Φουξια

Δεν πινω πολυ πια. Το εχω κοψει το ποτο. Χτεςομως ασυναισθητα πηρα μαζι με την Ν. 4 μπουκαλια (του νερου) απο την καβα στα εξαρχεια.

Μου ειχε πει η Ειρηνη οτι εχει ωραιο κρασι και σε καλη τιμη, οποτε ειπα και εγω why not?
10:30 περιπου στη Μεσολογγιου με τα παιδια να συζηταμε και ταυτοχρονα χωρις να το παιρνω χαμπαρι να εχω πιει ενα μπουκαλακι μονη μου.

Διψουσα και το ηπια γρηγορα (λαθος 1) και με αδειο στομαχι-οσο και αν δεν το πιστευετε (λαθος 2)

Δεν περασε πολυ ωρα και ζαλιζομουν ελαφρα.

Ξερεις εκεινη η αισθηση της χαρας, βασικα της χαζοχαρουμενης χαρας που σε πιανει.

Ε μετα ηπια κ λιγο ακομα και ζαλιζομουν παρα πολυ.

Αποφασισα με την Ν. επειτα να παμε να φαμε κατι γιατι και οι δυο ειχαμε γινει ντεφια. 

Για να μην σας κουραζω με την αθλια περιγραφη μου κατσαμε σε κατι κουνιες και ψιλο-τρωγαμε βγαζοντας συναμα τα σωψυχα μας η μια στην αλλη.

Αρχισα εγω με τα δικα μου και εκεινη με τα δικα της.

Ηρθε ο Παναγιωτης και ο Οιωνας (δεν ξερω πως γραφεταια αλλα μου φαινεται ωραιο ετσι) να μας χαιρετησουν αλλα ημουν πολυ λιωμα και δε θυμαμαι τι ειπα.

Μετα πηρα το τραινο κ εφυγα. Στο δρομο με επιανε μια ανακατοσουρα (παλι καλα ειχα σακουλα μαζι) και στην Καλλιθεα κατεβηκα απο το τρενο γιατι θα εβγαζα στην κυριολεξια τα σωψυχα μου. Ε δεν αργησε. Ενα βημα εκανα και εγινε αυτο που περιμεναμε. Ηρεμισα λιγο και μετα πηρα το επομενο τρενο. Με τα πολλα εφτασα σπιτι σε αθλια κατασταση προσπαθωντας να φαινομαι φυσιολογικη στη μανα μου.

"Με πειραξε το σουβλακι μαμα" Κλασσικα.

Ε ξερασα αλλες 3 φορες και επεσα στο κρεβατι αφου πηγε να με παρει ο υπνος στην λεκανη.

Το πρωι συνειδητοποιησα οτι ειχα φουξια εμετους στα παπουτσια και την μλουζα μου. 

Και ολη μερα εχω ανα-γουλα.

Με τα πολλα απο χτες εχω καταλαβει οτι ειμαι χαμενη. Και εννοω loser. Ειμαι ακριβως αυτη η λεξη.

Ολα πανε κατα διαολου ολα.

Το μονο που με ηρεμει ειναι το οτι δε μου φαινεται.

Μια ψυχη μου ειπε οτι ειμαι καθε μερα χαρουμενη. Αμ δε ομως.

Καθε αλλο, αυτην την περιοδο ειμαι χωμα.

Δεν θα αρχισω να απαριθμω τους λογους. Φτανει που τους ξερω ξερω εγω.

Το μονο πραγμα που με κραταγε ζωντανη ησουν εσυ αλλα σε εχασα και εσενα.

Πραγμα που αρχιζω να χωνευω γιατι εχω αποφασισει οτι σε θελω στη ζωη μου με οποιοδηποτε τροπο.

"Εγινε η απωλεια συνηθεια μας" δε λενε τα κρινα?

Αυτο γινεται στην περιπτωση μου νομιζω.

Αλλα ακομα να εξακολουθω να ποναω.

Υ.Γ Δε θελω να ξαναπιω ΠΟΤΕ.

Υ.Γ2 Ο φουξια εμετος εχει πλακα σαν χρωμα.

Υ.Γ3 Δεν ξερω πια αλλη λεξη να γραψω αντι για εμετος συγγνωμη.

Υ.Γ4 Χτες και σημερα ειμαι πιο σκατα και απο σκατα, αλλα εγιναν 2 μικροπραγματα που μου ψιλοεφτιαξαν το κεφι, εστω και ας ειναι βλακειες:-)

Υ.Γ5 Γραφω σκατα αυτες τις μερες:-/