Κυριακατικο πρωινο

Η σκια των ματιων μου να μεινει στο στηθος σου.

Να δω τα ματια μου μουτζουρωμενα.

Κοκκινα χειλη κατω απο τις μουτζουρες στο στηθος σου.
Να ειχες, λεει, μια βασιλισσα αγκαλια ολο το βραδυ.

Το πρωινο φως που μπαινει απο τα κλειστα πατζουρια
να φωτιζει το κουτελο σου.
Το οποιο θα στολιζει μια τουφα μαλλιων ατσουμπαλα.

Ενα πρωινο στιγμιαιο φιλι.
-Μυριζουν περιεργα τα στοματα το πρωι-

Να φυγει, λεει, τρεχοντας.
Ο χρονος την κυνηγαει.
Και εκεινος σαν μια σκια να φευγει. Σαν την σκια των ματιων μου.
Στο στηθος σου.

ντρεπεται πολυ.

20

Ενας χρονος ακομα.

Ενα βημα πιο κοντα στον θανατο.

Μεγαλωνω.

Οπως ενα φρουτο.

Οπως ενα εντομο.

Μια γλυκια μελαγχολια με εχει τυλιξει σημερα.

Ποτε δεν αισθανομουν ετσι στα γενεθλια μου.

Η πανεμορφη Anja μου κραταει συντροφια αυτην την νυχτα.

Η μικρη Anja με το πιανο της και τις κρυφες της μελωδιες.

Αυτην την νυχτα το δωματιο ειναι αδειο.

Και ισως να αδειασε για λιγο η ψυχη μου.

Μια απουσια με ποναει.

Ισως να μην ειναι μονο μια.

Anja, τι λες;