χρονος 1ος

Σε μια ωρα θα ειναι σαν να ακους ξανα του πυροβολισμους.
Ολη αυτη η μαυριλα και η διχονοια που περσυ ακριβως την ιδια μερα κυριευσαν τον τοπο αυτο θα επιστρεψουν.
Θα επιστρεψουν με την μασκα των αναμνησιων, που ποτε δεν εφυγαν, αλλα επαναπαυονταν κατω απο το χρονο.

Ο χρονος κυλαει σαν νερο. Ειναι ενα ποταμι που παρασερνει ολες τις κακες εμπειριες που εχεις περασει, ενα ποταμι που καθαριζει το μυαλο και την ψυχη σου. Ετσι γρηγορα οπως τρεχει το νερο ετσι ξεχνας και καποια πραγματα με τον καιρο. Μονο που αυτο δεν γινεται παντα.
Το ποταμι που λεγεται χρονος με τη ροη του φερνει τις αναμνησεις, τις παρασερνει και τις ξαναεμφανιζει σε εσενα. Γιατι το νερο δεν καταφερνει παντα να παρασυρει ολα τα συντριμμια της βουλιαγμενης βαρκας.
Ετσι οτι εχει μεινει σιγα σιγα ξαναερχεται στην επιφανεια.

Αυτες οι αναμνησεις σε κανουν να πονας, αλλα μεσα απο αυτες γινεσαι πιο δυνατος. Αναπλαθεται ο χαρακτηρας σου, γινεσαι διαφορετικος.

Το ποταμι το δικο μου δεν εχει πολυ νερο. Το κουφαρι αυτης της σαπιας βαρκας θα βρισκεται για παντα εκει να στοιχειωνει το ποταμι μου.
Απλα ειναι που εχω αποδεχτει την κατασταση αυτη και ζω μαζι της σαν να μην ειναι τιποτα ασυνηθιστο.


Να ειστε καλα εκει πανω.