Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Paradise Circus

Δεν ξερω αν ισχυει, αλλα αισθανομαι τοσο χαμενη στη ζωη μου.
Τοσο λουζερ.
Εχω απλα αποτυχει σε ολα.
Και δε ξερω γιατι.
Ενω οι περισσοτεροι εχουν παει να γραφτουν στις σχολες τους, αυτοι που περασαν αλλου εχουν φτιαξει ηδη το σπιτι τους εγω θα δωσω για δευτερη φορα γιατι οι σχολες που επελεξα δεν επεσαν οσο επρεπε και δεν εγραψα και οσο ηθελα. Πραγμα που με ενοχλησε απιστευτα παρα πολυ, γιατι μου εχουν παει ολα στραβα και περιμενα μια σανιδα σωτηριας.
Πρεπει να το παρω αποφαση και γινω πιο δυνατη, να αποκτησω πειθαρχια και να σταματησω να κλαιω.
Να μην αφηνω τα δαιμονια να μπαινουν μεσα μου και να με τρωνε.
Να παρω αποφαση οτι δε ζειτε πια και οτι δε θα σας ξαναδω.
Πρεπει να κοψω το ιντερνετ.
Πρεπει να κανω ολα αυτα και ακομα παραπανω.
Αλλιως δε με βλεπω καλα, καθολου καλα.

Βλεω φωτογραφιες σας και μου φαινονται παραπονεμενα τα προσωπα σας.
Δεν ξερω τι σκατα παιζεται σε αυτη τη ζωη.
Δε ξερω για ποιο γαμημενο λογο γαμιεται ετσι η ζωη μου.
Οταν σκεφτομουνα καθως περπατουσα πριν 7 μηνες οτι δε θελει να πεθανει ο παππους μου το εννοουσα.
Και εσυ τον πηρες.
Και οχι μονο αυτον.

Και η μανα μου δεν με παει σε ψυχολογο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου