μέσα στο πλήθος.
Να κάθομαι και να σε κοιτάω σαν υπνωτισμένη
να θέλω τόσο να σου μιλήσω
Μα..
Στάθηκα εκεί όρθια να κρυώνω
χωρίς να το καταλαβαίνω όμως.
Οι αισθήσεις μου με εγκατέλειψαν.
Μπορούσα
μόνο
να βλέπω εσένα και να ακούω το γέλιο σου
να βλέπω τα μάτια σου.
Μέσα από αυτά τα γυαλιά .
Τα βρεγμένα σου μαλλιά λαμπύριζαν στο σκοτάδι
και το πρόσωπο σου φωτιζόταν
μπορούσα να διακρίνω και τα γένια σου.
Με το τυχαίο άγγιγμα σου ανατρίχιασα.
Όπως γίνεται κάθε φορά που σε βλέπω.
Μου έδωσες δύναμη για να προχωρήσω
μέχρι την επόμενη φορά που θα σε δω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου