Μακαρι

Αχ παππουλη μου.
Μου λειπεις τοσο πολυ.
Σαν χτες μου φαινεται που κατεβαινα κατω μικρη.
Ολο χαρα με ενα πλατη χαμογελο κατεβαινα τα πρωτα εξι μαρμαρινα σκαλια και επειτα τις δυο σιδερενιες σκαλες που οδηγουσαν στο πισω αυτο ατιμο μπαλκονι της θειας μου και την αυλη οπου ησασταν εσεις.
Ο παππους και η γιαγια.

Η γιαγια ηταν καλα, δεν τα ειχε χασει.
Κι εσυ παππου ζουσες.

Εμπαινα γρηγορα απο την τζαμαρια που μονος σου ειχες γραψει με πορτοκαλι μπογια Stop, με το S αναποδα για να μην κουτουλαμε.
Ανοιγα την δευτερη πορτα και κατεβαινα το μικρο σκαλακι.
Εκει ησασταν εσεις και βλεπατε τηλεοραση-η γιαγια στον καναπε και εσυ στην πολυθρονα, στη δικια σου πολυθρονα.
Και εκεινη τη στιγμη που εμπαινα σε ακουγα να λες "Καλως τον πασα μου" και τη γιαγια να λεει "Ελα πουλακι μου".

Εγω αμεσως ζηταγα να κανουμε το συνηθισμενο. Να πιουμε τσαι και να φαμε φρυγανιες με τυρι που νοομιζω ηταν φιλαδελφια. Και οι τρεις στο τραπεζι πισω απο την πολυθρονα καθομασταν στις ξυλινες καρεκλες.
Μετα ή πηγαινα πανω στο σπιτι της θειας μου και μετα στο δικο μου ή κατεβαινε η μαμα μου με τη Δεσποινα και τη θεια μου. Και μιλαγαμε.

Μακαρι να ηταν ακομα οπως παλια παππου. Κι ας μου φωναζες καθε φορα "Βαλε τις κοιλιες σου μεσα" οταν δεν ημουν καλα ντυμενη. Κι ας φωναζε η θεια την μαμα να μας παρει πανω γιατι καναμε φασαρια με τη Δεσποινα οταν επαιζε χαρτια με τη θεια την Ελσα και ελεγε "ιτς βαρεθηκα ιτς κουραστηκα".
Μακαρι η γιαγια να συνεχιζε να λεει "Καλως το πουλακι μου" και οχι "Τον αντρα σου δεν θα τον αφησεις πεινασμενο" οταν της μαγειρευω επειδη εκεινη δεν τα καταφερνει καλα.

Μακαρι να γυριζατε πισω, μακαρι να γυριζες παππου.

Κι εγω σε αυτην την κολαση που ζω μονη μου περιπλανιεμαι