Ειμαστε ολοι τοσο μονοι και δεν το καταλαβαινουμε.
Κοιταω τους περαστικους, τους παρατηρω, φαινονται τοσο μονοι.
Δεν ξερω απο που προερχονται και ουτε θα το μαθω.
Απλα τους κοιταω.
Στα αυτια μου ερχεται η μουσικη εκεινη με το πιανο να παιζει.
Μελαγχολω και λυπαμαι.
Μακαρι να σε ειχα εδω κοντα μου.
Μακαρι να χαιδευα τα μαλλια σου και να σε κοιταγα στα ματια.
Και τωρα ποναω.
Kαταλαβαινω ποσο μου λειπεις.
Αληθεια.
Ειμαι τοσο μονη.
Φαινομαι τοσο μονη οπως ο κοσμος που παρατηρω.
(Παλιο, το βρηκα στα προχειρα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου