Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

Things are easy

(Επιτελους σταθηκα τυχερη και ο διαλυμενος μου υπολογιστης ανοιξε.
Ετσι γραφω αυτο με μια ελπιδα να μην κλεισει την ωρα που γραφω)

Ειναι μεγαλη χαζομαρα να μην πιστευεις στον εαυτο σου.
Πραγματικα το λεω τωρα και σκεφτομαι οτι τοσα χρονια δεν ειχα ποτε πιστη σε εμενα.
Βλεπουμε ολοι τα αποτελεσματα.

Τωρα πια που ξερω τι αξιζω, που ξερω τι μπορω να κανω και που εχω αρχισει να πιστευω σε εμενα μπορω να πω οτι τα πραγματα πανε καλυτερα.
Πλεον ξερω οτι μπορω να κανω πολλα, να πραγματοποιησω τα ονειρα μου, χωρις να εχει σημασια ο χρονος.
Τωρα πια μπορω να ειμαι εγω και να μην ντρεπομαι.
Μπορω να να μην ειμαι συνεχεια λυπημενη, κι επισης καταφερα να σταματησω τα διαφανα κρινα.
(εστω και προσωρινα)

Απλα οταν γνωριζω ανθρωπους χωρις αυτοπεποιθηση και με μεγαλα κομπλεξ νευριαζω λιγο.
Ολοι αξιζουν, ολοι ειναι ομορφοι και ικανοι.
Το θεμα ειναι κατα ποσο πιστευεις στις δυναμεις σου και κατα ποσο εχεις ορεξη για να κανεις αυτα που θες. Τωρα αμα σου φαινεται καλη ιδεα το να κλαψουριζεις μια ζωη αντι να κανεις κατι για να εισαι καλα, τοτε καντο.

Τελος παντων δεν πιστευω οτι εχει καποιο νοημα αυτη η αναρτηση, αλλα ευχαριστω τους ανθρωπους που με κανανε να πιστεψω σε εμενα, που μαλλιασε η γλωσσα τους για να μου λενε ποσο λαθος ειμαι.

Αντε νυχτες.

2 σχόλια: