Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Μεσα στου υπνου σου τη ζαλη προσπαθεις να βρεις ζωη.

Αυτες τις νυχτες τις μισεις.
Ολα αυτα που σε απασχολουν βραζουν.
Βραζουν και ξεχιλιζουν.
Και ετσι σε κλαματα ξεσπας και σε λυγμους και νομιζεις οτι θα πεθανεις κενος, χωρις να εχεις κατακτησει ολα αυτα που αναζητας.

Θες να πνιξεις τον πονο σου, θες να τον σκοτωσεις για να μην σε βασανιζει αλλο.
Αλλα δεν μπορεις, δεν ξερεις τον τροπο.
Υπαρχουν μονο οι αποτυχημενες αυτες προσπαθειες.
Και οταν προσπαθεις να κοιμηθεις ολα απο την αρχη αγριευουν.

Δεν ειναι απο τις νυχτες που θα βγεις, θα πιεις, θα ξεχαστεις.
Γιατι δεν μπορεις να ξεχασεις ποτε.
Γιατι οταν εχεις ενα βαρος στη ψυχη τιποτα δεν μπορει να σε κανει καλα.
Μονο εκεινα τα ονειρα που εχεις φτιαξει σαν ταινια μεσα στο μυαλο σου.
Μια ταινια που την βλεπεις καθε βραδυ ξανα και ξανα για να σε παρει ο υπνος χαρουμενο.
Για να δεις κι αλλα ονειρα που θα προσθεσεις σε αλλη ταινια.

Μαλλον γι αυτο εισαι τοσο μιζερος, γιατι ζεις με ονειρα και καταδικασμενες ελπιδες.
Γιατι ξεγελιεσαι.
Γιατι νομιζεις οτι θα ξυπνησεις και θα ειναι η πραγματικοτητα σαν την ταινια σου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου