γιατι δε με νοιαζει

Ζω σε μια "ελευθερη" χωρα και εχω την "ελευθερια" της εκφρασης της αποψης μου και της φωνης μου επισης.
Κι ομως δεν μπορω να πω ολα οσα θελω δεν μπορω να γραψω αυτα που θελω.
Σαν να υπαρχει ενας αορατος διευθυντης και να με καταπιεζει.
Να καταπιεζει τις σκεψεις μου. Σαν να μου λεει, οχι δεν πρεπει να γραψεις αυτο και φτιαξε εκεινο το σημειο κλπ.

Να το παλι.

Απλα θελω να ειμαι ελευθερη στην σελιδα ΜΟΥ.
Να γραψω οτι μου αρεσει χωρις αναστολες.
Χωρις να με ενδιαφερει αν καποιος θα προσβληθει ή θα εχει αντιθετη αποψη απο τη δικια μου.

Αυτο το μπλογκ ειναι κατι δικο μου και θα γραφω για εμενα.
Θα γραφω για τη μουσικη, για τα ψυχολογικα μου, για τη χαρα μου, για τη λυπη μου, για τον ερωτα μου, για το ρατσισμο και για οτι θελω.

Και αμα δε σ αρεσει δε με νοιαζει.

Ημουν χωρις υπολογιστη για ενα μηνα σχεδον οποτε δε με νοιαζει δε με νοιαζει.