Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

Λοβ λοβ λοβ

Κανεις δεν ειναι προθυμος να το κανει αυτο. Να αγαπησει αληθινα χωρις να τον ενδιαφερουν τα ελατωμματα του αλλου. Να ζησει εναν εξιδανικευμενο ερωτα. Να αφησει τον εαυτο του να μεταμορφωθει και να ζησει μεσα απο την αγαπη του αλλου. Γιατι κανεις δεν πεταει τις ανασφαλειες του στα σκουπιδια.
Αγαπη ρε εσεις. Αγαπη.
Να δεχεσαι τον αλλον με τα κακα του γιατι εκει κολλαμε οι πιο πολλοι.
Να πεθανεις γλυκα ξεροντας οτι εχεις αγαπησει στη ζωη σου, οτι καταφερες να αισθανθεις το συναισθημα αυτο, και ναι ο θανατος θα ειναι γλυκος αν το ξερεις αυτο.

Δεν μπορω να διανοηθω πως ο κοσμος ζει χωρις αγαπη.
Ολοι ξαφνικα θελουν κατι ευκαιριακο.

Πραγματικα, πειτε οτι ειμαι εγω αναποδη, πειτε οτι δεν βρισκω καποιον που να με αντεχει, πειτε οτι ειμαι καταθληπτικια και απελπισμενη για αγαπη, αλλα δε με νοιαζει.

Ειναι ωραιο να εχεις βρει την αληθινη αγαπη, ακομα και αν δεν την εχεις πια.
Τελος.
Υ.Γ Δεν ειμαι χιπισσα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου