Ενας χρονος ακομα.
Ενα βημα πιο κοντα στον θανατο.
Μεγαλωνω.
Οπως ενα φρουτο.
Οπως ενα εντομο.
Μια γλυκια μελαγχολια με εχει τυλιξει σημερα.
Ποτε δεν αισθανομουν ετσι στα γενεθλια μου.
Η πανεμορφη Anja μου κραταει συντροφια αυτην την νυχτα.
Η μικρη Anja με το πιανο της και τις κρυφες της μελωδιες.
Αυτην την νυχτα το δωματιο ειναι αδειο.
Και ισως να αδειασε για λιγο η ψυχη μου.
Μια απουσια με ποναει.
Ισως να μην ειναι μονο μια.
Anja, τι λες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου