Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Oh no, not again

Σημερα καθισα απεναντι απο το σπιτι σου.
Περιμενα να βγεις στο μπαλκονι, να με δεις, να με φωναξεις πανω.
Εγω τυχαια βρεθηκα εκει θα σου πω.
Δεν ξερω που ειναι το νεο σου σπιτι.

Αναρωτιεμαι πως μπορει να μοιαζει. Να ναι γκρι; Ναι μαλλον. Οχι βασικα ασπρο.
Να ειναι ακαταστατο; Με σκουπιδια για στολιδια; Μ αρεσει εμενα.

Περιμενα να μου φωναξεις τον οροφο, για να ανεβω.
Θα σου ελεγα οτι μ αρεσει πολυ να μυριζω τα νυχτολουλουδα τωρα που ανθισανε στην γειτονια σου. Η μηπως ειναι οι νερατζιες; Οι νερατζιες ειναι χαζη. Δεν υπαρχουν πορτοκαλιες στη γειτονια του, ουτε νυχτολουλουδα.

Περιμενα ενω καπνιζα ενα ακομη τσιγαρο.
Σιγοτραγουδωντας καποιους στιχους.
Ashes to ashes, funk to funky...hitting an all-time low

Δεν φανηκες γαμωτο. Μαλλον αυτην την ζεστη μερα εσυ κρυωνες και δεν βγηκες να μυρισεις τις νερατζιες. Μαλλον δεν ησουν καν σπιτι. Φως δεν υπηρχε πουθενα. Αλλα απο την αλλη σ αρεσει το σκοταδι.

Εφυγα.
Πηρα το τρενο.
Εφτασα σπιτι τραγουδωντας.
I'm stuck with a valuable friend