Ιούλιος '13

Κάθε φορά που ανεβαίνω τις σκάλες τον βλέπω εκεί. Να στέκει ιδρωμένος και κουρασμένος κάτω από τον καυτό, ανυπόφορο ήλιο της Αθήνας.
Μπορώ και καταλαβαίνω πόσο υποφέρει όταν βρίσκεται κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο.
Τον τυφλώνει και αναγκάζεται να έχει μισόκλειστα τα πανέμορφα, μεγάλα του μάτια.

Μια ζεστή αγκαλιά τον Ιούλιο. Γιατί κανείς δεν την αναζητά; Δεν την έχει βρει κανείς ποτέ. Αν την είχαν βρει και ήξεραν πως είναι, όλοι θα την αναζητούσαν.

Εκείνος μου έκανε ένα δώρο. Ναι, εκείνος που λέγεται ότι ποτέ του δεν αγάπησε.
Αν τον ήξεραν καλύτερα όμως, όλοι θα μπορούσαν να καταλάβουν ότι έχει πονέσει πολύ.
Ότι ο έρωτας τον χτύπησε απανωτά με τα δυνατά του χέρια, μέχρι που κύλησαν εκατομμύρια δάκρυα από τα μάτια του.
Ανέφερα πόσο πολύ όμορφα ήταν αυτά τα μάτια;

Ανακάλυψα την ζεστή αγκαλιά του Ιουλίου. Είναι το δώρο μου.
Δυο καυτά χέρια περιτριγυρίστηκαν στη μέση μου.
Το ιδρωμένο σώμα κόλλησε πάνω μου.
Η ζεστή ανάσα φύσαγε το στήθος μου.

Ώσπου τα δυο σώματα έλιωσαν.
Και οι δυο σπασμένες καρδιές, έγιναν μία.
Και χτύπαγε μόνο για την δική μας αγάπη.

Κάθε φορά που ανεβαίνω τις σκάλες τον βλέπω εκεί. Να στέκει ιδρωμένος και κουρασμένος κάτω από τον καυτό, ανυπόφορο ήλιο της Αθήνας.
Κι αμέσως τρέχω στην ζεστή του αγκαλιά, που μας καίει και τους δυο μαζί.