν να έρθουν να σου πουν ότι δεν γουστάρουν τα μούτρα σου και πως τους ενοχλεί η αγάπη σου. Άβουλα ανθρωπάκια που ο ένας ενστερνίζεται την άποψη του άλλου αντί να κάνουν μια συζήτηση για να δούνε πραγματικά φταίει.
      Ξέρετε κάτι; Δεν χρειάζομαι πλέον καμία εξήγηση. Κατάλαβα, έστω και αργά, τι μικρόψυχοι άνθρωποι είστε, γι' αυτό αξίζετε ο ένας τον άλλον. Κατάλαβα ότι όλα αυτά τα λόγια ήταν της στιγμής, πως εγώ ήμουν σημαντική μόνο όταν βαριόσασταν ο ένας τον άλλον.
      Εγώ λοιπόν δεν δίνω άλλες ευκαιρίες σε δειλούς. Το ξέρω πως το διαβάζετε αυτή τη στιγμή και γελάτε, γι' αυτό θέλω να ξέρετε ότι εύχομαι να μην σας ξαναδώ ποτέ στην ζωή μου, να εξαφανιστείτε στην τρύπα σας σαν τα ποντίκια.

Οι στίχοι αποκλειστικά για εσάς!! ;)