Θελω τοσο πολυ να βγω και να περασω καλα.
Εχει πολυ καιρο να γινει αυτο, βασικα απο τοτε στη Θεσ/νικη με το zombie riot/απολυτο κακο.
Ηταν τελεια, ηθελα λιγο περισσοτερο αλκοολ βεβαια αλλα περασε τοσο γρηγορα η ωρα που για ποτε βρεθηκαμε παλι στο τρενο ουτε που το καταλαβα.

Θελω να πιω, να μεθυσω πολυ, παρα πολυ.
Να γινω πιτα. Να χαζογελαω και να τραγουδαω ξενοιαστη.

Να παω σε ενα μερος που θελω, να μιλησω, να χορεψω.
Το θελω τοσο απεγνωσμενα.

Ειμαι λιγο χαμενη αυτο το διαστημα, καλα το καταλαβε εκεινη.
Ισως φταιει που περναει τοσο γρηγορα ο καιρος.
Νευριαζω αρκετα τωρα τελευταια. Αλλα δεν ειναι δικο μου το φταιξιμο.

Φαση ειναι κ αυτη θα περασει.
Και οπως παντα αυτη η αδρανεια με σκοτωνει.