Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

να βετζετεριαν κανεις ή να μην βετζετεριαν;

αρχικα σημερα σκεφτηκα να κοψω το κρεας.
σε αυτην μου την αποφαση με επηρεασε η ιωαννα, χωρις να με πιεσει η να μου πει γινε και εσυ.
μου φαινεται καλη ιδεα.
αρχικα σκεφτηκα να ξεκινησω ως πολο-χορτοφαγος δηλαδη τρως μονο κοτοπουλο και λαχανικα, ουτε γαλακτοκομικα ουτε αυγα.
επειτα να συνεχισω ως λακτο-ωο-χορτοφαλος δηλαδη τρως λαχανικα, γαλακτοκομικα και αυγα και τελος να γινω βεγκαν.

φαινεται αρκετα δυσκολο, αλλα δεν χανω και τιποτα.
θα εχει πλακα.
γι αυτο καθε 10 μερες θα γραφω και μια προοδο για το πως τα παω.

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

μια τοσο ηλιολουστη μερα μα μια τοσο σκατα διαθεση.
ολα στραβα και δυσκολα για μενα

μονη.

Πως και πως την περιμενω τη μερα που θα ξυπνησω σε ενα δικο μου σπιτι.
Να πινω καφε ακουγοντας μουσικη και να καπνιζω ελευθερα.
Να μην ειναι κανενας ανεπιθυμητος μεσα, Κανενας.
Να μην ακουω κανενος τη φωνη.

Να μη με ενδιαφερει αν θα πρεπει να πλυνω τα πιατα εκεινη την ωρα, να μη με νοιαζει ποτε θα βαλω σκουπα.
Θελω να ξυπνησω σε ενα δικο μου σπιτι, οχι απαραιτητα μεγαλο. Απλα να ειναι δικο μου και να ειμαι  μονη μου.

Να κλαιω τη στιγμη που θελω να κλαψω, να ακουω τερμα μουσικη, να φερνω ολους τους φιλους μου.

Απλα να ειμαι μονη μου. μονη μου.
Μονη ειμαι και τωρα βεβαια, αλλα οχι με τον τροπο που θελω.


Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Μεσα στου υπνου σου τη ζαλη προσπαθεις να βρεις ζωη.

Αυτες τις νυχτες τις μισεις.
Ολα αυτα που σε απασχολουν βραζουν.
Βραζουν και ξεχιλιζουν.
Και ετσι σε κλαματα ξεσπας και σε λυγμους και νομιζεις οτι θα πεθανεις κενος, χωρις να εχεις κατακτησει ολα αυτα που αναζητας.

Θες να πνιξεις τον πονο σου, θες να τον σκοτωσεις για να μην σε βασανιζει αλλο.
Αλλα δεν μπορεις, δεν ξερεις τον τροπο.
Υπαρχουν μονο οι αποτυχημενες αυτες προσπαθειες.
Και οταν προσπαθεις να κοιμηθεις ολα απο την αρχη αγριευουν.

Δεν ειναι απο τις νυχτες που θα βγεις, θα πιεις, θα ξεχαστεις.
Γιατι δεν μπορεις να ξεχασεις ποτε.
Γιατι οταν εχεις ενα βαρος στη ψυχη τιποτα δεν μπορει να σε κανει καλα.
Μονο εκεινα τα ονειρα που εχεις φτιαξει σαν ταινια μεσα στο μυαλο σου.
Μια ταινια που την βλεπεις καθε βραδυ ξανα και ξανα για να σε παρει ο υπνος χαρουμενο.
Για να δεις κι αλλα ονειρα που θα προσθεσεις σε αλλη ταινια.

Μαλλον γι αυτο εισαι τοσο μιζερος, γιατι ζεις με ονειρα και καταδικασμενες ελπιδες.
Γιατι ξεγελιεσαι.
Γιατι νομιζεις οτι θα ξυπνησεις και θα ειναι η πραγματικοτητα σαν την ταινια σου

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

να μπορουσε να γινει

Να μπορουσα να σπασω τα πιατα, να σκισω τα σεντονια, να λερωσω τους τοιχους με μπογιες.
Να μπορουσα να βγω εξω και να βαλω φωτια εκει που θελω.
Κανεις να μην μπορει να με σταματησει.
Να σπαω τα παντα και να φωναζω.
Μονο που εσεις δε θα με ακουτε οπως παντα.

Να σε βρω κρυμμενο σε ενα δωματιο μισογκρεμισμενο να σε σηκωσω και να σε φιλησω.
Να κοκκινησουν τα χειλη σου.
Να θες οτι θελω.

Να σταματησει ο χρονος, εμεις ομως να κινουμαστε.
Οι σκιες μας να συμβαδιζουν.


Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Ειναι και αυτη η βρωμια που τοσο θελω να βγαλω απο πανω μου.
Ομως οσο νερο κι αν πεσει δε θα φυγει ποτε.
Τα σημαδια ειναι εδω πανω μου χαραγμενα και θα μεινουν για καιρο.
Κλαις;
Γιατι;
Γιατι;

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

There's No Place Like Hogwarts

Αποφασιστηκε λοιπον να γινει ο μαραθωνιος Χαρι Ποτερ. Τις μερες που δεν ειχε μεσα λοιπον τι καναμε; Απλα περασαμε τρεις μη παραγωγικες αλλα οχι ασχημες μερες.(ενω η αθηνα καιγοτανε)
Αρχισαμε Παρασκευη, τελειωσαμε Κυριακη.
Δυστυχως δεν γινοταν να τα δουμε σε μια μερα.

Καθως εβλεπα τις ταινιες σκεφτομουν το ποσο εχω μεγαλωσει, μεσα σε αυτα τα χρονια (απο το χαρι ποτερ 1 μεχρι το 7).
Απο οταν ημουν παιδακι και ειχα κατα χαρει με τον μαγο κυριο ποτερ και οταν ενηλικη πια συγκινηθηκα με το τελος.
Ενταξει δεν εχουν και τα τρελα νοηματα αυτες οι ταινιες, αλλα ειναι σαν παραμυθια, ιστοριουλες με -μαγους, δρακους, καλους-κακους. Πραγματα ωραια κατ εμε και αθωα.

Τρεις μερες λοιπον καηκαν τα κεφαλια μας. Εξι και εφτα ωρες πανω απο μια οθονη, φαγητο και μετα σπιτι.

Εννοειται πως οταν ξαναβλεπεις κατι παρατηρεις πιο πολλες λεπτομερειες και αυτο γεμισε τα κενα που ισως να ειχα πιο παλια.

Και θα πω και κατι που μπορει να ακουστει γελοιο.
Σπαραξα οταν εβλεπα τις αναμνησεις του Σνεηπ.
Απλα ο ανθρωπος ειναι μορφη.
και δε σηκωνω και κουβεντα και κανω και σαν παιδακι και στο κατω κατω there is no place like hogwarts

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

φανερα απεγνωσμενη γραφω αυτες εδω τις λεξεις.
ενω η αθηνα καιγεται μεταφορικα αλλα και κυριολεκτικα.
λυπαμαι για ολα αυτα.
αγνωστο το μελλον.
δεν ξερω τι να κανω.
απογνωση και παρακμη παντου.
δεν ξερω αν μπορω να δω μια "ηλιαχτιδα" μεσα σε αυτο το συννεφο καπνου.
ειμαι ανησυχη.
δεν μπορω να γνωριζω τα στημενα παιχνιδια που παιζονται.
φοβαμαι οτι τα ονειρα θα παραμεινουν ονειρα.
οτι δε θα καταφερω τιποτα.
οτι θα χαθω οπως τοσοι αλλοι.
οτι η κατασταση εχει ξεφυγει.
οτι αυτη ειναι μονο η αρχη.
για το μετα δεν ξερει κανεις.
κανεις;

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

αυστραλια μερια

Ειναι απλο.
Αν δεν σου αρεσουν τα μουτρα μου απλα μην τα κοιτας, αν δεν σου αρεσει το σωμα μου απλα μην το κοιτας.
Δε βρισκω λογο να προσβαλεις (η τουλαχιστον να προσπαθεις, αφου δεν το κανεις με επιτυχια) καποιον αγνωστο στο δρομο.
Ο καθενας ειναι ετσι οπως ειναι γιατι ετσι διαλεξε να ειναι. Με αυτα τα ρουχα, με αυτα τα μουτρα, με αυτο το σωμα, με αυτην την προσωπικοτητα.
Αν δεν μπορεις να συμβιβαστεις με αυτο βρες ενα μερος με ανθρωπους σαν εσενα. Δε νομιζω βεβαια να αντεξετε ο ενας τον αλλο.
Και εγω δε γουσταρω να βλεπω τα ηλιθια μουτρα σας, τα ηλιθια μαλλια σας, δε μ αρεσει ο τροπος σκεψης σας και ουτε αυτα που κανετε για να δειξετε υπεροχοι και ανωτεροι απο τους αλλους.
Δεν σας προσβαλω ομως. Απλα δε σας δινω σημασια γιατι δεν εχετε κατι με το οποιο θελω ή πρεπει να ασχοληθω. Το ξερω ειναι δυσκολο να συμβιωσεις με τοσους εκαντοταδες χιλιαδες ανθρωπους αλλα ποιος σου ειπε οτι πρεπει να εχεις σχεση με ολους;
Απο τη στιγμη που ο αλλος δε σε ενοχλει γιατι να μπεις στον κοπο να ασχοληθεις μαζι του.
Ποιος λεει οτι το διαφορετικο ειναι αυτοματως και κακο;
Μαλλον δεν ξερετε τι ειναι διαφορετικο γιατι ειστε ολοι ιδιοι. Και οχι στην εξωτερικη εμφανιση, αλλα στον τροπο συμπεροφορας και στον χαρακτηρα.
.-

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

What holds your hope together, make sure it's strong enough

Έχω συνειδητοποιήσει ότι στη ζωή πρέπει να παλέψεις πολύ σκληρά για να αποκτήσεις αυτό που θες.
Απλα πρεπει να ξερεις τι θες.

Αρχικα ενω προσπαθεις για κατι και αρχιζεις να το κανεις δικο σου εισαι πανευτυχης. Επειτα ομως κατι θα συμβει και θα χαλασει. Ειναι ο κυκλος της ζωης και το νοημα της. Δεν μπορεις να εχεις ολα αυτα που θες και να εισαι καλα γιατι στην ουσια δε θα εισαι καλα. Η καπως ετσι προσπαθω να εξηγησω τα σκαμπανεβασματα που εχει η ζωη μου.

Αν εχεις αυτο που θες πρεπει καθε μερα να το κατακτας και αν νομιζεις οτι εχεις κανει αρκετα για να μεινει μαζι σου για λιγο καιρο, κατι σαν περιοδο χαριτος, κανεις λαθος, γιατι θα φυγει και δε θα το παρεις και χαμπαρι. Απλα πρεπει να εισαι ευχαριστημενος για οσο καιρο εχεις αυτο που θες. Αν φυγει η εσυ δεν προσπαθουσες αρκετα η δεν ηταν απο την αρχη γραφτο να το εχεις.

Ετσι παει και ετσι θα πηγαινει γιατι πολυ απλα οταν χανεις κατι προσπαθεις να το ξανακερδισεις η να κερδισεις κατι αλλο διαφορετικο. Που και για αυτο θα γινει οτι εγινε με το προηγουμενο.

Στο τελος ομως παντα μενεις με την απορια.
Και τοτε συνειδητοποιεις οτι δεν υπαρχει προσπαθεια. Η ειναι η δεν ειναι.
Δεν υπαρχει κατι ενδιαμεσο και δεν θα εισαι ευχαριστημενος με το ενδιαμεσο γιατι το ενδιαμεσο ειναι κατι το μετριο. Ουτε πολυ καλο ουτε πολυ κακο.
Η απλα ειμαι εγω των ακρων.

Παντως εγω θα την παταω συνεχεια ετσι.