Κυριακή 24 Απριλίου 2011

This is war

"Ετσι οπως καθομουν ακουω ξαφνικα μπαμ μπαμ, βγαινω στο μπαλκονι μαζι με αλλο κοσμο, πολυ κοσμο, και βλεπουμε να πεφτουν απο τον ουρανο πλοια που βομβαρδιζαν την πολη και να προσγειωνονται στη θαλασσα. Αμεσως ηχησαν οι σειρηνες του πολεμου και μια φωνη ακουστηκε: "Απο σημερα βρισκονται σε πολεμο ολοι οι λαοι και σε λιγες μερες ενδεχεται να ερθει το τελος του κοσμου"
Εφυγα τρεχοντας. Δεν μπορουσα να κανω τιποτα, να κρυφτω πουθενα. Σκεφτηκα να φυγω αλλα δεν γινοταν. Οι βομβες εσκαγαν διπλα μας και εμεις απλα κλειναμε τα ματια μας για να μην βλεπουμε και τα αφτια μας για να μην ακουμε. Στο τελος βγηκε παλι η φωνη αυτη να πει οτι το τελος ηρθε και πως θα γινει ενα παρτυ αποχαιρετισμου στην Ακροπολη. Οχι δεν συμβαινει αυτο στ' αληθεια. Δεν γινεται να πεθανω. Δεν..."

Ενας ασχημος εφιαλτης που εμοιαζε αληθινος. Απεκτησα κι αλλη μια φοβια λοιπον. Τον πολεμο και γενικα την τρομοκρατια. Ηταν πραγματικα απαισιο ονειρο. Δεν μπορουσα να ξυπνησω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου