Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Η μασκα που φοραει

Αυτη η πολη.  Δεν τον χωραει αλλο. Τον απωθει και τον ελκυει.
Θελει να φυγει αλλα μπορει και οχι.

Ολοι οσοι τον ενδιαφερουν εφυγαν.
Οι φιλοι του, η κοπελα του.

Πλεον δεν κοιταει τους ανθρωπους με το ιδιο ενδιαφερον.
Τους κοιταει μονο και μονο για να μαντευει τις κακες τους πραξεις.

Κρυβεται πισω απο τη μασκα του.
Οι κοπελες δεν τον θελουν.
Ουτε ο Θεος. Ουτε η τυχη.

"Ειναι καλη η Αθηνα, μονο οταν φευγεις απο αυτην 
για μερικες μερες" ετσι λεει.
Να δουμε τι θα κανει οταν δε θα μπορει να ταξιδευει.

Ολα τον διωχνουν. Δεν εχει και πολλα εδω.
Απο τη μια δε θελει να μεινει, απο την αλλη του αρεσει 
αυτη η αποσυνθεση, αυτη η σαπιλα του πεζοδρομιου,
η βρωμα της πλατειας Εξαρχειων 
και οι κακοι ανθρωποι.

Αν δεν του αρεσαν θα τους ειχε σκοτωσει με τα ιδια του τα χερια.
Με τα δοντια του θα εσκιζε τις φωνητικες τους χορδες για να μην ξαναπουν αλλα ψεμματα.
Με τα ποδια του θα τσακιζε το μυαλο τους
γιατι δεν αξιζουν να σκεφτονται αυτες τις μαλακιες, οπως λεει εκεινος.

Αλλα μετα τα ξεχναει ολα και χαμογελαει με τους ιδιους ανθρωπους.
Με αυτους που θελει να σκοτωσει.
Χαμογελαει γιατι μια μερα θα πεταξει αυτη τη μασκα την οποια ολο αναφερει στα γραπτα του.
Και θα βγει αυτη απο μεσα του.

Ποτε ομως;

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

A strange day

Παντα εμπιστευομουν τους ανθρωπους και παντα θα τους εμπιστευομαι γιατι ετσι ειμαι.
Οσες φορες και αν με ριξουν κατω εγω θα σηκωθω.
Οσες φορες και αν τους δω να κυλανε μεσα στο βουρκο θα τους δωσω το χερι μου οτι κι αν μου εχουν κανει-το αν θα το πιασουν ειναι δικο τους θεμα-
Ποτε δε θα χασω την πιστη μου στους ανθρωπους κι ας με απογοητευουν συνεχως.

Ειναι κριμα.
Ειναι πολυ κριμα να βαζεις ολους τους ανθρωπους σε ενα τσουβαλι μονο και μονο επειδη σε εχουν απογοητευσει καποια ατομα.
Απλα ξερεις, καθε φορα που ξαναγινεται αυτο, καθε φορα που σε χτυπανε κι εσυ δεν κανεις τιποτα, πονας ακομα πιο πολυ, γιατι παθαινεις αλλα δε μαθαινεις.
Απλα τα τειχη που υψωνεις δεν μπορουν να ειναι τα ιδια σε καθε ανθρωπο.

Μπορεις να με πεις αφελη.
Δε με πειραζει.

Απλα μ αρεσει να αγαπαω τους αλλους, και αυτο ειναι το προβλημα.
Οτι οι αλλοι δε θελουν αγαπη.

Και ειναι αδικο και ειναι κριμα.

Μια μερα θα τα παρατησω ολα μα ολα και θα φυγω μονη μου στη Γερμανια.
Να μενω στους δρομους και στα σπιτια πανκιδων που δεν γνωριζω.
Να συναντιεμαι με αγνωστους και να με κυνηγανε τρελοι.

Βασικα μπορω απλα να σταματησω να υπαρχω.
Γιατι να μην με καταλαβαινει κανεις
Ουτε καν οι λεξεις που γραφω δεν μπορουν να πουν τι αισθανομαι.

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

H ζωη

Ειμαι ερωτευμενη με τον δρομο.
Ειμαι ερωτευμενη με την Ακροπολη.
Ειμαι ερωτευμενη με τη μουσικη.
Ειμαι ερωτευμενη με τον χορο.
Ειμαι ερωτευμενη με τα βλεμματα.
Ειμαι ερωτευμενη με τα γυμνα σωματα.
Ειμαι ερωτευμενη με το σκοταδι.
Ειμαι ερωτευμενη με τον αερα.
Ειμαι ερωτευμενη με τη θαλασσα.
Ειμαι ερωτευμενη με τη ζωη.

Την λατρευω τη ζωη.

Τοσο μικρη.
Τοσο γλυκεια.
Τοσο πικρη.
Τοσο λαμπερη.
Τοσο απλη.
Τοσο ωραια.
Τοσο ανεξελεγκτη.

Ειναι ολα χαρα.
Ειναι ολα φως.
Ειναι ολα πονος.
Ειναι ολα χορος.

Και τωρα φωναξε ποσο αγαπας τη ζωη.
Και πες παρακαλω.
Και εκτιμησε την.

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

Παντα παταω το "Νεα αναρτηση" και παντω γραφω μια φραση πολλες φορες και τιποτα και μετα το κλεινω.
Δεν ξερω γιατι δεν μπορω να γραψω.
Ισως πρεπει να πονεσω ξανα για να βγει κατι καλο.
Γιατι παντα απο τον πονο βγαινουν τα καλυτερα πραγματα.
πφφ

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Dry the tears from your eyes, lets don't let a good thing die.

Εχει περασει ηδη μια βδομαδα αφοτου γυρισα απο τις καλοκαιρινες μου διακοπες.

Ειπα λοιπον να ξαναπροσαρμοστω στους ρυθμους της Αθηνας και μετα να σας αφηγηθω πως περασα (δηλαδη να γραψω παλι σκορπιες λεξεις που εσεις δε θα πιασετε, και λογικο μου φαινεται)

Πραγματα που δεν θα ξεχασω ποτε:
  • Που πας καραβακι; Στα τσακιδια.
  • Την υπερτατη λεμονοπιτα.
  • Την ομαδα Α. (Αρχιτεκτονας και Αντωνης Κανακης)
  • Το paduk και την bella.
  • Την παρα πολυ καυτη αμμο.
  • Την υπεροχη θαλασσα.
  • Το ωτοστοπ με την καροτσα.
  • Τον "ωραιο χερια" που παντα εμφανιζοταν μπροστα μου.
  • Την σαλατα με το κριθαρι απαπαπα.
  • Τους χορους που ριξαμε στο μυλο και στις μαντρες.
  • Im gonna send him to outer space to find another race.
  • Μια μικροπαντρεμμενη κορη ξανθη-the passion of lovers is for death said she
  • Την σαγιοναρααα... (ντουυυφ)
  • Μα ειναι κριμα.
  • Σεβινα θελω να μιλησω στον εβρο-σκασεεεεε.
  • Τις τσιμπλιτσες.
  • Το στριτ πανκ.
  • Το μπαφαλο κλαμπ.
  • Τον ουρανο.
  • Την ορειβασια και τη σαβουρα στην κατηφορα.
  • Το σπασμενο νυχι στην Καταλειματσα.
  • Τον μπαστάρδο.
  • Κρατας κρυμμενα μυστικα και ντοκουμεντα.
  • Τον Ερμη να διαβαζει κοσμοπολιταν.
  • Τον επαφη.
  • Το κλαμμα με μια μπυρα στο χερι και ενα κομπολοι.
  • Τον γειτονα τον Μητσο και τον γειτωνα τον Γιωργο.
  • Τον συζηγο μου τον Γιαννη.
  • Τους κωστακης.
  • Λεφη φυγε κανουν την ιερη πραξη.
  • Τα οτι να ναι τσιγαρα.
  • Ειμαι bisexual απο τα 18 μου γι αυτο ακουω και cure.
  • Τα νησιοντελικ.
  • Την ελευθερια.
  • Το πιο χαλαρα κι απο Σαλονικη.
  • Τον υπεροχο Γιαννη γειτονα.
  • Αυτες ακουνε πανκ.
  • Το υπεροχο τζιν ζακετακι-rip-
  • Λεσβιες λεσβιες στο ρουκουνααα.


Και πολλα πολλα αλλα πραμγατα που πραγματικα δεν μπορω να σκεφτω.
Χαιρομαι πραγματικα που γνωρισα ολους αυτους τους υπεροχους ανθρωπους.
Για μενα η Αναφη ειναι το πιο τελειο μερος στον κοσμο και μακαρι να μπορω να πηγαινω συνεχεια.

Και δεν μπορω να αντεξω την Αθηνα πια.