Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

4/02/2011

 "Κανει κρυο σημερα στο σταθμο στο Μοναστηρακι. Μπηκα στο βαγονι και βρηκα μια θεση να κατσω. Δεν ειχε πολυ κοσμο.
 Απεναντι μου μια γυναικα που ηταν ανυπομονη. Την παρατηρω εδω και ωρα. Χτυπαει τα ποδια της στο βρωμικο δαπεδο του τρενου και κουναει γρηγορα τα δαχτυλα της.
 Κουραστικη αυτη η μερα θα ελεγα. Ελπιζω να προλαβω το τελευταιο λεωφορειο. Ειναι τοσο βαρετη η διαδρομη, καλα που εχω τετραδιο και μολυβι μαζι μου.
 Με κοιτανε περιεργα, η φωνη ομως που ακουω στα αφτια μου με μαγευει τοσο πολυ που με κανει να αδιαφορω για τα αδιακριτα βλεμματα του κοσμου.
 Στεναχωριεμαι γιατι νιωθω οτι ποτε δε θα σε βρω.
 Εκτος απο το κρυο που με διαπερνα υπαρχει και ενα παραξενο συναισθημα μεσα μου. Δεν ντυθηκα καλα σημερα και κρυωνω. Απο καπου μπαινει κρυος αερας και χτυπαει στην πλατη μου.
 Καλλιθεα μεσα σε λιγα λεπτα.
 Λιγα λεπτα πριν η σελιδα ηταν αδεια και να που τωρα τελειωσα τη μια και συνεχιζω στη δευτερη, αν και δεν εχω καποιο θεμα να με προβληματιζει αυτη τη στιγμη.
 Τα γραμματα μου δεν ειναι ωραια. Σχεδον ολα πανω μου δεν ειναι ωραια αλλα ουτε αυτο με προβληματιζει ιδιαιτερα.
 Ο οδηγος κορναρε ενω φταναμε Μοσχατο. Τρομαξα, σηκωσα τα ματια μου για λιγα δευτερολεπτα.
Τωρα ξανα πισω στο χαρτι.
 Θα ηθελα να ησουν μαζι μου να μου τραγουδας και να παιζεις τη μουσικη σου. Να νιωσω αυτην την ανατριχιλα που νιωθω παντα οταν σε βλεπω.
 Η γυναικα απεναντι χαμογελαει καθως διαβαζει καποιο μηνυμα στο κινητο. Δε δειχνει τοσο ανυπομονη πια.
 Παμε προς Πειραια και εγω γεμιζω τη δευτερη σελιδα.
 ΝΑ ΤΟ! Σκεφτηκα οτι θα σταματησει το τρενο στη μεση του πουθενα οπως την προηγουμενη φορα και σταματησε!
 Ξεκινησαμε παλι και εγω πρεπει να σταματησω να γραφω για σημερα"

Τελικα δεν το προλαβα το λεωφορειο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου