Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Παει ο παλιος ο χρονος

Αλλη μια χρονια περασε. Αλλη μια ερχεται. Λενε πως οτι κανεις την ωρα που αλλαζει η χρονια θα το κανεις για τον επομενο χρονο. Εγω υποτιθεται δηλαδη οτι θα ειμαι ολο το χρονο στο pc? Μαλακιες. Καθε Πρωτοχρονια μου φαινεται ιδια. Ποτε μου δεν βγηκα εξω την Πρωτοχρονια και δεν ντρεπομαι γι αυτο. Σιγα τα αβγα. Θα βγεις θα πληρωσεις τα διπλασια θα γινεις σαν σαρδελα απο τον πολυ κοσμο και θα γυρισεις πτωμα, χωμα, λιωμα, πιωμα (που λεω κι εγω). Σημερα θα εβγαινα ελα ομως που δεν εχει ηλεκτρικο-φαντασου ουτε ο ηλεκτρικος δεν θελει να βγω. Anyway. Τα εχω ξαναπερασει αυτα δεν ειναι τιποτα το κενουριο. Ετσι κι αλλιως αυτες τις μερες ειμαι συνεχεια στο δρομο. Συνομιλω με φιλους οι οποιοι ειναι σε παρομοια κατασταση. Αυτο σημαινει ή οτι ο κοσμος δεν εχει λεφτα ή οτι οι περισσοτεροι ειναι down και δεν γουσταρουν να βγουν ή οτι απλα δεν βγαινουν γιατι δεν εχουν μεταφορικο μεσω ειτε τσακωθηκαν με τους γονεις τους κ.ο.κ. Το θεμα που με προβληματιζει ειναι οτι μου εστειλε μνμ μια γκαντεμο και φοβαμαι οτι η χρονια θα παει σκατα (οχι πως η προηγουμενη ηταν καλυτερη). Βασικα ολες οι χρονιες εχουν και τα καλα τους και τα κακα τους for sure. Το θεμα ειναι να ισορροπησεις αναμεσα στο καλο και στο κακο και να παραμεινεις ουδετερος. Γιατι ουτε η πολυ χαρα ειναι καλη ουτε και η πολυ μελανχολια. Ας ελπιζουμε να μην πιασει η ευχη της ακατανομαστης αλλιως ΚΑΗΚΑΜΕ.

Where do we go now?

Αρχικά θα ηθελα να επισημανω πως δε μου αρεσει να γραφω, γενικα δεν εχω μεγαλη εμπιστοσυνη στον εαυτο μου και ετσι δεν πιστευω οτι μπορω να εκφραστω σε ενα τετοιο ιστολογιο. Παρ' ολα αυτα επειδη ειμαι σκασμενη και απογοητευμενη απο ολα (και απο σχεδον ολους) αποφασισα να αρχισω να γραφω μπας και ξεφορτωθω ολα αυτα που με βασανιζουν.
Γυριζοντας απο κεντρο μετα απο μια κουραστικη μερα (και νυχτα) και αφου προηγηθηκε μια οχι και τοσο αναμενομενη συζητηση με τις "κοπελες μου" ημουν αρκετα αναστατωμενη. Φορτισμενη απο συναισθηματα αρχισα να συλλογιζομαι την κατασταση στην οποια βρισκεται ο κοσμος. Αυτο που εννοω ειναι οτι οι ανθρωποι εχουν γινει (ή μπορει παντα να ηταν) πολυ "κακοι", εγωιστες και δε νοιαζονται για κανεναν. Δεν τους ενδιαφερει τιποτα παρα μονο τι θα φανε, τι θα πιουνε, που θα βγουνε, με ποιον θα πηδηχτουνε (ουτε λογος για σχεση). Οχι ρε φιλε τετοια καταντια! Ουτε ιχνος ανθρωπιας, αγαπης, στοργης. Δεν λεω οτι ειμαι η σουπερ γαματη "καλη" που αγαπα ολο τον κοσμο, ολοι αντιπαθουν καποιους, το θεμα ειναι ομως το εξης: Αν καποιος που αντιπαθουσες παθαινε κατι σοβαρο θα τον βοηθαγες? Μην κουραζεσαι η απαντηση ειναι ΟΧΙ (με ελαχιστες εξαιρεσεις). Εκει διαφερουμε φιλε μου. Εγω εχω καρδια και προσφερω αγαπη σε αντιθεση με σενα που ουτε δινεις ουτε θες να παρεις. Εχω πληγωσει ατομα οπως ολοι, το θεμα ειναι οτι το εχω μετανιωσει κι ας μην εχω απολογηθει. Καθε φορα που συναντω τετοιους ανθρωπους να σου πω την αληθεια τους λυπαμαι. Παρε παραδειγμα τις σχεσεις ή τις φιλιες. Απο την στιγμη που δεν εισαι ευχαριστημενος με το "ταιρι" σου ή τον "κολλητο" σου ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ! Μην πληγωνεις τον αλλον με ψεματα και πισωπλατες μαχαιριες. Δεν "στη λεω" ουτε σου κανω μαθημα συμπεριφορας απλα προσπαθω να σου ξυπνησω την ελαχιστη καλοσυνη που μπορεις να κρυβεις μεσα σου. Και ετσι για ενημερωση κανω λογο για ολα αυτα γιατι μου εχουν φερθει ετσι. Και πραγματικα δεν μπορω να καταλαβω αν τα αξιζω ολα αυτα. Κανεις μας δεν τα αξιζει. Αλλα κανεις δεν καταλαβαινει πως εχει η κατασταση. Ολοι ειμαστε πληγωμενοι αυτο ομως δεν πρεπει να μας παρακινει να πληγωνουμε τους αλλους επειδη το εκαναν σε εμας. Θα γυρισουμε δηλαδη (αν δεν ειμαστε ακομα) στο "οφθαλμο αντι οφθαλμου και οδοντα αντι οδοντος" ? Αυτα νομιζετε οτι θα κανουν τον κοσμο καλυτερο? Οτι και να πω σιγα μην το ακουσει και κανεις. Μονη μου μιλαω αλλα anyway, who cares? Καθιστε να σαπισετε με τον εγωισμο σας παρεα ισως ειναι καλυτερος απο τους φιλους ή τις/ γκομενες, τους/γκομενους που πληγωσατε! Καλη Χρονια