Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

He knows so much about these things

Χαμογελασα κοιτωντας τον ηλιο μεσα απο τα γυαλια μου.

Απο τοτε που φορεσα τα γυαλια αυτα δε θελω να τα βγαλω.
Μαλλον επειδη ολα φαινονται καλυτερα μεσα απο αυτα.
Πιο χρωματιστα, πιο εντονα, πιο απο αλλη εποχη.

Ενιωσα τον ηλιο να με χαιδευει στο μαγουλο κι εγω του ξαναχαμογελασα
καθως κοιταγα τον γαλαζιο ουρανο.
Ετσι σκεφτηκα τι ωραια που ειναι η ζωη
κι ας κοιταγα εκεινη την ωρα το απαισιο κτιριο απεναντι.
Αλλα χαμογελασα και σ αυτο, γιατι μου φανηκε ομορφο.

Επειτα περασε ενας παππους, τοσο καλος.
Του χαμογελασα.
Μετα ειδα δυο παιδακια να περιμενουν τη μαμα τους.
Τους χαμογελασα.
Στη συνεχεια ειδα εμενα.
Μου χαμογελασα. Μου φανηκα ομορφη.

Εγειρα λιγο πισω και ξανακοιταξα τον ηλιο ακουγοντας
ενα αγαπημενο τραγουδι.
Σαν να ξαναρχισα τη ζωη μου απο την αρχη.
Σαν να εξαφανιστηκαν ολα τα προβληματα.

Και ολα αυτα γιατι κοιταξα τον ηλιο, το φως, την ελπιδα.
Ολα θα γινουν, ο ηλιος ξερει καλυτερα, γι αυτο θα τον κοιταω πιο συχνα.

Θα του χαμογελαω.

3 σχόλια:

  1. νομίζω πως έχουμε περάσει πολύ καιρό στο σκοτάδι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. :)
    Ναι, ναι, νομίζω πως η φωτό θυμίζει κάτι από Λέφη! :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ναι behind blue eyes πρεπει να βγουμε στο φως, καιρος ειναι.
    σταθη κι εγω αυτο σκεφτηκα:D

    ΑπάντησηΔιαγραφή