Να μπορουσα να σπασω τα πιατα, να σκισω τα σεντονια, να λερωσω τους τοιχους με μπογιες.
Να μπορουσα να βγω εξω και να βαλω φωτια εκει που θελω.
Κανεις να μην μπορει να με σταματησει.
Να σπαω τα παντα και να φωναζω.
Μονο που εσεις δε θα με ακουτε οπως παντα.
Να σε βρω κρυμμενο σε ενα δωματιο μισογκρεμισμενο να σε σηκωσω και να σε φιλησω.
Να κοκκινησουν τα χειλη σου.
Να θες οτι θελω.
Να σταματησει ο χρονος, εμεις ομως να κινουμαστε.
Οι σκιες μας να συμβαδιζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου