Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Κατι χριστουγεννιατικο

Οριστε μια λιστα με πραγματα που εγιναν το 2011 και δεν θα ξεχασω. (Οχι οτι σας νοιαζει :Ρ)
  • Τα γεννητουρια.
  • Το διαβασμα.
  • Το θανατο.
  • Το αιμα.
  • Τον πονο.
  • Το αγχος.
  • Ο χαμενος ερωτας.
  • Η μοναξια.
  • Οι συναυλιες.
  • Τα παρτυ.
  • Το Deathrock Greece.
  • Τα ποτα.
  • Οι απιστευτοι ανθρωποι που γνωρισα και γνωριζω.
  • Η εκπομπη.
  • Τα Dj set.
  • Το μεξικανικο σουβλακι.
  • Η αποτυχια.
  • Το Αλεξανδρινο.
  • Οι 13th Moon.
  • Το πρωτο μου ταττουαζ.
  • Το πεμπτο ταττουαζ.
  • Το ποσο ωριμασα.
  • Οι αλλαγες στα μαλλια μου.
  • Ο καναπες στο Γκυζι.
  • Η Μαρια απο το dirty fox.
  • Τα creepers.
  • Το θεατρο.
  • Το απαισιο καλοκαιρι.
  • Να χορευω mary and the boy στο closer με τον Νικο.
  • Ο χορος που μισουσα και που λατρεψα.
  • Το 040 και ο ηλεκτρικος.
  • Οι πρωινοι καφεδες στο underground με τον Κωστα.
  • Το 17,4 στην λογοτεχνια.
  • Τον κ. Αντωνη.
  • Τα βιβλια.
  • Το σπιτι του Μανου με τον Κωσταντη.
  • Η πλατεια Εξαρχειων τα ξημερωματα.
Αυτα ειναι μερικα πραγματα που θα θυμαμαι (ή που θελω να θυμαμαι) απο το 2011.
Ενας απαισιος χρονος. Ενας χρονος που με πονεσε πολυ. Αν κι απο ολο αυτο κατι καλο βγηκε/θα βγει.
Εμαθα πως η ζωη δεν ειναι χαλαρη και ευκολη. Πρεπει να παλεψεις για να αποκτησεις αυτα που θες.
Μπορει να πηρα ξαφνικα πολλα καθηκοντα, αλλα οτι γινεται γινεται για καποιο λογο. 

Οπως ολα τα καλα τελειωνουν ετσι τελειωνουν και τα κακα.
Καλη χρονια να εχουμε με υγεια πανω απ ολα.

Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

Περι ορεξεως..πορτοκαλαδα

Δεν ξερω πως να το αρχισω..
Οταν εισαι μεσα σε ενα βαγονι σκεφτεσαι πολλα.
Σκεφτεσαι για τον ερωτα, για τη μοναξια, για ολους τους υπεροχους και μη ανθρωπους.

Μεσα σε αυτο το βαγονι λοιπον, καθως τα ματια μου βαραιναν και εκλειναν διαφορα πραγματα περναγανε απο το μυαλο μου.
Υπαρχουν ανθρωποι που ειναι μονοι τους, αλλα οχι επειδη το διαλεξαν.
Ειναι προορισμενοι να ειναι μονοι τους.
Χωρις "το αλλο τους μισο" οπως το αποκαλουνε πολλοι η οπως το λεω εγω "το μισο πορτοκαλι"
(βλεπε εδω )(και εδω)
Χωρις τον ανθρωπο τους με δυο λογια.
Και απορω με τη δυναμη τους. Ενταξει οκ δεν ειναι το παν μια σχεση στη ζωη μας, αλλα ειναι ενας πολυ σημαντικος τομεας. Ωστοσο ειναι υπεροχο δυο ανθρωποι να ταιριαζουν τοσο που να βλεπουν στα ματια του αλλου το μισο πορτοκαλι τους (παραβλεποντας τα κουκουτσια, γιατι ο ερωτας ειναι τυφλος οπως λενε)

Φαντασου  να εχεις ζησει μια ζωη μεσα στη μοναξια. Να εχεις φτασει 50 λογου χαρη και να μην εχεις βρει ακομα αυτον τον μοναδικο ανθρωπο στη ζωη σου.

Απο την αλλη αλλοι ειναι μονοι περιστασιακα. Μια ειναι μια δεν ειναι. Το οτι αυτοι οι ανθρωποι εχουν αυτα τα σκαμπανεβασματα, λογικα παντα, σημαινει οτι δεν βρισκουν αυτο που ψαχνουν. Μπορει εσυ να τους βλεπεις με διαφορα ατομα ανα διαστηματα και να εχεις σχηματισει μια λαθος εικονα για αυτους, αλλα μπορει αυτοι οι ανθρωποι να αισθανονται τοσο μονοι επειδη δε βρισκουν αυτο που θελουν.
Ειτε ψαχνουν καποιον που θα τους αναπληρωσει το κενο που τους αφησε ενα αλλο προσωπο ειτε δεν εχουν βρει ακομα το μοναδικο.

Το κακο βρε παιδια ομως ειναι οτι ο κοσμος πια εχει παψει να εμπιστευεται ο ενας τον αλλον, δεν ανοιγεται ευκολα και ειναι υπερβολικα καχυποπτος.
Πως να βρεις μετα το πορτοκαλι αν απο τα κομπλεξ που του εχουν δημιουργηθει και απο τη συμπεριφορα που εχει εκλαβει απο αλλους εχει καντησει κι αυτο αποτομο και καθολου προσιτο στον κοσμο.

Να εχετε ολοι καλες γιορτες με η χωρις πορτοκαλια (εγω επειδη δεν εχω τα στιβω και τα κανω χυμο).
Μη σταματησεις ποτε να πιιστευεις στους ανθρωπους.
Μερικες φορες σε εκπλησσουν πολυ ευχαριστα.


Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Αυτο που ειδα ξυπνησε μια μεγαλη καμπανα μεσα μου που κοιμοταν ελαφρια.
Ηταν ενα δυνατο χτυπημα, το οποιο με εκανε να ταρακουνηθω.
Με εκανε να καταλαβω οτι πλεον το "εγω και αυτοι" ειχε γινει "εμεις".
Ετσι λοιπον οπως με πηρανε απο το χερι και μου εδειξαν τον κοσμο και την πραγματικη ζωη
ετσι κι εγω με τη σειρα μου πρεπει να φανω ανταξια των προσδοκιων τους.
Να το κρατησω ζωντανο, που λενε.
Αναρωτιεμαι αν αισθανονται αυτο που αισθανομαι.
Πρεπει να βαλω το μυαλο να σκεφτει και την φαντασια να οργιασει.
Να δωσω τον καλυτερο εαυτο μου ετσι ωστε να σταματησει ολο αυτο πρωτου γινει χειροτερο.
Δε θελω να χαλασει. Ειναι τοσο ομορφο. Τοσο ξεχωριστο.
Πρεπει να βιαστω.


Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Spotkajmy się pod koniec sierpnia

Ειναι μια απο εκεινες τις μερες που ξυπνας ασχημα.
Που ανοιγεις τα ματια σου και ενα αισθημα απαισιοδοξιας και στενοχωριας σε γεμιζει.

Αρχιζεις και φερνεις στη μνημη σου εκεινο το προσωπο που δε θα σε κοιταξει ποτε οπως σε κοιταγε.
Που δε θα εχεις ποτε ξανα.
Και τα δακρυα ερχονται παλι.

Το ξερω εχει περασει καιρος, αλλα δε γινεται.
Προσπαθησα να το αφησω πισω, προσπαθησα δυο φορες.
Αλλα τιποτα.
Δεν ξερω αν εχω αλλο κουραγιο.
Δεν ξερω αν μπορω να ταξιδεψω σε ολο τον κοσμο για να σε βρω

Θελω να προχωρησω. Μα δεν ειναι ευκολο.
Θελω κατι ηρεμο και ταυτοχρονα δυνατο.
Σημασια ομως δεν εχει τι θελω εγω. Λιγοι με καταλαβαινουν και σε λιγους ειμαι αρεστη.
Ελαχιστοι μην πω.

Αν και εχω κατι στο μυαλο μου αλλα δεν τολμω να το ξεστομισω.

Υ.Γ. Θα σε συναντησω στο τελος του Αυγουστου οπως λενε και οι Κomety.  Να ζησει η Πολωνια!!



Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

ξεχασα

Σημερα καθως ημουν στην κουζινα επεσε το ματι μου στο ημερολογιο.
14/12/11
Συνειδητοποιησα οτι αυριο ειναι η γιορτη μου, ασημαντο για εσας σημαντικο για μενα.
Τοσα χρονια εκανα την αντιστροφη μετρηση και για την γιορτη μου και για τα γενεθλια μου ενα μηνα πριν.
Και τωρα ξεχασα την γιορτη μου.
Την ξεχασα.
Την ξεχασα κι ας ρωτησα το μεσημερι εκεινον τον τυπα ποσο του μηνα εχουμε.
Και παρα λιγο να βαλω τα κλαμματα γιατι ρε φιλε.
Ξεχασα τη γιορτη μου.




Με τοσα προβληματα που μυαλο.

Ακομη μια φορα.

Νιωθω παλι τον κοσμο μου να καταρρεει.
Οποια προσπαθεια κι αν γινεται διαλυεται.

Ειναι σαν να προσπαθεις να φτιαξεις εναν πυργο στην αμμο και
ξαφνου να ερχονται και να στον γκρεμισουν πριν καλα καλα τον τελειωσεις.

Αβοηθητη.
Μονη.

Κανεις δεν μπορει να βοηθησει.
Σε οποιον μιλαω απλα με ακουει.
Και εγω καταληγω να αραδιαζω ενα σωρο λεξεις σε μια λευκη σελιδα.

Λεξεις που μπορει να τις διαβασει καποιος αλλα να μην καταλαβει.

Δεν ξερω τι να κανω για να σταματησει ολο αυτο.
Δεν αντεχω να βλεπω ολες τις προσπαθειες πεταμενες στα σκουπιδια.

Και η ψυχολογια μου σαν ερπετο να σερνεται στο πατωμα.
Να ζηταει σαν ζητιανος βοηθεια για να σηκωθει.
Και να βρισκει καταφυγιο σε κατι υπογεια μπαρ με ποτο που θα την κανει να ξεχασει, και τσιγαρο που θα την αρρωστησει ακομα πιο πολυ.

Σαν να βρισκεσαι για παντα στην παγωνια και να σου ερχεται μια ηλιαχτιδα φωτος
στο προσωπο.
Και εσυ να χαιρεσαι γιατι βρισκεσαι στη ζεστασια.
Αλλα οχι για πολυ, γιατι το επομενο συννεφο δεν αργει.
Και εσυ ξαναβρισκεσαι στην παγωνια.

Μονη και αβοηθητη.

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

The room

Και μεσα σε μερικα δευτερα αποκοιμηθηκα.
Η ωραια εκεινη τιγρε κουβερτα ηταν οτι πρεπει μετα απο τοσες ωρες στο κρυο.
Περιπλανηθηκαμε για αρκετη ωρα μη ξεροντας τι να κανουμε και τελικα καταληξαμε σπιτι.

Εγω και εκεινοι.
Με μια ταινια για παρεα και μια μασκα αλογου.

Να χορευουν και εγω να γελαω.
Να σκεφτομαι το πως θα γυρισω σπιτι και να κουραζομαι.

Καθως εβλεπα την ταινια τα ματια μου κλεινανε, δεν μπορουσα να συγκεντρωθω.
Και χωρις να πω καμια λεξη κοιμηθηκα.
Και μολις ξυπνησα ελειπαν ολοι.
Και το αλογο μαζι.

Αλλα ηταν ωραια.

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

One day i will get revenge

                         !!!ΠΡΟΣΟΧΗ!!!


Το παρακατω κειμενο γραφτηκε πανω σε στιγμη απελπισιας και νευρων.
Ευχαριστω-Συγνωμη.

Καθυστερημενοι ανθρωποι. Νοιαζονται μονο για τα λεφτα και για το πως θα εχουν ακομα πιο πολλα κι ας ειναι με το ενα ποδι στον ταφο-και με το δευτερο.
Μολις μυριστουν χρημα αλλαζουν ολα οσα εχουν πει και ολη την κοσμοθεωρια τους (αν εχουν βεβαια).

ΨΕΜΜΑΤΑ
Ψεμματα για να σε ταραξουν, για να σε κανουν να απελπιστεις και ναι το καταφερνουν.
Ψεμματα για να σε σπασουν να σε ριξουν κατω στο μηδεν.

Ξερεις τι λενε;;
Οποιος γελαει καλυτερα, γελαει τελευταιος.
Και μπορει να μην το πιστευω αυτη τη στιγμη γιατι ειμαι αναστατωμενη, αλλα θα δειτε τι εχετε να παθετε.

Δεν αργει ο καιρος που θα μετανιωσετε για ολον αυτον τον ψυχολογικο πολεμο που ασκειτε σε τιμιους ανθρωπους. Που δινουν τα παντα σε αυτους που το αξιζουν.
Θα μετανιωσετε την ωρα και την στιγμη που ξεκινησατε αυτον τον πολεμο.

Γιατι αυτοι που θεωρειτε αγαπημενους σας, που στο ονομα τους μας εξαπατατε, ειναι πανω και σας βλεπουνε. Θα τιμωρηθειτε με τον χειροτερο τροπο.

Υποσχομαι στα αληθεια στο Θεο οτι θα κανω τα παντα για να σας κερδισω.
Θα κανω τα παντα για να μετανιωσετε, για να ζητησετε γονατιστα συγνωμη.
Μονο που εμεις δε θα ειμαστε εδω για να την δεχτουμε.
Μακρια απο εσας θα ειμαστε. Ελευθερωμενοι.