Ολα θα πανε καλα

Εχω τοσο καιρο να γραψω, οι καταστασεις δε με αφηνουν να ηρεμησω και να εκφραστω σε αυτο το μικρο blog.
Τεσσερα μπαμ ηταν αρκετα για να αλλαξουν ολοκληρη τη ζωη μου και τη ζωη της οικογενειας μου.
Μεσα σε λιγα δευτερολεπτα μπορεσα να οραματιστω το μελλον μου.
Πανε ολα και τα ταξιδια και το δικο μου σπιτι και οι πανελληνιες και οι εξοδοι μου και ολα.
Αυτα ειναι τα λιγοτερα που μπορω να χασω βεβαια μπροστα σε αυτους που εχασα.
Πανε 14 μερες αφοτου εγινε αυτο.
Εγω ομως τωρα αρχιζω να καταλαβαινω τις συνεπειες.
Κανεις δεν μπορει να καταλαβει πως ειναι, κανεις δεν μπορει να το πιστεψει.
Εγω συνεχιζω να δειχνω η χαζοχαρουμενη Ελευθερια που ειναι καλα, που ονειρευεται, που ψαχνει τον ερωτα.
Κανεις ομως δεν το αντιλαμβανεται.
Διοτι η μασκα που φοραω με κρυβει καλα.
Ελεγε εκεινος: Καταστραφηκαμε, σβησαμε.
Και εγω φωναζα "ΟΧΙ, ΟΧΙ"
Εχω αρχισει ομως να αλλαζω γνωμη.
Μηπως τελικα καταστραφηκαμε;
Μηπως τελικα σβησαμε;
Οτι εγινε ομως εγινε, και πρεπει εγω να βαλω τα δυνατα μου ωστε να μη λειψει τιποτα σε αυτον.
Τιποτα!!!
Τοσα εχω περασει και τοσα θα περασω.
Και στο μελλον θα γυρναω πισω και θα γελαω με ολα αυτα γιατι θα τα εχω ξεπερασει
και θα τα εχω βγαλει περα.
Η δικια μου η ζωη παντα ηθελε να με ωριμασει πιο γρηγορα και αφου εγινε ετσι δεν εχω αλλη επιλογη απο το να συμβιβαστω και να προχωρησω πιο δυνατη με μεγαλυτερο παθος για την ΖΩΗ.