Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

Η χαμενη τριλια.

Εκεινη καθεται ακινητη, σε μια καρεκλα
Δεν προσεχει τι λενε οι αλλοι, ουτε θελει.
Ζει στον δικο της κοσμο.
Σκεφτεται, ονειρευεται, φανταζεται.
Απο εκει αντλει την ενεργεια για να συνεχισει να ζει
σε αυτον τον κοσμο.
Ονειρευεται εκεινον
σκεφτεται οτι μιλανε, οτι τραγουδανε μαζι
οτι κανουν ερωτα
οτι την αγαπαει.
Αυτος δεν την ξερει καλα και δεν θα την γνωρισει
αυτο ομως δεν την εμποδιζει στο να παψει να τον σκεφτεται.
Ακουει την φωνη του και ανατριχιαζει
βλεπει το προσωπο του και ταραζεται
οπως ταραζει μια βαρκα τα γαληνια νερα μιας λιμνης.
Η καρδια της εχει σπασει απο τους τοσους χτυπους.
Προσπαθει να γραψει για αυτον.
Δεν της αρεσει οπως γραφει ομως
Ειναι ευαισθητη και βρισκει την ομορφια σε καθε τι παραξενο
δεν ειναι και πολυ ομορφη, αλλα Αυτος θα την αγαπησει.
Κλαιει, στεναχωριεται για τον εξω κοσμο
κλαιει και για τον εαυτο της.

(Αλλα ποιος θα την καταλαβει;)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου