Κατι απλο

Μετα απο καιρο αποφασιζω να γραψω κατι.
Θεωρω δεδομενο πλεον οτι εχω χασει τον ολο ενθουσιασμο και την ολη μαγεια του γραψιματος.
Φταινε βεβαια ολα αυτα τα γεγονοτα.
Αλλα αυτη τη φορα δε θελω να γραψω για τα προβληματα μου.
Θελω να γραψω για εσενα, που γνωρισα τοσο απροσμενα.
Μας συνδεει κατι κοινο που δε θα αναφερω.
Δε μου ειχε περασει απο το μυαλο οτι θα σε σκεφτομουν συνεχεια οταν σε κοιταζα που κοπανιοσουν μεσα στο σκοταδι με τα φωτακια να πεφτουν πανω σου.
Λατρευω το χιουμορ σου και την τρελα σου.
Αλλα μη περιμενεις να στο πω.
Ειμαι αρκετα ντροπαλη.
Μα ουτε βοηθανε κι αλλα.
Εχω παρει σιγουρα κιλα και βρισκω τον εαυτο μου ασχημη.

Μα η σκεψη σου με κανει χαρουμενη. Πραγματικα.